عوامل ژنتیکی که به کاهش پیری مغز کمک می‌کنند

به گزارش مجله خبری نگار، الکسی موسکالف، زیست شناس روسی، در کتاب خود "۷ گام برای وضوح ذهنی" توضیح می‌دهد که طول عمر مغز به چه چیزی بستگی دارد، و همچنین عوامل بیولوژیکی که بر پیری مغز تأثیر می‌گذارد و ژن‌های خاصی که انسان را کمتر مستعد ابتلا به بیماری‌ها و فرآیند‌هایی می‌کند که برای عملکرد شناختی خطرناک هستند.

دانشمندان دریافته اند که برخی از انواع ژنتیکی ممکن است با کاهش سرعت شناختی و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی مرتبط با سن، مانند بیماری آلزایمر مرتبط باشد.

نوروژنتیک موضوعی است که چگونگی تأثیر ژن‌ها بر ساختار و عملکرد مغز، از جمله روند پیری را مطالعه می‌کند.

در اینجا چند نمونه از "ژن‌های طول عمر مغز" آورده شده است.

ژن APOE: به مغز در مورد نحوه مقابله با کلسترول و سایر چربی‌ها آموزش می‌دهد. یک نوع از این ژن (APOE e۲) با کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و بهبود حافظه در سنین پیری همراه است.

ژن BDNF مسئول تغذیه و حفظ سلول‌های عصبی است، به ایجاد ارتباطات جدید بین آنها کمک می‌کند، می‌تواند از مغز در برابر استرس و التهاب محافظت کند و وضوح ذهنی را در سنین پیری حفظ کند.

ژن FOXO۳ بسیاری از فرآیند‌ها را در سلول‌های مغزی تنظیم می‌کند، از جمله ترمیم DNA، مبارزه با رادیکال‌های آزاد و بازیافت پروتئین‌های آسیب دیده. برخی از انواع این ژن در افراد صد ساله شایع‌تر است و با سلامت شناختی بهتر همراه است.

ژن‌های ساعت، BMAL۱، PER: کنترل ریتم شبانه روزی، به عنوان چرخه خواب و بیداری، فعالیت هورمونی و متابولیسم. عملکرد صحیح این ژن‌ها به مغز کمک می‌کند تا در طول خواب بهبود یابد، انرژی را به طور بهینه خرج کند و عملکرد خود را برای مدت طولانی تری حفظ کند.

-ژن FGF۲۱: یک ابرقهرمان ضد پیری واقعی. این به مغز کمک می‌کند تا متابولیسم گلوکز و چربی را تنظیم کند، استرس اکسیداتیو و التهاب را کاهش می‌دهد و از سلول‌های عصبی در برابر آسیب محافظت می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که فعال کردن FGF۲۱ ممکن است عملکرد شناختی را بهبود بخشد و تخریب عصبی را کند کند.

ژن کلوتو: این ژن یونانی "الهه سرنوشت" نامیده می‌شد که رشته‌های زندگی را می‌چرخاند. می‌تواند امید به زندگی و سلامت مغز را تحت تاثیر قرار دهد. کلوتو در تنظیم بسیاری از فرآیندها، از متابولیسم کلسیم و فسفر گرفته تا محافظت در برابر استرس اکسیداتیو و التهاب نقش دارد. سطوح بالا با حافظه بهتر مرتبط، هوش و کاهش خطر ابتلا به زوال شناختی مرتبط با سن.

ژن ACE۱ یک تنظیم کننده کلیدی فشار خون و عملکرد قلبی عروقی است، اما بر مغز نیز تأثیر می‌گذارد و برخی از انواع ACE۱ با بهبود سلامت شناختی، حافظه و سرعت پردازش در سنین پیری مرتبط است.

- ژن IGF۱ و گیرنده پروتئین IGF۱-R. IGF۱ (فاکتور رشد شبه انسولین-۱): هورمونی است که رشد و توسعه سلول‌ها را تحریک می‌کند، از جمله سلول‌های عصبی. همچنین در تنظیم متابولیسم گلوکز درگیر، محافظت در برابر استرس اکسیداتیو و التهاب. تحقیقات نشان داده است که سطح مطلوب IGF۱ برای حفظ عملکرد شناختی و جلوگیری از تخریب عصبی مهم است. با این حال، افزایش مزمن فعالیت IGF۱ می‌تواند به تسریع پیری و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن، از جمله سرطان، کمک کند.

منبع: TASS