ابعاد مهم پیوستن ایران به شانگ‌های

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: آیت الله رئیسی در حالی برای دومین بار در نشست سران شانگ‌های حضور یافت که اعضای این سازمان، سال گذشته با عضویت ایران در این نهاد مهم همکاری موافقت کردند و به گفته «ژانگ مینگ»، دبیرکل شانگ‌های قرار است سند رسمی الحاق ایران در اجلاس سمرقند به امضا برسد. این مهم را رئیسی نیز در سخنان روز گذشته مورد توجه قرار داد و اعلام کرد که یکی از اقدامات مهم در اجلاس پیش رو، قطعی شدن اسناد عضویت ایران و طی کردن مسیر حقوقی آن‌ها خواهد بود. در همین حال علی بهادری جهرمی، سخنگوی دولت نیز روز گذشته لایحه الحاق جمهوری اسلامی ایران به سازمان همکاری شانگ‌های را شامل یک متن و ۴۹ سند دانست و خبر داد که این لایحه برای طی تشریفات قانونی به مجلس ارائه شده تا پس از تصویب گام‌های عضویت ایران برداشته شود.

مسیر ۳ ساله‌ای که یکساله طی شد

نهایی شدن اسناد عضویت ایران در حالی مسیر خود را در کوتاه مدت طی می‌کند که پیشتر الحاق رسمی پاکستان و هند به شانگ‌های با‌وجود پذیرش عضویت‌شان در سال ۲۰۱۵، تا سال ۲۰۱۸ به درازا کشیده بود. این مقایسه نشان می‌دهد که به اجرا درآمدن راهبرد توسعه محور منطقه‌ای دولت سیزدهم تا چه اندازه مورد اعتنای بازیگران بزرگ آسیایی قرار گرفته است و این کشور‌ها با وقوف به پیامد‌های سازنده این راهبرد، برای بهره‌گیری از ظرفیت آن به روند عضویت نهایی ایران در شانگ‌های شتاب بخشیده‌اند. عضویت ایران در این سازمان مهم همکاری در حالی صورت گرفته که راهبرد سیاست خارجی دولت سیزدهم بر تقویت همکاری‌های همسایگی و آسیامحور تمرکز ویژه‌ای یافته است. این در حالی است که حضور روسیه و چین به‌عنوان دو عضو مهم شانگهای، این نهاد امنیتی، اقتصادی و فرهنگی را از منظر نفوذ سیاسی و هژمنوتیک در نیمه شرقی جهان بی‌رقیب کرده است و همین امر مؤلفه مهمی در روند اجرای راهبرد جدید منطقه‌ای ایران به شمار می‌آید.

شانگ‌های حلقه ارتباطی ایران و کشور‌های آسیایی

این سازمان منطقه‌ای که از سال ۲۰۰۱ میلادی از سوی چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان پایه‌گذاری شد و در روند حرکت خود، درخواست عضویت پاکستان، هندوستان و حالا جمهوری اسلامی ایران را پذیرفته است، در پیگیری اهداف غایی خود می‌کوشد یک حلقه ارتباطی برای تعمیق همکاری مؤثر کشور‌های عضو در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و تبادلات در موضوعات آموزش، انرژی، حمل‌ونقل، گردشگری و حفاظت محیط‌زیست را شکل دهد. حفظ و تضمین صلح، امنیت و ثبات در منطقه و حرکت به سوی استقرار یک نظم سیاسی و اقتصادی جدید بین‌المللی نیز از دیگر اهداف این سازمان به شمار می‌آید که بی‌تردید در زمره اهدافی جای می‌گیرد که سیاست خارجی ایران دنبال می‌کند. این در حالی است که دولت سیزدهم فارغ از تلاش برای رفع تحریم‌های غرب در طراحی سیاست جدید آسیایی خود برای برقراری رابطه با کشور‌های آسیا از منظر راهبردی تلاش می‌کند. در این مسیر پیوستن به شانگ‌های مقدمه خوبی برای نیل به این مهم به شمار می‌آید.