چالش‌های خلق اثر در دنیای هوش مصنوعی به روایت سازنده «آواتار»

جیمز کامرون، کارگردان فیلم‌های مطرحی همچون «آواتار» و «ترمیناتور»، در مصاحبه‌ای با بیان اینکه جهان به‌طور فزاینده‌ای به دنیای علمی-تخیلی شباهت پیدا کرده است، تاکید کرد که با پیشرفت تکنولوژی و هوش مصنوعی ساخت اثر در این ژانر هر روز پیچیده‌تر می‌شود.

به گزارش مجله خبری نگار، این کارگردان کانادایی برنده جایزه اسکار همچنین درباره اعتماد بیش از حد به ماشین‌ها و حذف انسان از برخی فرآیند‌ها ابراز نگرانی کرد و افزود: «به نظر می‌رسد به نقطه‌ای رسیده‌ایم که به طور فزاینده‌ای به ماشین‌ها تکیه می‌کنیم و انسان‌ها را از چرخه تصمیم‌گیری کنار می‌گذاریم. اما وقتی انسان‌ها از این چرخه حذف شوند، هدف و معنای ذهنی آنها چه خواهد شد؟»
کامرون که آثاری، چون «تایتانیک، «بیگانه‌ها» و «دروغ‌های حقیقی» را در کارنامه خود دارد، این وضعیت را به فردی مبتلا به زوال عقل تشبیه می‌کند که کنترل بر ذهن و بدن خود را از دست می‌دهد و دچار خشم و ترس و اضطراب می‌گردد.
«ما باید به این فکر کنیم که اگر قرار است هوش مصنوعی رشد کند و به‌طور سازنده به کار گرفته شود، چگونه می‌توانیم این اضطراب را کاهش دهیم؟ به نظرم این چالشی است که اکنون جامعه در مواجهه با هوش مصنوعی با آن روبر است.»
اخیرا بسیاری از اهالی هالیوود در مواجهه با این تکنولوژی قرار گرفته و موضع گیری‌هایی داشته‌اند، کیت بلانشت، بازیگر برجسته فیلم‌هایی، چون «ارباب حلقه‌ها» و «مورد عجیب بنجامین باتن» در اظهاراتی تاکید کرد هوش مصنوعی نمی‌تواند به درک کامل از فناپذیری و وحشت بشری برسد.
او مسئله اصلی را هراس انسان از «فناپذیری» دانست و تاکید کرد: «ما می‌دانیم که زمان ما در اینجا محدود است و این چیزی است که هوش مصنوعی هرگز نمی‌تواند درک کند.».
اما کامرون، کارگردان کهنه‌کار هالیوود، با اشاره به اینکه ساخت هر ایده‌ای که برای فیلم در نظر سازندگان آثار سینمایی باشد حداقل سه سال به طول می‌انجامد، گفت: «چطور می‌توانم تا سه سال آینده اثری خلق کنم که هنوز هم برای مخاطب قابل درک و جذاب باشد، وقتی که دنیا با چنین سرعتی تغییر می‌کند؟»
کامرون که در حال ساخت قسمتی دیگر از مجموعه فیلم‌های آواتار تحت‌عنوان «آواتار: آتش و خاکستر» است، اخیرا وعده داده که با اقتباس از دو کتاب غیرداستانی «ارواح هیروشیما» و «آخرین قطار از هیروشیما» نوشته چارلز پلگرینو، فیلمی درباره بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی در ژاپن بسازد.
بنابر اظهارات این کارگردان ٧٠ ساله که از زمان فیلم «تایتانیک» (۱۹۹۷) تنها در دنیای «آواتار» به فیلمسازی مشغول بوده است، به‌نظر می‌رسد او قصد دارد در این فیلم بدون هیچ گونه سازشی با استاندارد‌ها یا انتظارات معمول سینما، تمام تلاش خود را معطوف به ساخت یک اثر اصیل و بدون محدودیت کند.