ستاره شناسان روسی: غبار ریز ستاره‌ای می‌تواند تا به فاصله کمی از خورشید نزدیک شود

ستاره شناسان موسسه مطالعات فضایی آکادمی علوم روسیه ثابت کرده‌اند که خواص پلاسما به ذرات ریز گرد و غبار واقع در مرز هلیوسفر دوردست کمک می‌کند تا به خورشید نزدیک شوند.

به گزارش مجله خبری نگار، این کار با انجام مدل سازی کامپیوتری انجام می‌شود که آن فرآیند را شبیه سازی می‌کند. این را سرویس مطبوعاتی وزارت آموزش و علوم روسیه گزارش داد و خاطرنشان کرد که چنین مدل‌هایی برای مطالعه خواص ماده بین ستاره‌ای در داخل و خارج منظومه شمسی مفید هستند.

هلیوسفر دوردست منطقه فضایی دور اطراف خورشید است که در آن "باد خورشیدی" می‌وزد، جریانی از ذرات باردار ساطع شده از خورشید، جایی که باد خورشیدی به محیط ستاره‌ای برخورد می‌کند و باعث ایجاد امواج ضربه‌ای می‌شود.

فضای بین دو موج ضربه‌ای، لایه ضربه‌ای هلیوسفر دوردست نامیده می‌شود که یک "مانع" خاص در برابر گرد و غبار ستاره‌ای به شکل ذرات جامد با اندازه از چند میلیارد تا چند میلیونیم متر تشکیل می‌دهد. اما نوع غبار ستاره‌ای که به این مانع نفوذ می‌کند در مدت زمان طولانی نامشخص بوده است و مشخص نیست که در منظومه شمسی به کدام سمت حرکت خواهد کرد.

مدل کامپیوتری جدید که در تحقیقات ستاره شناسان ایگور گودنکو و ولادیسلاو ایسموددینوف از آزمایشگاه فیزیک سیاره‌ای موسسه مطالعات فضایی آکادمی علوم روسیه ساخته شده است، برای اولین بار اثرات لایه شوک هلیوسفر دوردست و نوسانات میدان مغناطیسی مستقیم هلیوسفر، یعنی میدان‌های مغناطیسی درون منظومه شمسی را در نظر می‌گیرد.

ایسمودینوف و گودنکو تجزیه و تحلیل کردند که چگونه ذرات غبار ستاره‌ای به فواصل نزدیک از خورشید می‌رسند. آنها با استفاده از مدل نظری خود، گرد و غبار ستاره‌ای را در سال‌های ۲۰۰۴-۲۰۰۵ در صفحه‌ای که از مرکز منظومه شمسی، بسیار نزدیک به مدار اولیس عبور می‌کند، که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷ در این مدار فعالیت می‌کرد، توزیع کردند. به نظر می‌رسد که اگر تأثیر لایه شوک بر هلیوسفر را در نظر بگیریم، فرض بر این است که طبق مدل کامپیوتری، اولیس در دوره ۲۰۰۴-۲۰۰۵ از مناطقی با افزایش غلظت گرد و غبار ستاره‌ای پرواز خواهد کرد که با مشاهدات واقعی انجام شده توسط ماهواره مطابقت دارد.

با این حال، یک پدیده کاملا غیرمنتظره کشف شد، زیرا مدل کامپیوتری نشان داد که لایه شوک هلیوسفر دوردست به نفوذ دانه‌های گرد و غبار ستاره‌ای با شعاع ۱۵۰-۲۵۰ نانومتر به مناطق نزدیک به خورشید، در فواصل ۱ تا ۵ واحد نجومی کمک می‌کند، زیرا می‌داند که یک واحد نجومی معادل فاصله بین خورشید و زمین است. پیش از این تصور می‌شد که چنین گرد و غبار بی نهایت کوچکی از ستاره به ناچار در حومه دور خورشید فیلتر می‌شود.

منبع: TASS

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری