الگو‌های خواب ناسالم و مدت زمان آن با چاقی مرتبط است

به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس مطالعه‌ای که در مجله BMC Public Health منتشر شده است، الگو‌های خواب ضعیف و مدت زمان کوتاه‌تر خواب با افزایش چاقی در بزرگسالان آمریکایی مرتبط است و این نشان می‌دهد که مداخلات برای تشویق عادات سالم خواب ممکن است به کاهش خطر چاقی کمک کند. *

چاقی، که یک مشکل عمده سلامت عمومی محسوب می‌شود، از سال ۱۹۹۰ بیش از دو برابر شده است و در سال ۲۰۲۲، ۸۹۰ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده است. نویسندگان مطالعه حاضر خاطرنشان کردند که شواهد فزاینده‌ای حاکی از ارتباط بین مدت و کیفیت خواب و چاقی است. هدف از این مطالعه جدید، ایجاد یک شاخص الگوی خواب بر اساس اثرات ترکیبی مدت و کیفیت خواب و سپس ارزیابی ارتباط آن با ایجاد چاقی بود.

نویسندگان می‌نویسند: «چاقی خطرات قابل توجهی را برای بدن انسان ایجاد می‌کند، در درجه اول با تأثیر بر متابولیسم و ​​​​منجر به تعدادی از بیماری‌ها، مانند مقاومت به انسولین، دیابت نوع ۲، بیماری کبد چرب غیرالکلی، بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان.» بنابراین، انجام اقدامات پیشگیرانه برای پیشگیری و کنترل چاقی به طور فزاینده‌ای مهم است.

این مطالعه مقطعی از داده‌های «نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه»، یک نظرسنجی ملی که توسط مرکز ملی آمار سلامت انجام شده است، برای جمع‌آوری داده‌ها در مورد مدت خواب، خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز و مشکلات خواب استفاده کرد. سپس محققان امتیاز کلی الگوی خواب را محاسبه کردند و الگو‌های خواب را به سه نوع سالم، متوسط ​​و ضعیف طبقه‌بندی کردند. ارتباط بین مدت خواب، الگو‌های خواب و چاقی با استفاده از مدل‌های رگرسیون لجستیک چند متغیره تعیین شد. آزمون‌های خطی بودن، رابطه‌ی دوز-پاسخ بین مدت خواب و چاقی را بررسی کردند و تجزیه و تحلیل‌های بیشتر، پایداری این ارتباط را در زیرگروه‌ها ارزیابی کردند.

این مطالعه شامل داده‌های مربوط به ۴۵۴۰ شرکت‌کننده با میانگین سنی ۵۰.۵ سال بود. نیمی از پاسخ‌دهندگان (۵۰ ٪؛ n = ۲۲۷۱) مرد بودند و ۴۹.۲ ٪ از پاسخ‌دهندگان سفیدپوست غیر اسپانیایی‌تبار (n = ۲۲۳۲) بودند. شرکت‌کنندگان چاق بیشتر زن، سفیدپوست غیر اسپانیایی و کم‌تحرک بودند. فشار خون بالا، دیابت و عدم مصرف سیگار یا الکل در بین شرکت‌کنندگان چاق شایع‌تر بود.

مدت خواب و امتیاز برنامه خواب به طور مستقل با چاقی شایع مرتبط بودند (به ترتیب OR، ۰.۹۱؛ ۹۵% CI، ۰.۸۷-۰.۹۵؛ P <۰۰۱ و OR، ۱.۱۸؛ ۹۵% CI، ۱.۱-۱.۲۷؛ P <۰۰۱). همچنین یک رابطه غیرخطی بین چاقی و مدت خواب مشاهده شد. اثرات خواب بالاتر و پایین‌تر از آستانه ۹.۷۳ ساعت به ترتیب ۰.۸۹ (۹۵٪ CI، ۰.۸۴۹-۰.۹۳۶) و ۲.۰۲۳ (۹۵٪ CI، ۱.۱۱۳-۳.۶۷۷) بود.

نویسندگان می‌نویسند: «نکته مهم این است که شرکت‌کنندگان چاق، شرایط خواب بدتری را نیز نشان دادند و شیوع الگو‌های خواب ناسالم و مدت خواب غیرطبیعی در آنها بیشتر بود.» با استفاده از نمره برنامه خواب به عنوان یک متغیر پیوسته در یک مدل خام و تعدیل نشده، آنها همبستگی معناداری بین نمره برنامه خواب و خطر چاقی یافتند (OR، ۱.۲۳؛ ۹۵% CI، ۱.۱۵-۱.۳۲؛ P <۰۰۱). نویسندگان خاطرنشان کردند که این تنظیمات تأثیر قابل توجهی بر نتایج نداشته است.

تجزیه و تحلیل نمره خواب به عنوان یک متغیر طبقه بندی شده نشان داد که افراد با الگو‌های خواب سالم در مقایسه با افراد با الگو‌های خواب ضعیف، شانس کمتری برای چاقی دارند (OR، ۱.۵۷؛ ۹۵٪ CI، ۱.۳۴-۱.۸۴؛ P < ۰.۰۱). در مدلی که عوامل سن، جنس، نژاد و قومیت، سطح تحصیلات، وضعیت تأهل، درآمد خانوار، فعالیت بدنی، فشار خون بالا، دیابت، وضعیت سیگار کشیدن، مصرف الکل و میزان انرژی دریافتی را در نظر گرفته بود، خطر چاقی در بین افرادی که الگو‌های خواب ضعیفی داشتند، در مقایسه با افرادی که الگو‌های خواب سالمی داشتند، ۴۱ درصد بیشتر بود.

«.. الگو‌های خواب ناسالم با بروز چاقی همبستگی مثبت داشتند و این مطالعه نشان داد که ارزیابی الگوی خواب، قدرت پیش‌بینی بالاتری برای چاقی نسبت به استفاده صرف از مدت زمان خواب دارد. نویسندگان نتیجه گرفتند: «ایجاد نمره الگوی خواب، پیش‌بینی‌کننده جامع‌تری از چاقی ارائه می‌دهد. بنابراین، مداخلات با هدف ترویج عادات خواب سالم و مدت زمان مناسب خواب ممکن است در کاهش خطر چاقی مهم باشند.»

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.