با عواملی که باعث برش پلک می‌شود آشنا شوید

به گزارش مجله خبری نگار، تصور کنید که با دوست تان مشغول صحبت هستید که یکباره پرش مختصری در چشم تان احساس می‌کنید و حتی ممکن است چند چشمک ناخواسته هم داشته باشید. اما دلیل این اتفاق چیست؟ عوامل مختلفی باعث پرش پلک‌ها می‌شوند که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد.

به پرش پلک در اصطلاح پزشکی «میوکیمیا» (Myokymia) گفته می‌شود. این مسأله بسیار رایج است و به شکل انقباضات خود به خودی، ملایم و مداوم در درون ماهیچه‌ی حلقه‌ای چشم رخ می‌دهد، ماهیچه‌ای که وظیفه‌ی بالا آوردن پلک را برعهده دارد.

افراد بخصوصی مستعد پرش پلک نیستند و هر کسی در هر زمانی ممکن است دچار آن شود، به ویژه اگر تحت اضطراب مداوم قرار داشته باشد. برای جلوگیری از آن توصیه می‌شود از مصرف مواد محرک خودداری کنید، چون می‌توانند پرش پلک را تشدید کنند. به علاوه، باید خواب کافی و رژیم غذایی مناسب داشته باشید و مقداری ورزش کنید تا از این تنش انباشته شده خلاص شوید.

علت پرش پلک چیست؟

هیچ دلیل مشخصی برای پرش پلک وجود ندارد. با این حال، پرش پلک در افراد سالمی رخ می‌دهد که با مشکلات زیر درگیرند:

–خستگی

–اضطراب

–کار سخت فیزیکی

–مصرف کافئین

دیگر عوامل زمینه ساز اسپاسم‌های چشمی یا تشدید آن عبارتند از:

–مصرف برخی دارو‌ها مانند توپیرامات، کلوزاپین، تیومالات طلا و فلوناریزین

–تصلب مکرر

–بیماری‌های خود ایمنی

دیگر انواع اسپاسم‌های چشمی

اسپاسم‌های چشمی وقتی مزمن یا غیر قابل کنترل شوند، به «بلفارواسپاسم» (Blepharospasm) تبدیل می‌شوند. این مسأله زمانی رخ می‌دهد که یکی از پلک‌ها یا هر دوی آن‌ها بی اختیار بسته می‌شوند و این وضعیت می‌تواندد از چند ثانیه تا چند ساعت به طول انجامد.

برخلاف میوکیمیا، در بلفارواسپاسم پلک به شکل اجباری بسته می‌شود که گاهی دید فرد را تا حدودی یا به طور کامل مسدود می‌کند. این اسپاسم‌ها می‌توانند دیگر ماهیچه‌های صورت را هم تحت تأثیر قرار دهند و فعالیت‌های روزانه مانند استفاده از پله، رانندگی یا صحبت با دیگران را دشوار کنند. دلیل این مشکل مشخص نیست، اما تصور می‌شود در اثر نوعی تکانه‌ی عضلانی باشد.

نوع دیگری به نام «اسپاسم یک طرفه‌ی صورت» (Hemifacial Spasm) هم وجود دارد: زمانی که ماهیچه‌های یک طرف صورت کشیده می‌شوند. این اسپاسم‌ها ممکن است در نزدیکی چشم آغاز شوند و دیگر قسمت‌های صورت را هم تحت تأثیر قرار دهند. در موارد شدید، اسپاسم‌های یک طرفه‌ی صورت از چندین روز تا چندین ماه به طول می‌انجامند. اسپاسم‌های یک طرفه‌ی صورت از قرار معلوم زمانی رخ می‌دهند که یکی از عروق خونی به یکی از عصب‌های صورت فشار وارد می‌کند.

روش‌های جلوگیری از اسپاسم‌های چشمی و درمان آن‌ها

اسپاسم‌های چشمی با درد همراه نیستند و بی خطرند، گرچخ می‌توانند اذیت کننده باشند. اغلب اسپاسم‌های چشمی نیازی به درمان ندارند. اگر خود به خود برطرف نشدند، می‌توانید با انجام کار‌های زیر آن‌ها را رفع کنید یا کاهش دهید:

–داشتن خواب کافی: پرش پلک معمولاً بر اثر خستگی زیاد رخ می‌دهد. داشتن خواب کافی می‌تواند کمک کننده باشد.

–پرهیز از اضطراب: اگر حذف عامل اضطراب برایتان ممکن نبود، می‌توانید به سراغ فعالیت‌هایی بروید که به کاهش اضطراب کمک می‌کنند، مثل انجام ورزش.

–کاهش مصرف کافئین: کافئین به عنوان یک ماده‌ی محرک می‌تواند باعث اسپاسم‌های چشمی شود. توصیه می‌شود مصرف قهوه، چای یا نوشیدنی‌های گازدار را کاهش دهید.

–مرطوب کردن چشم ها: در برخی موارد، خشکی یا تحریک شدن چشم‌ها می‌تواند علت اسپاسم‌های چشمی باشد.

جدا از اسپاسم‌های چشمی رایج، مشکلات جدی تری هم وجود دارد که در صورت وقوع باید توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرند.

اگر از پرش پلک مزمن و نشانه‌های زیر رنج می‌برید، حتماً به پزشک مراجعه کنید:

–اسپاسم‌هایی که بعد از چند هفته از میان نروند.

–بسته شدن کامل پلک با هر انقباض، امری که می‌تواند نشانه‌ی اسپاسم یک طرفه‌ی صورت باشد، نه میوکیمیا.

–وقوع اسپاسم در دیگر بخش‌های صورت، سخت شدن باز کردن چشم، قرمزی یا ورم پلک و افتادگی پلک.

منبع:روزیاتو