مجله خبری-سبک زندگی نگار: به هنر خلق طرحهای جالب با کاغذ بدون استفاده از وسایل جانبی مثل چسب و قیچی و به کمک تاهای هندسی اوریگامی میگویند. (اُری) به معنی با اندیشه تا دادن و (گامی) به معنی کاغذ است.
اوریگامی به پرورش و هماهنگی ذهن و دست کمک میکند و در آن خوب دیدن، تمرکز ذهن و بکارگیری ظرافت دستان بسیار مهم و مورد توجه است. شکلهای اوریگامی تعداد زیادی ازحیوانات، پرندگان، آبزیان، اسباب بازی، دکوراسیون، اشکال هندسی وگرافیکی، معماری، صنعت و ... را شامل میشوند.
در ساخت اوریگامی معمولاً از یک قطعه کاغذ نازک، صاف و مقاوم با ابعاد مختلف استفاده میشود که هنگام تا کردن دچار تغییر شکل نشود. خلاقیت سازنده سبب ایجاد مدلی سه بعدی از تصویر ذهنی میشود. برای اینکه خط تا از کیفیت بالایی برخوردار باشد، بهتر است برای تا کردن کاغذ از میز استفاده کنید.
حدود سال ۱۰۰ میلادی ساخت کاغذ در چین آغاز شد، اما چینیها تا پانصد سال راز ساخت کاغذ را نزد خود نگه داشته بودند، اما سرانجام در قرن ششم میلادی راهبان بودایی که از چین به ژاپن وارد شدند، این صنعت را وارد ژاپن نمودند.
سپس مصرف کاغذ برای کتاب در اروپا نیمهی دوم قرن چهاردهم میلادی متداول شد. چنانچه در این بخش از نمناک میخوانید اولین کارگاه تولید کاغذ در قرن پانزدهم در هرتف ورد انگلستان و در آمریکای شمالی کارگاه تولید کاغذ در سال ۱۶۹۰ ایجاد شد.
برخی افراد معتقدند چینیها از ماکتهای کاغذی برای برای سوزاندن در مراسم تدفین استفاده میکردند بنابراین باید اولین بار تا کردن کاغذ در چین متداول شده باشد. اما این ژاپنیها بودند که هنرتا کردن کاغذ را تکمیل کرده و از آن خود ساختند.
از این هنر در گذشته به دلیل گران بودن تهیهی کاغذ برای مراسم خاص مثل ازدواج استفاده کرده و پروانههای کاغذی نر و ماده که برای تزیین فنجانها درست میکردند.
اوریگامی در دورههای مختلف تاریخی ژاپن، حضور داشته است. اریگامی مدرن به گونهای اصولی توسط یک نویسندهی ناشناس در دورهی موروماچی در قرون چهاردهم تا شانزدهم میلادی نوشته شده است. سپس اریگامی به صورت یک سرگرمی در دورهی ادو درآمد و در سال ۱۷۹۷ در ژاپن کتاب "چگونه ۱۰۰۰ مرغ ماهیخوار با کاغذ بسازیم" به چاپ رسید.
اوریگامی در دورهی میجی (۱۸۶۸ – ۱۹۱۲) برای آموختن هنر و مهارت کار با انگشتان در برنامهی درسی مدارس و حتی مهدکودکها وارد شد.
برخیها هم معتقدند هنر تا کردن کاغذ در اسپانیا ابداع شد. در قرن شانزدهم میلادی و یا حتی قبل از آن گنجشک کاغذی اسپانیایی (Pajarita) ساخته شده است. انگلیسیها نیز با روشهای مختلفی دستمال سفره خود را تا میزدند که بعدها این روشها را روی تا کردن کاغذ امتحان کردند.
۱۱ نوامبر روز جهانی اوریگامی است که هر ساله به شکلهای مختلف در کشورها جشن گرفته میشود.
اوریگامی به هردو نیمکره مغز مربوط میشود و و با توانمند کردن هر دو نیمکره مغز به حل مسائل پیچیده کمک میکند و ورزشی مفید برای مغز محسوب میشود.
ساختههای کاغذی اوریگامی به واقعیت، شباهت زیادی دارد پس سبب پرورش ذائقه بصری کودک که مبنای هنرهای زیبا و گرافیک است، میشود.
همانطور که در ابتدای این بخش از نمناک هم اشاره شد در اوریگامی برای ساخت مجسمههای کاغذی لازم است از دستور العمل کار به دقت پیروی شود، زیرا امکان گذر کردن از یک مرحله یا حذف مرحله قبلی وجود ندارد. این مهارتی است که لازمه بسیاری از مراحل زندگی برای کودکان است.
تا کردنها مکرر و تمرکز بر ساخت یک شکل مشخص سبب افزایش بیشتر تمرکز کودک و همچنین رهایی او از استرس میشود.
اوریگامی اگر به شکل گروهی انجام شود سبب افزایش اعتماد به نفس کودک و تقویت مهارتهای اجتماعی او میشود.
