کشف رمز و راز شیمیایی غیرممکن در مورد ویتامین B۱ را حل می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان یک مولکول کارابین بسیار واکنش پذیر را در آب نصب کرده‌اند که تا همین اواخر علمی تخیلی محسوب می‌شد.

این کشف نه تنها یک معمای بیوشیمیایی را حل می‌کند، بلکه در را به روی راه‌های کارآمدتر و سازگار با محیط زیست برای تولید دارو‌ها باز می‌کند.

منشأ این کشف به سال ۱۹۵۸ برمی گردد، زمانی که شیمیدان رونالد برسلو از دانشگاه کلمبیا این فرضیه را مطرح کرد که ویتامین B۱ (همچنین به عنوان تیامین شناخته می‌شود) ممکن است در بدن به یک مولکول کارابین تبدیل شود تا به کاتالیز واکنش‌های بیولوژیکی کمک کند.

تفنگ سبک یک نوع نادر از اتم کربن است که شامل تنها شش الکترون ظرفیت به جای هشت معمول است، و آن را بسیار واکنش پذیر و ناپایدار، به خصوص در محیط‌های آبی.

برای اولین بار، دانشمندان نه تنها یک کارابین پایدار در آب تولید کردند، بلکه آن را در یک لوله جدا کردند و ماه‌ها دست نخورده ماندن آن را تماشا کردند. این کشف در مقاله‌ای که هفته گذشته در مجله Science Advances منتشر شد، مستند شد.

وینسنت لاوالو، استاد دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید، یک تیم تحقیقاتی را رهبری کرد که توانست با استفاده از تکنیک‌های شیمیایی پیشرفته، یک "سپر مولکولی" محافظ طراحی کند. این "سپر مولکولی" دانشمندان را قادر می‌سازد تا مولکول کارابین را جدا کرده و از آن در برابر تجزیه محافظت کنند و به آن اجازه می‌دهد تا با تکنیک‌های پیشرفته‌ای مانند رزونانس مغناطیسی هسته‌ای و پراش اشعه ایکس مورد مطالعه قرار گیرد. حتی جالب‌تر از آن، مولکول برای چندین ماه در داخل لوله آزمایش پایدار ماند.

لاوالو می‌گوید: "بسیاری از مردم فکر می‌کردند که دیوانه کننده است، اما ما ثابت کردیم که برسلو در تمام این سال‌ها درست می‌گفت. "

وارون راویبورولو، محقق اصلی این تیم، که در حال حاضر در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس کار می‌کند، افزود: "ما در ابتدا قصد نداشتیم یک نظریه قدیمی را اثبات کنیم، اما نتایج ما کاملا با آنچه برسلاو ۶۷ سال پیش پیش بینی کرده بود مطابقت داشت. "

تأثیر این کشف بسیار فراتر از حل یک معمای علمی باستانی است. مولکول‌های تفنگ کوتاه به طور گسترده‌ای به عنوان کاتالیزور در صنایع دارویی و شیمیایی استفاده می‌شود، اما در حال حاضر نیاز به استفاده از حلال‌های آلی سمی و گران قیمت دارند. این دستاورد در را به روی احتمال وقوع این واکنش‌ها در یک محیط آبی باز می‌کند و فرآیند‌های شیمیایی را ایمن‌تر و از نظر زیست محیطی پایدارتر می‌کند.

این کشف همچنین بینش جدیدی را برای درک بهتر فرآیند‌های شیمیایی در سلول‌های زنده ارائه می‌دهد که بیشتر واکنش‌های آنها در یک محیط آبی اتفاق می‌افتد.

دانشمندان بر این باورند که این تکنیک ممکن است راه را برای جداسازی و مطالعه سایر مولکول‌های بسیار واکنش پذیر که قبلا جدایی ناپذیر تلقی می‌شدند، هموار کند.

منبع: نیوزمدیکال