به گزارش مجله خبری نگار، کودک شما از صحبت دربارهی واکنش هایش به یک رویداد با کسی که از محرومیت، غم و مرگ شناخت دارد در محیطی صمیمی بهره میبرد. این شخص میتواند شما، پدر بزرگ یا مادر بزرگ معلم یا متخصصی مانند پزشک خانوادگی، مشاور، گروه حامی محرومیت خانواد گی، یا یک متخصص سلامت ذهن باشد.
خشم، احساسی طبیعی است که در مرحلهای از فرایند بهبود خود را نشان میدهد شما و کودکتان ممکن است در حال تجربهی اندوه و تغییر باشید که میتواند فشاری مضاعف روی روابط شما داشته باشد ممکن است هر دوی شما نسبت به گذشته تندخوتر شده باشید خشم، توانایی تفکر شما را میرباید.
هنگام آشفتگی شما و کودکتان نمیتوانید به روشنی فکر کنید چرا که مغز احساسی تان علامت میدهد که امنیت فیزیکی و احساسی شما در خطر است. این علامت منجر به واکنش فیزیکی خودکار ستیز، گریز و توقف میشود. واکنش ستیز ممکن است در کمتر از یک ثانیه رخ دهد عملکرد مغز متفکر شما را مختل کند و موجب گردد شما یا کودکتان به خود یا دیگران صدمه بزنید.
زخمهای احساسی میتوانند بهبود یابند. جای زخم ممکن است تا آخر عمر باقی بماند، اما دیگر به آن شدت موجب آزار نمیگردد. این زخمها لذت آن موقعیت اصلی و درد از دست دادن آن را به شما و کودکتان یادآوری میکنند. بدون لذت فقدان دردناک نخواهد بود.
به کودک خود کمک کنید روی توانمندی کسی یا چیزی که قبلا وجود داشته تمرکز کند. زمانی که بهبود رخ میدهد توانایی شاد بودن باز میگردد. این احساس بدان معنا نست که آن شخص یا موقعیت تغییر یافته را فراموش کرده اید. به عنوان مثال عکسهای یک عزیز از دست رفته اهمیت بسیاری دارند، زیرا در غیر این صورت کودک ممکن است فکر کند که همهی این ماجرا خواب و خیال بوده است. دختری که در پنج سالگی مادرش را از دست داده و به خانهی ناپدری اش نقل مکان کرده بود در خاطراتش دچار شک و تردید شده بود چرا که در خانهی جدید هیچ عکسی از مادرش وجود نداشت.
منبع:اینفو