آوردگاه اصلی و آمادگی «یوزها»

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: هر دو تیم اروگوئه و سنگال که در دیدار‌های تدارکاتی اخیر تیم ملی فوتبال ایران در خاک اتریش و در جریان اردوی تمرینی ما در این کشور اروپایی روبه‌روی ما ایستادند، شباهت چندانی از نظر سبک بازی با سه همگروهی ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ ندارند، اما بازی با آن‌ها بهره‌های فنی قابل ذکری برای «یوزها» داشت.

هر دو تیم مذکور که یکی از آمریکای جنوبی می‌آید و دیگری از دل قاره آفریقا، آمیزه‌ای از توان فیزیکی بالا و مهارت‌های فنی هستند و هیچ‌یک از این دو وجه به طور آشکار بر دیگری نمی‌چربد. اروگوئه که قدری پایین‌تر از برزیل و آرژانتین معمولاً «قدرت» سوم فوتبال آمریکای جنوبی تلقی شده و البته از رکوردداران فتح جام ملت‌های این منطقه (کوپا آمه‌ریکا) است، تیمی است که از نمایش‌های فیزیکی و برخورد‌های پر تعداد جسمانی هیچ ابایی ندارد، اما این بدان معنا نیست که در اجرای مهارت‌های فنی ضعیف است و توانایی فیزیکی‌اش را پوششی بر این قضیه قرار داده و بر عکس تکنسین‌هایی عالی را در اختیار داشته و دارد و در این زمینه شانه به شانه بزرگان ساییده است.

شاید در ایران فقط امثال لوییز سوارس و اخیراً داروین نونز گل‌های سرسبد فوتبال اروگوئه تلقی شده باشند، اما در بسیاری از نقاط اروپا لژیونر‌های اروگوئه‌ای مردانی بسیار تأثیرگذارند و لوییس دیاز مدافع وسط منچسترسیتی یکی از بارزترین آن‌ها است، همین توصیف‌ها برای تیم ملی سنگال هم صدق می‌کند و تیمی که در اواخر سال ۱۴۰۰ با تفوق بر مصر در دیدار نهایی برای اولین بار طعم قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا را چشید، دست کم در ۴۰ سال اخیر به ندرت از جمع ۱۰ تیم برتر قاره آفریقا دور مانده و در هر رقابت مرتبط با این قاره خودنمایی کرده و هر ناکامی احتمالی‌اش هم با کمترین اختلاف گل در برابر رقبا بوده است. برای ایرانی‌ها سادیو مانه که سال‌ها از بهترین مهاجمان لیورپول بود، ولی امسال در پر کردن جای خالی رابرت لواندوفسکی در بایرن مونیخ کمترین توفیق را داشته، آشناترین نام در میان ملی‌پوشان سنگال است و جورج مندی دروازه‌بان این تیم نیز که در چلسی اغلب یک مهره فیکس است، توجه زیادی را برانگیخته، اما واقعیت امر این است که اکثر بازیکنان این تیم به دلیل لژیونر بودن در اروپا توانایی‌های بالایی دارند.

به این ترتیب ایران در پنج روز اول مهر ماه با حریفانی بازی تدارکاتی داشت که در عین همسو نبودن با سه همگروهی ما در آوردگاه قطر سنگ محک‌های مناسبی برای تشخیص میزان کارایی ما جهت حضور در مهم‌ترین میدان فوتبال جهان بودند و در تلاقی با آن‌ها مشخص شد که ملی‌پوشان ما تا چه میزان مهیای موارد سخت و اتفاقات سنگین و برخورد‌های حساسی هستند که انتظار ما را در جام جهانی بیست و دوم می‌کشد. نه تنها نتایج حاصله (پیروزی بر اروگوئه و تساوی با سنگال) نتایج خوبی بود بلکه شکل و روش بازی ما و مرعوب نشدن یوز‌ها و دویدن پا به پای حرفه‌ای‌های اروگوئه و سنگال نشان داد مردان کارلوس کی‌روش و البته خود این مربی پرتغالی برای آنچه در روز‌های مهم‌تر بعدی و بخصوص در آوردگاه قطر روی می‌دهد، آماده‌اند و نه به لحاظ روحی و نه از نظر جسمانی کم نخواهند آورد.