هازارد: اگر می‌خواستم شبیه رونالدو باشم نابود می‌شدم/ سه چهار هفته قبل از رفتن به رئال کباب و ساندویچ می‌خوردم

به گزارش مجله خبری نگار/ورزش سه: دوران حضور هازارد در رئال مادرید به بدترین شکل ممکن پیش رفت و به پایان رسید و او در نهایت تصمیم گرفت که پس از ترک این باشگاه از دنیای فوتبال هم خداحافظی کند.

این ستاره بلژیکی زمانی یکی از بهترین بازیکنان دنیای فوتبال به حساب می‌آمد و بسیاری او را از مدعیان کسب توپ طلا می‌دانستند، اما شرایط مطابق انتظارش پیش نرفت و مصدومیت‌های متوالی کار او را در سال‌های پایانی فوتبالش بسیار دشوار کرد.

هازارد حالا گفت‌وگویی مفصل با نشریه اکیپ انجام داده و درباره مسائل بسیاری صحبت کرده است.

آیا رئال انتخاب درستی برای تو بود؟

هازارد: من از کودکی همیشه طرفدار زیدان بودم. برنابئو، پیراهن سفید رئال... این جادویی است که دیگران از آن برخوردار نیستند. رئال خاص است. اما ورای این داستان، فکر می‌کنم که مناسب من نبود. این تیم شبیه من نیست. آنجا باشگاهی پر از غرور است و من این‌شکلی نیستم. من سبک بازی این تیم را در مقایسه با سایر تیم‌ها دوست نداشتم. اما این رؤیای من بود. نمی‌توانستم فوتبالم را بدون حضور در رئال تمام کنم.

من دوست دارم کار‌ها را به سبک خودم انجام دهم و موفق شوم. رئال از هر تیمی بزرگ‌تر است. بازی در آنجا خیلی پیچیده است. شاید من نیاز به تمرین بیشتر داشتم. من همچنین بدترین مصدومیت‌ها در بدترین زمان‌ها را داشتم. جراحی، پلاتین در مچ پا... من برگشتم، درد داشتم، اما خودم را مجبور کردم.

در دومین فصل بودم که کارلو آنچلوتی هدایت این تیم را برعهده گرفت. تمرینات آماده‌سازی خوبی داشتم، خوب بازی کردم، اما بدنم، درد و مصدومیت‌ها اجازه نداد.

با اضافه وزن به رئال آمدی.

هازارد: یکی از بهترین فصل‌های فوتبالم را با چلسی تمام کرده بودم و به خودم گفتم که حالا به رئال رفتم و این شاید آخرین تعطیلاتی باشد که دارم. اجازه دادم که هر کاری انجام دهم. من فقط سه یا چهار هفته استراحت داشتم و شکلات و کباب و ساندویچ خوردم. اما شرایط در رئال خوب پیش نرفت.

دوست داشتی که روحیه و ذهنیتی شبیه رونالدو داشتی؟

هازارد. نه. این من نیستم. پس از تمرین، فرو رفتن در آب یخ برای یک ساعت، نه. دست از سرم بردارید. من دوست دارم با دوستانم به خانه بروم، بازی کنم و نوشیدنی بنوشم. دو ساعت با بچه‌هایم در باغ بازی کنم. این ریکاوری من است. اگر مثل رونالدو بودم، نابود می‌شدم.

آن‌ها می‌گویند که من تنبل هستم، اما اینطور نبوده است که ۱۶ سال تمرین نکرده باشم. من همیشه حضور داشتم. درست است که بعضی از صبح‌ها در حالی که شب خوب نخوابیده بودم به تمرین می‌آمدم و اشتیاقی نداشتم، اما در این صورت می‌گفتم که توپ را به من ندهید، چون توان یک متر مربع جابجا شدن را ندارم.

و خداحافظی از رئال؟

هازارد: اینکه داستان ما اینطور تمام شد باعث ناراحتی من بود. بهترین اتفاق این بود که هت‌تریک کنم و بعد بروم. فوتبالم در لیل خوب تمام شد و در چلسی حتی بهتر هم بود. من می‌دانستم که همه چیز تمام شده و نمی‌خواستم ادامه دهم. شاید مردم من را هو می‌کردند. ترجیح می‌دادم روی نیمکت باشم و از آن لذت می‌بردم.