به گزارش مجله خبری نگار،ویروسها را نمیتوان به طور قطعی در گروه موجودات زنده قرار داد، زیرا تنها بخشی از ویژگیهای موجودات زنده را داشته و تنها زمانی که در بدن میزبان قرار گیرند قادر به فعالیت و تکثیر هستند. حال این سوال مهم مطرح میشود که یک ویروس تا چه مدت خارج از بدن انسان زنده میماند؟
میلیونها سال است که انسان و سایر جانوران با ویروسها سر و کار داشته توسط این موجودات شگفت انگیز بیمار و حتی کشته میشوند. متاسفانه ویروسها جان سختتر از تصورات ما بوده و همین ویژگی نیمه زنده بودن، آنها را در برابر شرایط محیطی مقاوم میکند. حقیقت تلخ این است که ویروسها بسته به شرایطی مانند رطوبت و دما، میتوانند برای مدت طولانی در خارج از بدن زندگی کنند. آنها تمایل دارند روی سطوح مقاوم در برابر آب مانند فولاد ضد زنگ و پلاستیک عمر طولانی تری داشته باشند.
برای نمونه ویروس سرماخوردگی گاهی اوقات میتواند برای چند روز روی سطوح داخلی زنده بماند، اگرچه در این شرایط توانایی این ویروس در ایجاد عفونت به طور چشمگیری کاهش مییابد.
ویروسهای خانواده آنفلوانزا میتوانند چندین ساعت در هوا باقی مانده و به خصوص در دماهای پایینتر و در سطوح سخت میتوانند زنده و تا بیست و چهار ساعت عفونی باقی بمانند.
ویروسهای روده ای، مانند نوروویروس و ویروس هپاتیت A، در صورت مناسب بودن شرایط میتوانند هفتهها روی سطوح مختلف زنده بمانند. نوروویروسها که روی سیستم اعصاب اثر میگذارند به دلیل ایجاد شیوع بیماری در مدارس، کشتیهای تفریحی و بیمارستانها شناخته شده و آنها نیز میتوانند در محیط برای مدتی طولانی باقی بمانند. در واقع ویروسها با این ترفند تکاملی توانسته اند برای میلیونها سال باقی مانده و از میزبانی به میزبان دیگر منتقل شوند.