از دست دادن توده عضلانی خطر ابتلا به بیماری قلبی را در افراد مسن افزایش می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار-استانبول: یک مطالعه بین‌المللی اخیر نشان داده است که از دست دادن توده عضلانی اسکلتی، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را در بزرگسالان مسن افزایش می‌دهد.

این مطالعه توسط محققان مرکز تحقیقات زیست پزشکی در اسپانیا و با همکاری دانشگاه کانبرا در استرالیا و دانشگاه آتن در یونان انجام شد. نتایج آن در آخرین شماره مجله اپیدمیولوژی و سلامت جامعه منتشر شده است.

محققان توضیح دادند که از دست دادن توده عضلانی اسکلتی به طور طبیعی با افزایش سن رخ می‌دهد و این روند به ویژه مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

برای کشف تأثیر تحلیل عضلات بر سلامت قلب و عروق، این تیم اطلاعات پزشکی ۲۰۲۰ شرکت‌کننده، نیمی مرد و نیمی زن، بالای ۴۵ سال، را طی یک دوره ۱۰ ساله تجزیه و تحلیل کرد. این افراد در شروع مطالعه عاری از بیماری قلبی بودند.

شرکت‌کنندگان داده‌هایی در مورد انتخاب‌های سبک زندگی خود، مانند رژیم غذایی و ورزش، و همچنین اندازه‌گیری چربی خون، نشانگر‌های زیستی التهابی، وزن و فشار خون ارائه دادند.

علاوه بر این داده‌ها، محققان توده عضلانی اسکلتی شرکت‌کنندگان را نیز بر اساس وزن و قد هر فرد محاسبه کردند.

در طول دوره پیگیری ۱۰ ساله، محققان ۲۷۲ مورد حادثه قلبی عروقی، از جمله سکته مغزی، را در بین شرکت‌کنندگان ثبت کردند.

محققان دریافتند که از دست دادن توده عضلانی، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را به ویژه در مردان دو برابر می‌کند.

این تیم همچنین دریافت که مردان به دلیل از دست دادن عضلات، چهار برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به بیماری قلبی عروقی هستند.

در مقابل، مردانی که بیشترین توده عضلانی را داشتند، در مقایسه با افرادی که کمترین توده عضلانی را در شروع دوره مطالعه داشتند، ۸۱ درصد کمتر در معرض سکته مغزی یا حمله قلبی قرار داشتند.

این تیم همچنین دریافت که مردانی که بیشترین حجم بافت عضلانی را دارند، سطوح پایین‌تری از سایر عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی مانند فشار خون بالا، دیابت یا چاقی دارند.

دکتر استفانوس تیرووولاس، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «جلوگیری از کاهش توده عضلانی اسکلتی، که به طور فزاینده‌ای در بین جمعیت میانسال و مسن‌تر شایع شده است، می‌تواند راهی مؤثر برای ارتقای سلامت قلب و عروق باشد.»

از دست دادن تدریجی توده عضلانی مرتبط با پیری به عنوان میوزیت مرتبط با سن شناخته می‌شود و حدود ۴۶٪ از افراد بالای ۸۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

وقتی این کاهش با پوکی استخوان همراه شود، شکنندگی افراد مسن را افزایش می‌دهد و آنها را بیشتر در معرض زمین خوردن، شکستگی و سایر آسیب‌های جسمی قرار می‌دهد. نشان داده شده است که تراکم پایین مواد معدنی استخوان، به ویژه در استخوان ران، با افزایش مرگ و میر در افراد مسن مرتبط است.

از دست دادن توده عضلانی به طور طبیعی پس از ۴۰ سالگی رخ می‌دهد و همچنین در میانسالی به دلیل افزایش وزن رایج است.

محققان تخمین می‌زنند که افراد پس از ۵۰ سالگی سالانه بین ۱ تا ۲ درصد از توده عضلانی خود را از دست می‌دهند. عواملی که می‌توانند روند از دست دادن عضلات را تسریع کنند شامل عدم فعالیت، رژیم غذایی کم پروتئین و بیماری‌های مزمن است. (خبرگزاری آناتولی)