به گزارش مجله خبری نگار بیماری اماس، یک بیماری مزمن و پیشرونده سیستم عصبی مرکزی است که باعـث ایجـاد اختلال حسی، ضعف، گرفتگی عضلانی، اخـتلال بینـایی، اختلال شناختی، خستگی، لرزش اندامها، اختلال در دفع ادرار، مدفوع، عملکرد جنسی و تعادل، فراموشـی، کـاهش شنوایی، کرختی، تاری دید، دوبینی و اختلال گفتـاری در فرد بیمار میشود.
علت این بیماری ناشناخته است و درمان قطعی نیز ندارد. بیماریاماس به صورت مشخصی، کیفیت زندگی بیماران و خانواده آنها را تحت تأثیر قرار میدهد و هزینه اقتصادی زیادی را به جامعه و خانواده فرد تحمیل میکند.
در ایران میزان شیوع ایـن بیماری، ۱۵ تا ۳۰ مـورد در هـر ۱۰۰ هزار نفر است کـه اگرچه آمار بالایی در سطح خاورمیانـه محسوب میشود امـا در مقایسـه بـا کشورهای اروپایـی و آمریکایـی، میزان ابتـلای کمتری دارد.
هماکنون استانهای اصفهـان، تهـران و قـم، بیشترین شـیوع بیماریاماس را در کشـور بـه خـود اختصاص دادهاند. شـیوع این بیماری، در زنان ایرانی سه برابر مردان و بیـش از میانگین جهانی اسـت بـهطوریکـه ایـن بیماری در بیـن زنان سایر کشورها، شـیوع دو برابری نسـبت بـه مردان دارد.
بـا توجه بـه شیوع بیماری اماس در ایـران طی سالهای اخیر، شـبکه ملی مدلسازی حیوانی و تحقیقات درونتنی بر آن شد تـا بـا بهرهگیری از تجارب ارزنـده متخصصان ایـن امر در کشـور و نیـز همکاری بـا مرکز تحقیقـات فناوریهای نوین قلب و عروق، انسـتیتو پاسـتور ایـران و پژوهشـگاه ملـی مهندسـی ژنتیک و زیسـتفنـاوری بـرای نخستین بـار، موشهای استاندارد دارای بیماریاماس را در کشور تولید و در اختیار مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی و همچنن محققان کشـور قرار دهند. رویکردی که کمک بزرگی به شناخت ابعاد مختلف این بیماری و توسعه پژوهشها در این حوزه خواهد کرد.