به گزارش مجله خبری نگارجهان ممکن است مکانی رنگارنگ به نظر برسد، اما واقعاً بستگی به این دارد که چشمان شما چه چیزی را ببینید. به عنوان مثال، انسانها فقط به ۳ رنگ حساس هستند: قرمز، آبی و سبز، اما این به ما امکان میدهد میلیونها رنگ حاصل از ترکیب آنها را ببینیم. در حالی که حیوانات دارای چشمانی با انواع مختلف بینایی هستند، برخی حیوانات با چشمان خود قادر به دیدن رنگهایی هستند که ما فقط میتوانیم تصور کنیم.
پرندگان ۴ نوع سلول مخروطی در چشمان خود دارند، در حالی که انسانها فقط ۳ نوع دارند. آنها نه تنها میتوانند رنگهای بیشتری نسبت به ما ببینند، بلکه ماوراء بنفش را نیز میبینند. به همین دلیل، برای مثال، هنگام نگاه کردن به یک پرنده سیاه، ممکن است پرنده دیگری آنها را رنگارنگ ببیند. گفته میشود، هیچ ۲ پرندهای شبیه هم نیستند. اعتقاد بر این است که فقط چند پرنده، به عنوان مثال، قناری ها، میتوانند رنگ آبی را ببینند.
گربهها نسبت به ما در نور ضعیف بینایی بهتری دارند. به طور کلی، جهان برای گربهها بسیار مبهمتر از انسانها به نظر میرسد، اما آنها میدان دید وسیعتری دارند. برای مقایسه، ما میتوانیم ۱۸۰ درجه اطراف خود را ببینیم، اما گربهها ۲۰۰ درجه اطراف خود را میبینند.
میگوی مانتیس یکی از پیچیدهترین چشمهای شناخته شده را دارد: آنها تا ۱۶ گیرنده نوری دارند و فیلترهای آنها نور ماوراء بنفش را به رنگهای متمایز تقسیم میکند. با توجه به رنگارنگ بودن میگوها برای ما، فقط میتوان تصور کرد که آنها برای سایر هم نوعان خود چگونه به نظر میرسند!
اگر تا به حال به یک بز نگاه کرده باشید، ممکن است متوجه چیز خاصی در چشمان آن شده باشید: بزها مردمکهای مستطیلی شکل دارند. این مردمک به آنها اجازه میدهد تا دید عمقی و محیطی بهتری داشته باشند. مردمکهای شکافته آنها همچنین میزان نوری که میگیرند را کنترل میکند و به آنها کمک میکند تا در تاریکی بهتر ببینند، اما در طول روز توسط خورشید کور نشوند.
عقربها اغلب ۲ چشم در جلو دارند، اما میتوانند تا ۵ جفت چشم اضافی در پهلو داشته باشند. علیرغم داشتن چشمهای بسیار، به نظر میرسد که چشمان آنها فقط میتوانند تفاوت بین تاریکی و روشنایی و احتمالاً حرکت را درک کنند. گفته میشود، همه اینها بسته به گونه متفاوت است، برخی از عقربها اصلاً چشم ندارند!
علیرغم باور متداول، خفاشها در واقع کور نیستند. درست است که آنها از گوشهای خود برای یافتن غذا در فرآیندی به نام اکولوکاسیون استفاده میکنند، که به آنها امکان دید در تاریکی را میدهد، اما همچنان از چشمان خود برای فعالیتهای روزانه و تعاملات استفاده میکنند. با این حال، آنچه خفاش واقعاً میبیند، بسته به گونه متفاوت است: بسیاری از آنها کاملاً کور رنگ هستند در حالی که برخی دیگر میتوانند رنگهای خاصی را به لطف پروتئین در چشمان خود ببینند. برخی از آنها حتی میتوانند رنگ قرمز را ببینند، رنگی که بسیاری از حیوانات اصلا نمیتوانند ببینند.
چشم برای موش کورها کاربرد زیادی ندارند، زیرا در زیر زمین زندگی میکنند، اما میتوانند تفاوت بین روشنایی و تاریکی را تشخیص دهند. موش کورها البته چشمهای خارجی دارند، اگر چه بسیار ریز هستند، ممکن است به آنها اجازه دیدن رنگ را بدهد. چشمان آنها تا حدی به نور آبی و زرد متمایل به سبز حساس است، که نشان میدهد آنها واقعا کور رنگ نیستند، اما نمیتوانند قرمز را ببینند و مشخص نیست که آیا میتوانند بین رنگها تفاوت قائل شوند یا خیر.
مانند بسیاری از حیواناتی که تاکنون در مورد آنها صحبت کردیم، خرگوشها نمیتوانند رنگ قرمز را ببینند. خرگوشها نیز مانند انسانها در چشمان خود ناحیه مردمک دارند، اما تورفتگی ندارد که باعث میشود دید نویز داری داشته باشند. در نهایت، از آنجایی که گوش خرگوشها در کنارههای سر آنهاست، معمولاً به نسبت انسان جهات بیشتری را میبینند.
ماهی مرکب عظیم الجثه یکی از بزرگترین چشمها را در قلمرو حیوانات دارد. دید آنها را میتوان با دوربین دوچشمی مقایسه کرد. به لطف فتوفورها (اندام غدهای که به صورت لکههای درخشان روی حیوانات دریایی مختلف از جمله ماهی و سرپایان ظاهر میشود)، آنها میتوانند نور تولید کنند تا به دیدن طعمه در تاریکی کمک کند.
بسیاری از کرمها، بهویژه کرمهای خاکی، چشم ندارند، اما اینکه آنها میتوانند ببینند یا نه، پیچیده است. آنها گیرندههای نوری دارند که به آنها اجازه میدهد تفاوت بین تاریکی و نور را تشخیص دهند. این به آنها کمک میکند تا تفاوت بین بالای زمین و زیر زمین را متوجه شوند.
منبع:روزیاتو