اوریگامی به کودکان پیگیری در کار و خلاقیت را آموزش میدهد. در اوریگامی یک تکه کاغذ به دفعات و به شکلهای مختلف تا میشود تا شکلهای مجسمه کاغذی به دست آید.
با تا کردنهای پیاپی کاغذ طبق الگوها و نقشههای موجود، کودکان میآموزند که تا پایان کار ساخت اوریگامی صبور باشند و کار خود را پیگیری کنند.
اوریگامی در ابتدای پیدایش بیشتر کاربرد تزیینی و مصرفی داشت و در فستیوالها و جشنهای مختلف برای هدیه به راهبان به صورت گلهای زیبا مورد استفاده قرار میگرفت.
از اوریگامی به عنوان یادبود در مراسم مذهبی از جمله مراسم تطهیر استفاده میشد، اما با گذشت زمان استفاده از اوریگامی رواج پیدا کرد. به طوریکه کاربرد آن در کیهان شناسی، ریاضیات و مهندسی نیز در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. "تاکتوشی نوجی ما" مدرس دانشگاه "کیوتو"و استاد اوریگامی» معتقد است از تئوری اوریگامی میتوانیم برای همه چیز استفاده کنیم، زیرا همه جا هست.
با کمک اوریگامی میتوان تمام قسمتهای یک جاده را از ابتدا تا انتها به صورت متصل مشاهده کرد.
ساخت بناهای زیبا و مقاوم در برابر زلزله یکی از کاربردهای اوریگامی است.
اوریگامی در ساخت چادرها، ظرفهای غذا و گنبد استادیوم ها، کمک زیادی نموده است.
نوجیما میگوید میتوان با استفاده از اصول اوریگامی، استفاده از انرژی در ماهوارهها را بهینه ساخت.
«آچیرو هاگیوارا» دانشمند ژاپنی، در حال پیدا کردن راهی است که قسمت تاشوندهای در خودروها ساخته شود تاانرژی تصادف به جای تخریب، در آن قسمتها جذب شود.
«رابرت ل نگ» کیسه هوایی برای خودروها طراحی نموده ا ست که به راحتی درهنگام تصادف باز شده و سرنشینها راازصدمه دیدن محافظت میکند.
بر اساس قوانین اوریگامی ساختمان بزرگترین تلسکوپ فضایی جهان به نام چشم شیشه ای، طراحی شده است که مانند یک گل باز میشود. این تلسکوپ را استاد به نام اوریگامی، "رابرت لنگ" طراحی نموده است.
ساختمان کتابخانه عمومی شهر «سیاتل» بر اساس اوریگامی ساخته شده است.
سمبل اریگامی پرنده دریایی است، که سمبل بین المللی صلح میباشد. الینور کوئر (Eleanor Coerr) با نوشتن کتاب "ساداکو و هزار پرنده دریایی کاغذی، داستان دختری به نام ساداکو را بازگو میکند.
ساداکو ساساکی (۱۹۵۵–۱۹۴۳) دختر بچهای ژاپنی بود که به علت حضور در حادثه انفجار هستهای در هیروشیما و در معرض قرار گرفتن مواد رادیواکتیو به بیماری لوسمی مبتلا شد. او تنها آرزویش به دست آوردن سلامتی بود. ساداکو ساساکی از دوست بسیار صمیمی اش شنیده بود که هر کس بتواند هزار درنای کاغذی بسازد، به آرزویش میرسد؛ بنابراین دست به کار ساختن درناهای کاغذی شد و با هر کاغذی که به دستش میرسید، درنا میساخت. اما بیماری او سرسختتر از این حرفها بود و مرتب از او آزمایش خون گرفته میشد و تعداد گلبولهای سفید خونش شمارش میشد. ساداکو به ساختن درناهای کاغذی ادامه داد و هر روز تعداد گلبولهای سفید خونش را هم یادداشت میکرد. او حتی درناهای کاغذی کوچک را با کمک سوزن میساخت.
۲۵ اکتبر ۱۹۵۵ زمانی که ساداکو ۱۲ سال داشت، در میان انبوهی از درناهای کاغذی از دنیا رفت. وقتی همکلاسی هایش فهمیدند که او قادر نبوده رویای خودش را کامل کند، همه تصمیم به درست کردن پرنده دریایی گرفتند تا هزار پرنده دریایی ساداکو را تمام کنند.
بچهها با نوشتن نامه به تمام کودکان دیگر ژاپنی و بازگو نمودن داستان ساداکو از آنها خواستند با جمع آوری پولهایشان بنای یاد بودی برای ساداکو و گسترش پیام صلح او بسازند. زمانی که دولت ژاپن از این طرح مطلع شد تصمیم گرفت نام یک پارک در هیروشیما را پارک صلح نامگذاری کند.
در این پارک بنای عظیمی ساخته شد و روی این بنا شبیه پرنده دریایی ساداکو قرار دادند و همکلاسیهای ساداکو نوشتهی (این فریاد ماست. این خاستهی ماست. صلح در دنیا) بر روی پایه این بنای یاد بود، نصب کردند.