به گزارش مجله خبری نگار، یک تیم بینالمللی از دانشمندان، پروتئین کلاژن را که در استخوانهای فسیلی مدت طولانیتری حفظ میشود، مورد مطالعه قرار دادند. با استفاده از قطعات منحصربهفرد این پروتئین - نشانگرهای پپتیدی - آنها توانستند سه گونه از غولهای منقرض شده را که زمانی در استرالیا زندگی میکردند، به طور دقیق شناسایی کنند. این سه گونه عبارتند از یک وامبت شبیه اسب آبی، یک کانگوروی غولپیکر و یک کیسهدار شکارچی غیرمعمول با چنگالهای قدرتمند. این کار در مجله Frontiers in Mammal Science (FMS) منتشر شده است.
به گفته نویسندگان، چنین دادههایی بسیار مهم هستند: بقایای بسیار کمی از حیوانات باستانی، به ویژه در شمال استرالیا، یافت شده است؛ و در آنجا، در مناطق گرمسیری، شرایط اغلب اجازه حفظ DNA را نمیدهد. اکنون تشخیص استخوانها حتی در این شرایط دشوار نیز امکانپذیر شده است.
یکی از گونههای مورد مطالعه، Zygomaturus trilobus، یک گیاهخوار عظیمالجثه بود - یک وومبت به اندازه اسب آبی. گونه دیگر، Protemnodon mamkurra، یک کانگوروی عظیمالجثه بود که احتمالاً روی چهار دست و پا راه میرفت. گونه سوم، Palorchestes azael، ظاهری عجیب و غریب داشت، با بینی بلند، زبان دراز و چنگالهای عظیم. همه آنها حدود ۴۰،۰۰۰ سال پیش ناپدید شدند - درست همزمان با ورود اولین انسانها به سرزمین اصلی.
این تکنیک جدید به تشخیص بقایای این حیوانات از استخوانهای سایر کیسهداران، از جمله آنهایی که هنوز در استرالیا زندگی میکنند، کمک میکند. درست است که همیشه نمیتوان گونه خاص را تعیین کرد -، اما حتی تشخیص جنس نیز اطلاعات مهمی را برای دانشمندان فراهم میکند.
اکنون دانشمندان امیدوارند نشانگرهای مشابهی را برای سایر حیوانات باستانی معروف استرالیا، مانند دیپروتودون، بزرگترین کیسهداری که تاکنون یافت شده است، و شیر کیسهدار تیلاکولیو، یک شکارچی ترسناک عصر یخبندان، ایجاد کنند.
نویسندگان خاطرنشان کردند: «استفاده از پروتئینها به جای DNA میتواند درک ما از انقراض مگافونالها را به ویژه در مناطقی که DNA آنها حفظ نشده است، تا حد زیادی افزایش دهد.»