آمار نگران کننده افزایش مرگ و میر برای این بیماری

به گزارش مجله خبری نگار،اکثر مطالعات قبلی بر روی تغییرات منطقه‌ای و ملی در بروز و مرگ سرطان‌های تمام سنین متمرکز شده اند و تنها تعداد انگشت شماری سرطان شروع زودرس را بررسی می‌کنند که از ۱۴ تا ۴۹ سالگی تعریف می‌شود. با این حال، تعداد معدودی از مطالعات نشان داده است که میزان تشخیص سرطان در افراد زیر ۵۰ سال در حال افزایش است.

یک مطالعه جدید به رهبری دانشکده پزشکی دانشگاه ژجیانگ، دانشکده بهداشت عمومی هاروارد تی چان و دانشگاه ادینبورگ، میزان جهانی سرطان زودرس را بر اساس مطالعه بار جهانی بیماری (GBD) در سال ۲۰۱۹ بررسی کرده است.

محققان موارد جدید، تعداد مرگ‌ها، پیامد‌های سلامتی و عوامل خطر ۲۹ نوع سرطان را در ۲۰۴ کشور و منطقه بررسی کردند. پژوهشگران دریافتند که در سال ۲۰۱۹، تعداد موارد تشخیص سرطان جدید در میان افراد زیر ۵۰ سال به ۳٫۲۶ میلیون نفر رسید که نسبت به رقم سال ۱۹۹۰، ۷۹٫۱ درصد افزایش داشته است. نرخ مرگ و میر زودرس سرطان بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۹، ۲۷٫۷ درصد افزایش یافته است.

به طور کلی، سرطان پستان با ۱۳٫۷ درصد و آمار ۳٫۵ در هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت جهان بیشترین تعداد موارد و مرگ و میر‌های مرتبط را به خود اختصاص داده است. اما موارد جدید سرطان نای و پروستات با افزایش درصد تخمینی سالانه به ترتیب ۲٫۲۸ و ۲٫۲۳ درصد سریع‌ترین افزایش را داشتند. نرخ ابتلا به سرطان کبد با شروع زودرس هر سال حدود ۲٫۸۸ درصد کاهش می‌یابد.

آمریکای شمالی، استرالیا و اروپای غربی در سال ۲۰۱۹ شاهد بالاترین میزان ابتلا به سرطان‌های زودرس بودند. اما کشور‌های با درآمد کم تا متوسط نیز با بالاترین نرخ مرگ و میر در میان افراد زیر ۵۰ سال در اقیانوسیه، اروپای شرقی و آسیای مرکزی تحت تأثیر قرار گرفتند.

بر اساس این روند، محققان تخمین می‌زنند که تا سال ۲۰۳۰، تعداد جهانی تشخیص‌های زودرس سرطان تا ۳۱ درصد بیشتر خواهد شد و مرگ و میر‌های مرتبط با آن ۲۱ درصد افزایش خواهد یافت. آن‌ها می‌گویند افراد ۴۰ ساله بیشتر در معرض خطر هستند.

داده‌ها نشان می‌دهد که عوامل خطر اصلی زمینه ساز شایع‌ترین سرطان‌های زودرس، رژیم‌های غذایی پر از گوشت قرمز و نمک و میوه و شیر کم، مصرف الکل و مصرف دخانیات است. عدم فعالیت بدنی، وزن اضافی و قند خون بالا از عوامل موثر بوده و عوامل ژنتیکی نیز احتمالاً در این امر نقش دارند.

اشلی همیلتون (Ashleigh Hamilton) و هلن کولمن (Helen Coleman) پژوهشگران این مطالعه از مرکز بهداشت عمومی در دانشگاه کوئینز بلفاست، می‌گویند: در حالی که اغلب موارد سرطان زودرس پراکنده هستند، نقش سندرم‌های ارثی باید بهتر تعیین شود. یک شکاف عمده تحقیقاتی درک محدود ما از پاتوژن مولکولی سرطان‌های زودرس است و اینکه آیا زیرگروه‌های خاصی باعث افزایش بروز هستند یا خیر.

شرح کامل این مطالعه و سرمقاله همراه آن در مجله تخصصی BMJ Oncology منتشر شده است.