به گزارش مجله خبری نگار، سرگئی اوربانوویچ، متخصص آسیبشناسی و ارتوپد در کلینیک SM در سن پترزبورگ، به Gazeta گفت: اگر بیماری مشکلات قابل توجهی در سیستم اسکلتی عضلانی داشته باشد، دویدن ارزشش را ندارد. چنین مشکلاتی شامل، به عنوان مثال، آرتروز پیشرونده، بیماریهای التهابی مفاصل، بیثباتی مهرهها، فتق دیسکهای برجسته میشود.
این پزشک خاطرنشان کرد: «دویدن فشار زیادی را بر سیستم اسکلتی عضلانی وارد میکند، اما در اینجا خیلی به اهداف و سلامت فرد بستگی دارد. اگر مفاصل، عضلات و رباطها به طور مداوم آسیب نبینند، تکنیک دویدن صحیح باشد و کفشها به طور خاص برای این نوع فعالیت انتخاب شده باشند، میتوانید آن را انجام دهید. اما اگر مشکلات جدی دارید، باید از این نوع ورزش صرف نظر کنید. بار محوری هنگام دویدن در مورد آنها خطر آسیب به دستگاه رباطی، منیسک و عضلات را افزایش میدهد و همچنین میتواند باعث تشدید بیماریهای مزمن شود. به خصوص اگر بدن برای بارهای شدید آماده نباشد.»
اگر طبق نظر پزشک، بیماریهای ذکر شده را دارید، باید تحت معاینات تشخیصی قرار بگیرید، ورزش درمانی انجام دهید، یک دوره درمانی را با متخصص کایروپراکتیک یا توانبخشی طی کنید و در صورت لزوم، تحت عمل جراحی قرار بگیرید. تنها زمانی که سیستم اسکلتی عضلانی به حالت عادی برگردد، میتوانید دویدن را شروع کنید.
این پزشک در پایان گفت: «اگر فقط میخواهید بدنتان را تقویت کنید، دویدن بهترین انتخاب نیست. فعالیتهایی وجود دارند که برای سیستم اسکلتی-عضلانی خطر کمتری دارند. اول از همه، پیادهروی، از جمله پیادهروی نوردیک. به عنوان یک جایگزین، میتوانید شنا یا دوچرخهسواری را انجام دهید یا اسکی صحرایی یاد بگیرید. در مقایسه با دویدن، این رشتهها با بار نرمتری روی مفاصل و ستون فقرات مشخص میشوند، به این معنی که خطر آسیبدیدگی نیز کمتر است.»