به گزارش مجله خبری نگار،میکروگلیا ها، سلولهای ایمنی منحصر به فردی هستند که وظیفه آنها پشتیبانی از سلولهای عصبی، دفاع در برابر میکروبهای مهاجم و حذف سلولهای عصبی در حال مرگ است. تحقیقات در حال ظهور نشان داده اند که میکروگلیاها بسته به یک سری تغییرات مولکولی و بیوشیمیایی که در این سلولهای خاص رخ میدهد، پاسخهای عملکردی متفاوتی از خود نشان میدهند.
در واقع میتوان انواع مختلف میکروگلیا را بر اساس خاصیتی به نام اتوفلورسانس تشخیص داد. خود شب تابی یا اتوفلورسانس، فرستادن طبیعی نور توسط ساختارهای بیولوژیکی در زمانی است که مواد خاصی در داخل این سلول ها، نور را جذب میکنند. مواد ذخیره شده در این محفظههای سلولی خاص شامل مولکولهای چربی، کریستالهای کلسترول و سایر پروتئینهایی است که به درستی تا نشده اند.
با بالا رفتن سن مغز، تجمع این مواد در داخل میکروگلیاهای اتوفلورسنت افزایش مییابد و متأسفانه، تجمع این زبالههای سلولی، برخی از وظایف حیاتی میکروگلیا ها، مثل جمع آوری زبالههای مغز و جلوگیری از آسیبها و بیماریهای عصبی را با مشکل مواجه میکند.
علاوه بر این، دانشمندان نشان داده اند: میکروگلیای اتوفلورسنت و التهاب مرتبط با آن، در شرایطی مثل بیماری آلزایمر، بارزتر هستند و محققان توانستند به طور امیدوارکننده ای، اثرات این مشکل را از طریق جایگزینی میکروگلیا در حیوانات مسن معکوس کنند.
علاوه بر این، یافتهها نشان داد: آسیب تروماتیک مغزی حاد در حیوانات، استرس اکسیداتیو را در مغز آنها افزایش داده و زمان شروع و توزیع میکروگلیای اتوفلورسنت در بافت را تسریع میکند.
پژوهشگران اظهار داشتند:، نتایج ما نشان داد که تجمع میکروگلیاهای اتوفلورسنت به تسریع فرایند پیری و تخریب عصبی کمک میکند؛ بنابراین هدف قرار دادن این زیرجمعیتهای میکروگلیا که به شدت التهابی بوده و برای مغز مضر هستند، میتواند استراتژی جدیدی برای درمان بیماریهای مرتبط با پیری باشد.