به گزارش مجله خبری نگار، ناپدید شدن نئاندرتالها میتوانسته با فرآیندهای کیهانی مرتبط باشد - این نتیجهای است که دانشمندان دانشگاه میشیگان به آن رسیدهاند. آنها اظهار میکنند که علت ناپدید شدن گونههای باستانی انسان، افزایش تابش کیهانی و فرابنفش ناشی از تضعیف موقت میدان مغناطیسی زمین در حدود ۴۱ هزار سال پیش بوده است - رویدادی که به آن رویداد لاچمپ میگویند. این اثر در مجله Science Advances منتشر شده است.
به گفتهی آگنیتا موخوپادیای، فیزیکدان فضایی و سرپرست این مطالعه، تشعشعات میتوانسته در این دوره با دوزهای خطرناکی به سطح سیاره رسیده باشد. به نظر او، این امر نئاندرتالها را آسیبپذیر کرده است، در حالی که ظاهراً هومو ساپینسها به لطف لباسهای ضخیم، گل اخری (که دانشمندان آن را درمانی برای آفتاب میدانند) و پناهگاه در غارها، با شرایط جدید بهتر کنار آمدهاند.
با این حال، باستان شناسان در مورد این فرضیه تردید دارند. همانطور که کارشناسان خاطرنشان میکنند، هیچ مدرک مستقیمی مبنی بر اینکه نئاندرتالها لباس نمیپوشیدند وجود ندارد - برعکس، یافتههای ابزارهایی برای دباغی پوست، خلاف این را نشان میدهد. علاوه بر این، مطالعات ژنتیکی انگلهای انسانی نشان میدهد که اجداد انسان مدتها قبل از رویداد لاشامپ شروع به استفاده از لباس کردهاند. خاک سرخ نه تنها توسط انسانهای خردمند استفاده میشد - بلکه آثاری از استفاده از آن در مکانهای نئاندرتالها و مدتها قبل از فاجعه ادعایی یافت شده است.
همچنین هیچ مدرک باستانشناسی مبنی بر انقراض ناگهانی نئاندرتالها حدود ۴۱۰۰۰ سال پیش وجود ندارد. هیچ مرگ و میر گستردهای از گونههای دیگر وجود ندارد. محققان تأکید میکنند که ناپدید شدن نئاندرتالها یک فرآیند تدریجی بوده است که در آن احتمالاً برتری عددی هومو ساپینسها، تفاوتهای تکنولوژیکی و جذب جزئی نقش داشته است. ژنهای نئاندرتال هنوز در DNA انسانهای مدرن وجود دارد.
در حال حاضر، نسخه مربوط به دلایل اخترفیزیکی ناپدید شدن نئاندرتالها تنها یکی از فرضیههای بسیاری است که نیاز به تأیید بیشتر دارد.