به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه دانشگاه سیدنی که در mSphere منتشر شده است، نشان داده است که داروهای استخوانساز میتوانند اثربخشی درمانهای عفونتهای قارچی را بهبود بخشند.
درماتوفیتهای قارچی باعث عفونتهای سطحی پوست، مو و ناخن میشوند و از جمله شایعترین عفونتهای قارچی در انسان هستند. بسیاری از این عفونتها در برابر درمان مقاوم هستند، بنابراین به رویکردهای جدیدی نیاز است. مطالعات اخیر بررسی کردهاند که چگونه بیسفسفوناتها، که برای درمان پوکی استخوان تأیید شدهاند، ممکن است عملکرد داروهای ضد قارچی معروف به آزولها را در درماتوفیتوزها بهبود بخشند.
این مطالعه سه بیسفسفونات موجود در بازار را ارزیابی کرد: ریزدرونات، آلندرونات و زولدرونات (ZOL). زولدرونات فعالترین آنها بود که فعالیت ضد قارچی متوسطی را نشان داد و با کتوکونازول (KET) همافزایی داشت. این بدان معناست که وقتی زولدرونات و کتوکونازول با هم استفاده شدند، فعالیت یکدیگر را در برابر درماتوفیتها به طور قابل توجهی بهبود بخشیدند و از ایجاد مقاومت در برابر درمان جلوگیری کردند.
همچنین نشان داده شده است که ترکیب ZOL و KET ساختار غشای سلولی قارچ را مختل کرده و استرس اکسیداتیو را القا میکند که فعالیت ضد قارچی آنها را افزایش میدهد. علاوه بر این، همافزایی مشابهی در درمان سایر کپکهای مهم بالینی مانند گونههای آسپرژیلوس و موکور مشاهده شده است.
بنابراین، این مطالعه نشان میدهد که استفاده مجدد از بیسفسفوناتها به عنوان عوامل ضد قارچ میتواند یک استراتژی امیدوارکننده برای بهبود درمان عفونتهای قارچی باشد و به زودی میتواند در آزمایشات بالینی مورد مطالعه قرار گیرد.
*این اطلاعات صرفاً جهت اطلاعرسانی ارائه شده و به عنوان توصیهای برای درمان بیماریها نمیباشد.