اهرام باستانی سایر کشور‌ها را بشناسید

وقتی صحبت از اهرام باستانی می‌شود، ذهن بیشتر مردم به سمت مصر معطوف می‌شود در حالی که تعداد زیادی از این هرم‌های باستانی در لیبی، سودان، آمریکای جنوبی و حتی یونان قرار دارد.

به گزارش مجله خبری نگار،اهرام باستانی یونان که به اهرام آرگولیس نیز معروف هستند، چندین سازه هرمی شکل ناقص ساخته شده توسط بلوک‌های سنگی هستند که در بخش شرقی شبه جزیره پلوپونز در یونان امروزی واقع شده اند.

اگرچه ساختار‌های این اهرام از نظر فرم و شکل از معماری معمولی یونان باستان متمایز هستند، اما می‌توان گفت نمونه این بنا‌های تاریخی در عهد باستان کمیاب است و پوسانیاس جغرافیدان یونانی (۱۱۰-۱۸۰ پس از میلاد) تنها یک بنای هرمی منفرد را مشاهده کرده است.

وی در کتاب خود به عنوان کورینتیاکای (Corinthiaka) می‌گوید: در سفر از آرگوس به منطقه اپیداوروس، ساختمانی در سمت راست وجود دارد که بسیار شبیه یک هرم است و دارای سپر‌های کنده کاری شده به شکل سپر‌های آرگولیک است. در این مکان پروتوس با آکریسیوس برای تاج و تخت نبرد کرده بود و می‌گویند که این نبرد بدون برنده به پایان رسید. به همین دلیل، آن‌ها بعداً آشتی کردند، زیرا هیچ یک نتوانست به پیروزی قاطع دست یابد. گفته می‌شود که این اولین بار بود که مردان و ارتش‌های مجهز به سپر با هم درگیر شدند. چندی بعد، برای کسانی که در این جنگ از هر دو لشکر کشته شدند، چون هموطن و حتی خویشاوند بودند، آرامگاه مشترکی در آن مکان ساخته شد.

تا امروز تعدادی از ساختار‌های هرمی شکل در لیگوریو (آرگولیدا)، کامبیا (آرگولیدا)، ویگلافیا (لاکونیا) و الینیکو (آرگولیدا) شناسایی شده اند که هرم هلینیکون در الینیکو به بهترین شکل حفظ شده و مورد بررسی قرار گرفته است.

متاسفانه تاریخ گذاری بنا‌ها به دلیل کمبود شواهد و مدارک باستان شناسی مشکل ساز بوده است. از طریق تحقیقات پیشین در مورد سرامیک‌های دوره پروتوهلادیک ۲ مربوط به ۲۸۰۰ تا ۲۵۰۰ پیش از میلاد، قدمت هرمولومینسانس اولیه که محدوده‌ای بین ۲۵۰۰ تا ۲۰۰۰ پیش از میلاد را نشان می‌دهد، اما بسیاری از طرفداران از این ساخت و ساز پیشنهادی در دوره پسین کلاسیک هلنیستی، با محوریت اواخر قرن چهارم پیش از میلاد حمایت می‌کنند.

نظریه پردازان تاریخی تلاش کرده اند نظریه‌هایی برای عملکرد این سازه‌ها مرتبط با اهرام مصری ایجاد کنند. آن‌ها نظریه خانه‌های نگهبانی را برای مزدوران مصری یا شیوه‌های تدفین مشابه با مصریان باستان را پیشنهاد کردند، اما این نظریه‌ها به دلیل فقدان شواهد و مدارک فاقد هرگونه اعتبار هستند.

تئوری محتمل‌تر برای این سازه ها، به وجود دیوار‌های داخلی، اتاق‌های کوچک، آب انبار‌ها جهت تأمین آب و در‌های بسته شده داخلی در بنا‌ها می‌پردازد که یانگ (۱۹۵۷) و فراچیا (۱۹۸۵) برای یک عملکرد کشاورزی احتمالاً با یک کارکرد ثانویه جهت ایجاد پناهگاه در زمان‌های بحران پیشنهاد کردند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری