به گزارش مجله خبری نگار، فیلمهای ترسناک به همان اندازه که ایجاد وحشت میکنند، میتوانند قابلیت رواندرمانی هم داشته باشند. فیلمهای ترسناک، شما را مستقیم به عمق ترس نزدیک میکند و افرادی که احساس اضطراب دارند یا عصبیاند، بیشتر از فیلمهای ترسناک لذت میبرند، اما مگر وقتی فیلم ترسناک میبینید، چه اتفاقی برای بدنتان میافتد؟
بر اساس مقالهای از دکتر کولتان اسکریونر، دانشمند رفتارشناسی در دانمارک، وحشت (در فیلمهای ترسناک) فضایی کنترلشده و قابل پیشبینی برای تجربه ترس و اضطراب (به خصوص برای افرادی که در پنهان کردن احساسات خود تحت فشارند) ارائه میدهد. اسکریونر مینویسد: «خلاف اضطراب ناشی از دنیای واقعی، اضطراب ناشی از داستانهای ترسناک ریشه در منبع مشخصی دارد، راحتتر مدیریت میشود و چارچوب زمانی مشخصی هم دارد». به گفته اسکریونر، تغییرات فیزیولوژیکی که پس از یک فیلم ترسناک رخ میدهد، به کاهش اضطرابتان کمک میکند.
وقتی فیلم ترسناک تماشا میکنید، برخی از قسمتهای مغز شما تهدید را واقعی تلقی میکند و واکنش جنگ یا گریز در بدن فعال میشود. به این ترتیب قلب شروع به تپیدن میکند، ضربان قلب و فشار خون افزایش مییابد و تنفس برای ارسال اکسیژن به منظور عملکرد بدن، سریعتر میشود. حتی ممکن است در انتظار فرار یا مواجهه با تهدید، عضلات هم منقبض شوند. هارولد هونگ روان پزشک در کارولینای شمالی میگوید: «این پاسخ به استرس حاد، هیجان ایجاد میکند و باعث میشود بیشتر احساس زنده بودن و درگیر شدن با محیط را داشته باشیم». حس ترس در بدن موجب ترشح آدرنالین و کورتیزول، هورمونهای استرس میشود.
همچنین مغز بهدلیل تحریک شدن، اندورفین و دوپامین آزاد میکند. اندورفین هورمونی است که درد و استرس را کاهش میدهد و دوپامین یک انتقالدهنده عصبی «احساس خوب» است که در تنظیم خلقوخو نقش دارد. بعد از فیلم ترسناک، این هورمونها احساس آرامش ایجاد میکنند و حتی برای «زنده ماندن» از این تجربه، پاداش میگیرند و آن را به پدیده استرسزای مثبت تبدیل میکنند.
فیلمهای ترسناک فراتر از سرگرمی و افزایش آدرنالین، بهعنوان راهی کنترلشده برای مقابله با ترسها و اضطرابها عمل میکنند؛ بنابراین اگر از عنکبوتها میترسید، ممکن است بعد از تماشای فیلمی درباره عنکبوتهای غولپیکر، راحتتر با حضور واقعی عنکبوتها کنار بیایید. فیلمهای ترسناک به همان اندازه که ایجاد وحشت میکنند، میتوانند قابلیت رواندرمانی هم داشته باشند، اما اگر ترسیدن را دوست ندارید، خودتان را مجبور به تماشای چیزی نکنید که ناراحتی یا اضطراب برایتان به همراه دارد.
منبع: ایندیپندنت