به گزارش مجله خبری نگار،به نقل از نوروساینسنیوز، محققان دریافتند که سکته مغزی و لکنت زبان رشدی هر دو بر نواحی یکسانی در مغز تأثیر میگذارند.
این یافتهها میتواند به درمانهای هدفمند، مانند تحریک مغز، برای کمک به افراد دچار لکنت زبان منجر شود. این مطالعه بر مناطق کلیدی مغز درگیر در عملکرد حرکتی و تنظیم احساسات تأکید میکند.
لکنت زبان یک اختلال در ریتم گفتار است که با تکرارهای غیر ارادی، طولانی شدن یا مکث در گفتار که مانع از تولید گفتار معمولی میشود، مشخص میشود.
تقریباً ۵ تا ۱۰ درصد از کودکان خردسال دچار لکنت زبان میشوند و حدود ۱ درصد از آنها تا بزرگسالی لکنت زبان را به همراه دارند. لکنت شدید میتواند تأثیر منفی عمیقی بر زندگی فرد مبتلا داشته باشد.
پروفسور جوهو حوتسو متخصص مغز و اعصاب که عضو این تیم تحقیقاتی است، میگوید: «لکنت زبان زمانی یک اختلال روانی در نظر گرفته میشد. با این حال، با تحقیقات بیشتر، اکنون مشخص شده است که این اختلال مربوط به تنظیم تولید گفتار در مغز است.»
لکنت زبان همچنین ممکن است در نتیجه برخی بیماریهای عصبی مانند پارکینسون یا سکته مغزی ایجاد شود. با این حال، مکانیسمهای نوروبیولوژیکی لکنت زبان هنوز به طور کامل شناخته نشده است و اینکه از کجا در مغز نشات میگیرد، نامشخص است.