به گزارش مجله خبری نگار، محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) پاسخ جدیدی به این سوال که اشکال پیچیده حیات در طول عصر یخبندان، زمانی که کل سیاره پوشیده از یخ بود، کجا میتوانستند پناه بگیرند، ارائه دادهاند. مشخص شده است که یوکاریوتها - اجداد باستانی همه موجودات چند سلولی - میتوانستند در برکههای کمعمق آب ذوب شده که روی سطح صفحات یخی در مناطق استوایی تشکیل میشدند، زنده بمانند. این اثر در مجله Nature Communications (NatCom) منتشر شده است.
تجزیه و تحلیل نمونههای امروزی از چنین شرایطی - برکههای آب ذوبشده روی یخچالهای طبیعی قطب جنوب - نشان داده است که حتی در شرایط بسیار سرد و فقیر از نظر مواد مغذی، آنها انواع مختلفی از حیات یوکاریوتی، از جمله جلبکها، تکیاختهها و حیوانات میکروسکوپی را در خود جای دادهاند. این موجودات در هر برکه مورد مطالعه یافت شدند و ترکیب آنها بسته به شوری آب متفاوت بود.
دانشمندان معتقدند که چنین برکههایی میتوانستند صدها میلیون سال پیش تشکیل شده باشند: ذرات تیره گرد و غبار و رسوبات که به سطح یخ بالا میآمدند، گرمای خورشید را جذب کرده و باعث ذوب شدن محلی یخها میشدند. آب در چنین برکههایی در حدود ۰ درجه سانتیگراد باقی میماند و محیطی بالقوه قابل سکونت ایجاد میکرد.
فاطمه حسین، نویسندهی اصلی این مطالعه، گفت: «این یک داستان واقعی از تابآوری است.»
دانشمندان تأکید میکنند که حتی در طول یخبندان جهانی، واحههایی وجود داشته که یوکاریوتهای باستانی میتوانستند در آنها زنده بمانند. این موجودات زنده متعاقباً به پایه و اساس توسعه حیات پیچیده، از جمله انسان، تبدیل شدند.