کامیون‌ها بلای جان پل محمدحسن خان بابل

به گزارش مجله خبری نگار، مهران فلاح، رئیس اداره گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع دستی شهرستان بابل در گفت‌و‌گو با خبرنگار در بابل به مشکلات جدی پل محمد حسن خان اشاره کرد و گفت: امروز به همراه احمدزاده، کارشناس مسؤول حوزه میراث فرهنگی، بازدیدی از این پل داشتم که مشخص شد نیوجرسی‌ها (موانع بتنی) برای چندمین بار برداشته شده و کامیون‌ها از زیر پل عبور می‌کنند.

وی افزود: این وضعیت نگرانی‌هایی را به دنبال داشته است، زیرا تردد وسایل نقلیه سنگین می‌تواند به ساختار پل آسیب برساند و تهدیدی برای تاریخ و فرهنگ منطقه باشد.

فلاح اضافه کرد: برای حل این مشکل، نیاز به یک وفاق عمومی وجود دارد تا بتوان تردد تمامی وسایل نقلیه را محدود کرد.

وی بیان کرد: این معضل به یک مشکل اساسی تبدیل شده و رانندگان کامیون‌ها به طور غیرقانونی در ساعات مختلف شبانه‌روز از این پل عبور می‌کنند. این تردد نه تنها به بدنه پل آسیب می‌زند، بلکه می‌تواند به تاریخ و میراث فرهنگی منطقه نیز لطمه بزند.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بابل گفت: باید با برگزاری جلسات و ایجاد یک رمپ جدید بین پل‌ها، بتوانند یک مسیر جایگزین برای تردد وسایل نقلیه سنگین فراهم کنند و این مشکل را به طور اساسی حل کنند.

فلاح در پایان گفت: امیدواریم با همکاری تمامی نهاد‌ها و مردم، بتوانیم این بنای تاریخی را برای نسل‌های آینده حفظ کنیم.

در پی این مشکلات مسؤولان محلی از جمله فرماندار و شهردار، به دنبال راه‌حل‌هایی برای محدود کردن تردد کامیون‌ها هستند.

اخیراً دادستان بابل نیز با استفاده از تجهیزات مناسب، نیوجرسی‌ها را دوباره در محل خود قرار داده تا تردد کامیون‌ها محدود شود.

پل تاریخی محمدحسن خان، که به عنوان یکی از آثار مهم معماری و تاریخی شهرستان بابل در استان مازندران شناخته می‌شود، در دوره قاجار ساخته شده است. این پل به دستور محمدحسن خان، یکی از حاکمان محلی آن زمان، بنا شده و به عنوان یک شاهراه ارتباطی و تجاری در منطقه عمل کرده است.

معماری پل محمدحسن خان با استفاده از مصالح محلی و فنون سنتی طراحی شده و دارای ویژگی‌های خاصی است که آن را از دیگر پل‌ها متمایز می‌کند. این پل با ارتفاع و عرض مناسب، به گونه‌ای طراحی شده که بتواند تردد وسایل نقلیه و عابران را به خوبی مدیریت کند.

پل محمدحسن خان علاوه بر کاربری‌های عملیاتی، به عنوان یک نماد فرهنگی و تاریخی نیز در منطقه شناخته می‌شود و بازدیدکنندگان زیادی را به خود جذب می‌کند. با این حال، در سال‌های اخیر، تردد وسایل نقلیه سنگین و عدم توجه کافی به نگهداری این اثر تاریخی، تهدیدی جدی برای ساختار آن ایجاد کرده است. تلاش‌ها برای حفاظت و مرمت این پل تاریخی همچنان ادامه دارد تا این میراث فرهنگی برای نسل‌های آینده حفظ شود.

این پل ۳۰۰ ساله که حدود نیم قرن پیش یعنی سال ۱۳۵۶ با شماره ۱۴۱۴ در فهرست آثار ملی ثبت شد، با ۱۴۰ متر طول و ۶ متر عرض، دارای ۶ چشمه طاق اصلی و ۲ چشمه فرعی بوده و ارتفاع آن از بستر رودخانه ۱۱ متر است.