به گزارش مجله خبری نگار، حتی پس از توقف فعالیت سیاهچاله در مرکز کهکشان، سایه آن را میتوان در ابرهای گازی اطراف که با تشعشعات باقیمانده میدرخشند، مشاهده کرد. ستاره شناسان این اثرات کیهانی را "فوتواکو" مینامند. این همان چیزی است که جولیان شاپیرو ۱۷ ساله هنگام جستجوی بقایای ابرنواختر در فضا کشف کرد.
این ستاره شناس جوان یک دانش آموز فضایی آماتور در مدرسه دالتون در نیویورک است.
این دانشجو در حال مطالعه دادههای DECaPS۲ Sky Survey، کاتالوگ هواپیمای کهکشانی جنوبی بود که با استفاده از دوربین انرژی تاریک رصدخانه سیرو تولولو به دست آمده است، که ردپای ستارگانی را که در داخل بقایای ابرنواخترها و سحابیهای سیارهای منفجر شدهاند، جستوجو میکند.
اما هنگام تمرکز بر روی یکی از این اجرام فضایی، دانش آموز متوجه شد که ساختار آن با رشتههای نازک مشخصه بقایای ابرنواختر مطابقت ندارد و هیچ نشانهای از خود ابرنواختر در مرکز آن وجود ندارد.
یک جسم فضایی که شاپیرو معتقد است یک فوتواکو است، در منطقهای قرار دارد که احتمالا سیاهچالههای بسیار پرجرم در آن قرار دارند. با استفاده از دادههای تلسکوپ بزرگ در آفریقای جنوبی، دانش آموز درصد بالایی از اکسیژن و گوگرد یونیزه را در سایت کشف کرد که فرآیندهای برخورد را نشان میدهد. همه این نشانهها نشان میدهد که این کشف ممکن است درخشش باقیمانده یک سیاهچاله "خفته" باشد که قبلا تشعشعاتی ساطع میکرد که گاز اطراف را یونیزه میکرد، که حتی پس از ورود سیاهچاله به خواب زمستانی همچنان میدرخشد.
شاپیرو قطر پژواک نور را حدود ۱۵۰,۰۰۰ تا ۲۵۰,۰۰۰ سال نوری تخمین میزند که ۱.۵ تا ۲ برابر عرض کل کهکشان راه شیری است. در صورت تایید، برآوردهای او میتواند بزرگترین پژواک نوری کشف شده در تاریخ هواشناسی فضایی باشد.
به گفته ساشا پلاوین، محقق سیاهچاله دانشگاه هاروارد، چنین پژواک کیهانی به ما کمک میکند تا رفتار سیاهچالههای ابرپرجرم در مراکز کهکشانها را بهتر درک کنیم.
شاپیرو گفت: "مشارکت من در این زمینه تحقیقاتی برای من غافلگیر کننده بود، اما امیدوارم که این جسم فضایی خاص به گسترش دانش ما در مورد عملیات کهکشانی کمک کند، که هنوز چیز زیادی در مورد آن نمیدانیم. "
منبع: Naukatv