به گزارش مجله خبری نگار به نقل از Everyday Health، نقص حافظه میتواند در هر سنی و به هر دلیلی اتفاق بیفتد. هنگامیکه علت زمینهای درمان شود، مشکلات حافظه هم اغلب بهبود مییابد. با پزشک خود در زمینه نگرانیهایی که ممکن است درباره حافظه خود داشته باشید، صحبت کنید. بحث درباره علایم و انجام آزمایشهای مختلف، از جمله MRI، به پزشک شما کمک میکند تا تشخیص دهد چه چیزی بر حافظه شما تأثیر میگذارد.
به گفته متخصصان دانشکده پزشکی هاروارد، مشکلات خواب، از جمله بیخوابی یا ناتوانی مزمن در به خوابرفتن و همچنین آپنه خواب (اختلالی که باعث توقف کوتاهمدت و مکرر تنفس در طول شب میشود) با از دستدادن حافظه و زوال عقل مرتبط است. کمبود خواب باعث خستگی میشود که بهنوبهخود میتواند منجر به مهمغزی و مشکلات حافظه شود. بر اساس تحقیقات، آپنه خواب روی حافظه فضایی تأثیر میگذارد. این نوع حافظه شامل توانایی به خاطر سپردن مسیرها و مکان قرار دادن چیزهایی مانند کلید است.
چند نوع دارو میتوانند بر حافظه تأثیر بگذارند، از جمله داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد افسردگی، آنتیهیستامینها، داروی ضدتشنج، داروهای فشار خون، داروهای مسکن، داروهای کاهش دهنده کلسترول، داروی دیابت، داروهایی برای درمان بیماری پارکینسون و قرصهای خوابآور.
سازمان غذا و داروی آمریکا همچنین هشدار میدهد که داروهای کاهش دهنده کلسترول موسوم به استاتینها میتوانند خطر از دستدادن حافظه و سردرگمی را افزایش دهند.
براساس مطالعهای که نتایج آن در مه ۲۰۲۲ در Frontiers in Psychiatry منتشر شد، استرس مزمن درمان نشده میتواند منجر به افسردگی شود و بر عملکرد مغز، از جمله برخی معیارهای حافظه تأثیر بگذارد. با این حال، درمان دارویی یک اختلال خلقی مانند افسردگی میتواند به بهبود مشکلات حافظه کمک کند.
طبق گفته محققان کلینیک کلیولند، کمبود سطوح کافی B۱۲، یکی از ویتامینهای B ضروری برای عملکرد طبیعی اعصاب، میتواند منجر به گیجی و حتی زوال عقل شود. بزرگ سالان باید روزانه حدود ۲.۴ میکروگرم B۱۲ را از طریق مصرف غذاهایی مانند لبنیات، گوشت و ماهی یا غذاهای غنیشده دریافت کنند.