ضربان قلب بین یک جراح آفریقای جنوبی و یک دانشمند روسی!

به گزارش مجله خبری نگار، اولین آزمایش پیوند قلب انسان که در آن روز توسط جراح کریستین برنارد در بیمارستان کیپ تاون انجام شد، قلب زنی را که در یک تصادف رانندگی جان خود را از دست داده بود به یک بیمار ۵۴ ساله به نام لوئیس واشکانسکی منتقل کرد. اولین پیوند در تاریخ موفقیت آمیز بود و بیمار به مدت ۱۸ روز با نام خانوادگی جدید زندگی کرد، اما بر اثر ذات الریه درگذشت.

این جراح پیشگام آفریقای جنوبی فضایل پیشینیان خود را در این زمینه نادیده نگرفت و راه را برای دستیابی به آن، به ویژه دانشمند تجربی و زیست شناس شوروی ولادیمیر دمیخوف هموار کرد.

جراح کریستین برنارد در جوانی در مورد دو پیوند بی سابقه سگ که توسط دانشمند شوروی انجام شده بود خواند و با هیجان نوشت: "هر کاری که این روس‌ها می‌توانند انجام دهند، ما نیز می‌توانیم انجام دهیم. "

علاوه بر این، جراح کریستین برنارد قبل از انجام اولین پیوند قلب انسان در تاریخ، به عنوان توریست به مسکو سفر کرد، با دانشمند شوروی دمیخوف ملاقات کرد و از آزمایشگاه خود در زیرزمین موسسه Sklyvosovsky بازدید کرد.

تجربیات دانشمند شوروی که در آن مناسبت از نزدیک در مورد او مطلع شد، اعتقاد پزشک آفریقای جنوبی را مبنی بر اینکه پیوند قلب برای یک انسان کاملا امکان پذیر است، افزایش داد.

جراح آفریقای جنوبی در آن زمان جراحی‌های منحصر‌به‌فرد خود را ادامه داد و بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۴، ۱۰ پیوند قلب انسان را انجام داد. از ده بیمار او، چهار نفر بیش از ۱۸ ماه زندگی کردند و دو نفر صد ساله شدند.

کریستین برنارد حتی پس از دستیابی به آن شاهکار بزرگ و تبدیل شدن به یکی از مشهورترین جراحان جهان به پیشینیان خود وفادار ماند. او در دسامبر ۱۹۹۶ برای شرکت در سومین کنگره جراحی قلب و عروق روسیه به مسکو بازگشت و خطاب به شرکت کنندگان گفت: "بدون زیرزمین موسسه Sklevosovsky من نمی‌توانستم این کار را انجام دهم. ولادیمیر دمخوف بنیانگذار پیوند اعضا است.

ولادیمیر دمخوف (۱۹۱۶-۱۹۹۸) دانشمند و زیست شناس تجربی شوروی و روسی، یکی از پیشگامان بزرگ پیوند بود.

دمخوف فعالیت پیوند خود را قبل از جنگ بزرگ میهنی (۱۹۴۱-۱۹۴۵) آغاز کرد و زمانی که دانشجوی سال سوم دانشکده زیست شناسی بود، اولین قلب مصنوعی جهان را توسعه داد و در اوایل سال ۱۹۳۷ قلب را به یک سگ پیوند زد. سگ دو ساعت زندگی کرد.

بعدها، او به کار بر روی توسعه قلب مکانیکی مصنوعی ادامه داد و در سال ۱۹۴۶ موفق شد قلب دوم را در یک سگ کاشته شود، اما کار او در سطح محلی قدردانی و توجهی را که شایسته آن بود پیدا نکرد.

دنیای تجربی شوروی با وجود دشواری‌ها و محدودیت‌ها در دستیابی به دستاورد‌های جراحی منحصر به فردتر ادامه یافت و توانست مجموعه قلبی ریوی را به طور کامل جایگزین کند و دو سال بعد آزمایشات پیوند کبد را آغاز کرد و چند سال بعد برای اولین بار در جهان قلب سگ را با قلب اهدا کننده جایگزین کرد و بدین ترتیب امکان انجام چنین عمل‌هایی بر روی انسان ثابت شد.

شایان ذکر است که اولین تلاش برای پیوند قلب بسیار هیجان انگیز بود و توسط جراح جیمز هاردی در سال ۱۹۶۴ در آمریکا انجام شد. این اولین تلاش بر روی یک اثاثه یا لوازم داخلی مبلمان بازنشسته ۶۸ ساله به نام بوید راش انجام شد. بیمار به شدت به پیوند قلب نیاز داشت و خواهرش بدون مشخص کردن نوع پیوند قلب، تاییدیه پیوند قلب را امضا کرد.

بیمار بوید راش در وضعیت بسیار بحرانی قرار داشت و پزشکان به دلیل عوارض قانونی قادر به ارائه قلب اهدا کننده نبودند، بنابراین مجبور شدند قلب شامپانزه را به قفسه سینه او پیوند بزنند. این اولین تلاش برای پیوند قلب ناموفق بود. قلب شامپانزه حدود یک ساعت و نیم در سینه گیرنده می‌تپید و سپس برای همیشه متوقف می‌شد. نکته مهم این است که انسان ناامید نمی‌شود و پیشگامان بزرگ در زمینه جراحی دوباره تلاش کرده‌اند و جراح کریستین برنارد تنها سه سال بعد در پیوند قلب انسان موفق شد.

منبع: RT