به گزارش مجله خبری نگار، پروفسور فرهاد یوسف زاده گفت: "شرارههای فعال نمونهای از همه سیاهچالههای ابرپرجرم هستند، اما Sgr A منحصربهفرد است. در حالت درخشش مداوم و بدون وقفه است. در طول نظارت او در سالهای ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴، تغییرات جدیدی را در رفتار او ثبت کردیم که واقعا ما را مورد توجه قرار داد.»
پروفسور یوسف زاده و همکارانش این کشف را به عنوان بخشی از یک پروژه در مقیاس بزرگ اختصاص داده شده به رصد طولانی مدت محیط اطراف سیاهچاله با استفاده از ابزارهای نصب شده بر روی تلسکوپ فضایی جیمز وب انجام دادند، جایی که کاوشگر مجهز به یک دوربین مادون قرمز NIRCam است که در بخشی از طیف مادون قرمز عمل میکند که مانع از تجمع سنگین گرد و غبار از مشاهده مرکز کهکشان راه شیری نمیشود.
دانشمندان با استفاده از دوربین NIRCam، مناطق مرکزی کهکشان راه شیری را در دو سال گذشته دنبال کردهاند و به نظر میرسد که ماهیت درخشش Sgr A در کل دوره رصد به طور مداوم در حال تغییر بوده است. سیاهچاله همچنین یک سری شرارههای کوتاه و بلند را تجربه کرد که در قسمت طول موج کوتاه باند سریعتر از امواج طولانیتر رخ داد. کوتاهترین آن کمتر از ۲۰ دقیقه و طولانیترین آن بیش از یک ساعت است و ۵-۶ بار در روز اتفاق میافتد. اما دانشمندان نتوانستهاند هیچ الگوی واضحی را در فرکانس و مدت زمان این فلاشها شناسایی کنند. اما آنها معتقدند که این مربوط به فرآیندهایی است که در داخل دیسک برافزایشی ماده داغ و گاز اطراف سیاهچاله اتفاق میافتد.
این پروفسور و همکارانش این فرضیه را مطرح میکنند که نوسانات آشفتهای در این دیسک وجود دارد که به طور دورهای روی پلاسمای موجود در آن فشار میآورد و باعث تولید فلاشهای کوتاه تابش مادون قرمز میشود. شرارههای طولانیتر در اثر برخورد خطوط میدان مغناطیسی و فرآیندهای مرتبط ایجاد میشوند که ماهیت مشابهی با نحوه تولید شرارههای خورشیدی دارند.
محققان بر این باورند که پیگیری مداوم منطقه Sgr A به اعتبار این نظریهها کمک میکند.
منبع: TASS