به گزارش مجله خبری نگار، مرکز ملی تحقیقات قلب و عروق اسپانیا گزارش داد که ایمیدازول پروپیونات مستقیماً باعث تجمع رسوبات کلسترول در دیوارههای شریانی میشود و خطر تصلب شرایین را افزایش میدهد.
محقق ایناکی روبلز-ورا گفت: «ما نه تنها توانستیم افزایش غلظت ایمیدازول پروپیونات را در بیماران مبتلا به تصلب شرایین شناسایی کنیم، بلکه نشان دادیم که خود این ترکیب باعث پیشرفت بیماری میشود.
ورود آن به بدن حیوانات منجر به تشکیل پلاکهای کلسترول شد که با فعال شدن سلولهای ایمنی که باعث ایجاد التهاب میشوند، مرتبط است.»
زیستشناسان پس از یک مطالعه جامع در مورد تأثیر ترکیب و فعالیت خاص باکتریهای روده انسان بر ایجاد تصلب شرایین، حتی در بیماران سالمی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری نیستند، به این نتیجه رسیدند. برای به دست آوردن این دادهها، محققان نمونههای میکروبی را از ۴۰۰ داوطلب اسپانیایی جمعآوری کردند.
محققان ۳۰۰ نفر از آنها را مبتلا به درجات مختلفی از تصلب شرایین تشخیص دادند و به آنها اجازه دادند تا رابطه بین تنوع باکتریهای روده و احتمال تشکیل پلاک کلسترول را تجزیه و تحلیل کنند. مقایسههای آماری نشان داد که خطر ابتلا به این بیماری با تعداد میکروبهای تولیدکننده ایمیدازول پروپیونات در روده داوطلبان مرتبط است.
دانشمندان کشف کردند که این اثر حتی در داوطلبانی که رژیم غذایی سالم و کم کلسترولی را دنبال میکردند، همچنان ادامه داشت. این امر آنها را بر آن داشت تا اثر این ترکیب را بر رگهای خونی و سیستم ایمنی در چندین گونه از موشها که آنها نیز رژیم غذایی متعادلی را دنبال میکردند، آزمایش کنند.
نتایج آزمایشها شگفتآور بود، زیرا نشان داد که ایمیدازول پروپیونات تشکیل پلاکهای کلسترول در شریانها را حتی تحت سطوح طبیعی گلوکز و چربی خون تسریع میکند. محققان معتقدند که این امر به دلیل تأثیر این ترکیب بر گیرندههای I۱R روی سطح سلولهای ایمنی است که باعث التهاب در دیوارههای رگهای خونی و تجمع پلاک میشود.
طبق آزمایشهای بعدی، مهار فعالیت این گیرندهها در موشهایی که رژیم غذایی پرچرب و پرکالری داشتند، پیشرفت تصلب شرایین را به طور قابل توجهی کند کرد. این یافتهها نشان میدهد که هدف قرار دادن گیرندههای ایمیدازول پروپیونات یا I۱R ممکن است در کنار داروهای کاهنده کلسترول، رویکردی امیدوارکننده برای بهبود پیشگیری و درمان تصلب شرایین باشد.