با گرم‌تر شدن زمین، عوامل بیماری‌زای قارچی به طرز خطرناکی جهش می‌یابند

به گزارش مجله خبری نگار، مانند یک کابوس آخرالزمانی، افزایش دما باعث می‌شود قارچ‌ها به گونه‌ای جهش پیدا کنند که نه تنها فوق‌العاده عفونی شوند، بلکه در برابر دارو نیز مقاوم شوند. جینگ‌جینگ هوانگ، محقق دانشگاه پزشکی نانجینگ و همکارانش، هشدار می‌دهند که این موضوع با گرم‌تر شدن جهان ما بسیار نگران‌کننده است. مطالعه جدید آنها در مجله Nature Microbiology منتشر شده است.

آنها در مقاله جدید خود می‌نویسند: «تصور می‌شود که تهدید و اهمیت پاتوژن‌های قارچی نوظهور به طور جدی دست کم گرفته شده است. جهش‌زایی وابسته به دما ممکن است در ایجاد مقاومت دارویی و افزایش حدت بیماری‌زایی در قارچ‌ها نقش داشته باشد و از این ایده که گرمایش جهانی ممکن است تکامل پاتوژن‌های قارچی جدید را تسهیل کند، پشتیبانی کند.»

عفونت‌های قارچی در حال حاضر سالانه حدود ۳.۷۵ میلیون مرگ و میر ایجاد می‌کنند، علیرغم این واقعیت که اکثر گونه‌ها دما‌های بسیار پایین‌تری را نسبت به دمای بدن ما ترجیح می‌دهند.

اما تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که وادار کردن قارچ‌ها به سازگاری با محیط‌های گرم‌تر می‌تواند فیزیولوژی آنها را به طور کامل تغییر دهد.

دانشمندان اخیراً اولین قارچ شناخته‌شده‌ای را شناسایی کرده‌اند که احتمالاً به دلیل تغییرات اقلیمی به یک عامل بیماری‌زا تبدیل شده است: کاندیدا اوریس. با افزایش تحمل گرما توسط سایر قارچ‌ها، همانطور که تصور می‌شود کاندیدا اوریس باشد، گونه‌های بیشتری بدن پستانداران را پناهگاهی جذاب برای رشد و نمو خود خواهند یافت.

بنابراین، با بررسی سوابق عفونت‌های قارچی از ۹۶ بیمارستان در چین بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹، هوانگ و تیمش گروهی از قارچ‌ها را شناسایی کردند که قبلاً در انسان ناشناخته بودند. رودوسپوریدیوبولوس به‌طور مستقل در دو مورد غیرمرتبط ظهور کرد.

سویه NJ۱۰۳ از یک مرد ۶۱ ساله مبتلا به نقص ایمنی که علیرغم درمان ضد قارچی با فلوکونازول و کاسپوفونژین بر اثر نارسایی چند عضوی فوت کرد، جدا شد. سویه TZ۵۷۹ از یک مرد ۸۵ ساله که پس از درمان با فلوکونازول بر اثر نارسایی تنفسی فوت کرد، جدا شد.

محققان با استفاده از این دو سویه و سویه‌های دیگر از منابع طبیعی، هشت گونه مختلف از Rhodosporidiobolus را جدا کرده و آنها را در آزمایشگاه در معرض دمای متوسط بدن انسان یعنی ۳۷ درجه سانتیگراد قرار دادند. هم R. fluvialis و هم R. nylandii گرما را به خوبی تحمل کردند - در R. fluvialis، محیط گرم حتی باعث شد مخمر از حالت تک سلولی به حالت شبه‌هیفالی تهاجمی‌تر در کلونی تغییر شکل دهد.

هر دو گونه وقتی به موش‌ها تزریق شدند، به یک اندازه خوب رشد کردند.

در شکل سودوهایفال خود، R. fluvialis نه تنها در شرایط گرم‌تر رشد می‌کرد، بلکه در برابر سلول‌های ماکروفاژ ایمنی نیز مقاوم‌تر بود و به جای از بین بردن آنها، تعداد بیشتری از آنها را می‌کشت. هم R. fluvialis و هم R. nylandii در برابر سه داروی ضد قارچی رایج - فلوکونازول، کاسپوفونژین و آمفوتریسین B - نیز مقاوم هستند.

محققان توضیح می‌دهند: «R. fluvialis به ۵-فلوروسیتوزین حساس است؛ با این حال، ما دریافتیم که R. fluvialis قادر است به سرعت جهش‌یافته‌هایی مقاوم به ۵-فلوروسیتوزین ایجاد کند. میزان مقاومت کامل در R. fluvialis قابل توجه بود.»

هوانگ و همکارانش ماده‌ای را یافتند که به نظر نمی‌رسید رودوسپوریدیوبولوس به راحتی با آن سازگار شود: پلی‌میکسین B، یک باکتری‌کش مورد تأیید FDA. متأسفانه، این دارو برای نورون‌ها و سلول‌های کلیه سمی است.

با افزایش دمای جهانی، این تغییرات مورفولوژیکی ممکن است خطر مواجهه با قارچ‌های خطرناک را در آینده افزایش دهد. گزینه‌های قارچ‌کش اضافی به طور فوری مورد نیاز هستند.