۷۲ منزل از مشهد عشق تا منای کربلا

به گزارش مجله خبری نگار، این بیست و سومین سالی است که کاروان پیاده از مشهد به کربلا راهی سفر عاشقانه و سه ماهه می‌شود. عاشقان حسین (ع) نوشته‌هایی بر پیشانی دارند و با لباس‌های سفیدرنگ و یک شکل خود احرام بسته اند تا حج عاشقی را با پای پیاده به جای آورند. آن‌ها می‌روند تا قدم هایشان را برای اثبات عاشقی شان خرج کنند. حاجیان کربلایی، خستگی و مشقت فرسنگ‌ها راه را بر جان و دل می‌خرند تا به پابوسی سالار شهیدان بروند.

لباس احرام بسته اند برای انجام مناسک عاشقانه

روز گذشته مراسم بدرقه کاروان مشهد-کربلا در مجتمع اسلامی حضرت بقیة ا... الاعظم (عج) شهرک شهید رجایی مشهد برگزار شد. بدرقه‌ای در میان اشک‌ها و حسرت ها. اشک‌هایی که می‌گویند چرا ما در این سفر سخت همراه شما نیستیم و نگاه‌های پرحسرتی که زمزمه می‌کنند کاش ما هم می‌توانستیم به راحتی از زن، زندگی، بچه و دنیایمان دل بکنیم و فقط ۸۰-۹۰ روز را برای رسیدن به وصال خرج کنیم. مسافران کربلا با لباس‌های سفیدپوش خود، همزمان با شروع مناسک ماه ذی الحجه مانند حاجیانی شده اند که می‌خواهند مناسک یک سفر سخت را بر جای بیاورند. کاروانی که نوجوان و پیر نمیشناسد و از هر قشری در آن حاضر است.

روزشماری کردم تا ارادتم به مولایم را ثابت کنم

وارد حسینیه که می‌شوی همه شور و شوق دارند برای این که زودتر دل به جاده بزنند. از نوجوانی که لباس سفید کاروان را پوشیده، می‌پرسم سخت نیست؟ نگاهم می‌کند و می‌گوید هفته هاست که روز‌ها را می‌شمارم تا زودتر از خانه راه بیفتیم. چندوقت قبل وقتی زمان ثبت نام کاروان پیاده را شنیدم دعا می‌کردم ایام امتحاناتم نباشد. حالا این دومین باری است با کاروان پیاده همراه می‌شوم. اولین همراهی ام سخت گذشت. گرما، جاده، تنهایی و دوستان، خانواده و آشنایانی که نبودند، اما این جا همه کاروان، دوستان من هستند. گرما و پیاده روی هایش برایم سخت گذشت، اما شیرینی آن روز‌ها را فراموش نمی‌کنم. دوسال قبل که پس از سه ماه به خانه برگشتم چهره سوخته و بدن نحیف و لاغرم همه را متعجب کرده بود، اما من این سختی را به جان خریده ام. باز هم آمدم تا ارادت خودم را به مولایم ثابت کنم. برای رسیدن به او، پیاده و سواره فرقی ندارد. گرما و سرما را به جان می‌خرم.

جای یک شهید در این جمع خالی است

مراسم بدرقه به میانه می‌رسد. عده‌ای در حال شنیدن سخنان منبر و عده‌ای هم مشغول خواندن زیارت عاشورا هستند. یکی از مسافران که مو‌هایی گندمی دارد و ریش هایش سفید شده، وقتی می‌فهمد که خبرنگار هستم، دهانش را نزدیک گوشم می‌آورد و به آرامی زمزمه می‌کند که: امسال، جای یک شهید در میان کاروان پیاده ما خالی است. باورش سخت است وقتی روزگاری را یادم می‌آید که شهید رییسی برای بدرقه می‌آمد. او که آن زمان تولیت آستان قدس بود با خضوع خاصی به میان ما کاروان پیاده می‌آمد و از همه التماس دعا داشت. حالا احساس می‌کنم او حاجتش را گرفته. از وقتی او به شهادت رسید حاجت‌های دنیایی ام را فراموش کرده ام. قدم هایم را نذر شهادتم می‌کنم...

۲۶۰۰ کیلومتر پیاده روی برای سالار شهیدان

در ادامه می‌خواهم از ماجرای این سفر دور و سخت بپرسم. علی حقیرپور که خودش را خادم می‌داند، اما به عنوان مدیر اجرایی کاروان پیاده مشهد به کربلا فعالیت دارد به گرمی و صبورانه به سوالاتم پاسخ می‌دهد. او می‌گوید: قرار است مسافت ۲ هزار و ۶۰۰ کیلومتری مشهد تا کربلا را در ۷۲ روز پیاده روی کنیم. ۵۴ روز از پیاده روی داخل ایران است و ۱۸ روز را در داخل عراق طی می‌کنیم. کاروان پیاده باید از خراسان رضوی، خراسان جنوبی، چهارمحال و بختیاری و خوزستان بگذرد تا به مرز شلمچه برسد. این مسیر پیاده حدود هزار و ۹۶۰ کیلومتر است که در مدت نزدیک به دو ماه تمام می‌شود و ما تازه وارد عراق می‌شویم.

به یاد غزه و به نیابت از شهید جمهور

از برنامه سفر برای شروع راه می‌پرسم. می‌گوید: این سفر از صحن قدس حرم امام رضا (ع) و بعد از اقامه نماز برای مردم فلسطین و غزه آغاز می‌شود. شعار امسال کاروان ما «کربلا، طریق الاقصی» است و نیت کرده ایم برای آزادی قدس، دعا کنیم.

او به جای خالی رییس جمهور شهید کشورمان در مراسم بدرقه امسال اشاره می‌کند و می‌گوید: امسال به نیابت از شهید جمهور، دل به جاده می‌زنیم. شهید رییسی نزدیک به ۱۲ سال به صورت مسقتیم با کاروان پیاده ارتباط داشت. در این سال‌ها زحمات زیادی کشید و چندباری در بدرقه کاروان حضور داشت. او در دو سال اخیر که مشغله زیادی داشت به صورت خصوصی برای کاروان پیاده، پیامی فرستاد تا بگوید به یاد دلدادگان امام حسین هست. ما هم امسال به یاد او هستیم. تصویر او را در کنار حاج قاسم عزیزمان بر روی لباس هایمان و در گوشه قلب مان حک کردیم تا به نیابت او به زیارت برویم.

با پای خودمان نمی‌رویم...

حقیرپور به حضور چشمگیر نوجوانان و جوانان در کاروان پیاده امسال اشاره می‌کند و می‌گوید: امسال ۱۲۰ نفر در کنار همدیگر قدم بر میداریم. در این کاروان از نوجوان ۱۲ ساله تا پیرمرد ۸۶ ساله حضور داریم. او با تعجبم درباره امکان پیاده روی بیش از ۲ هزار کیلومتری یک پیرمرد ۸۶ ساله می‌گوید: با این که سن زیادی از این مسافر گذشته است، اما او خیلی هم محکم وارد جاده می‌شود. ما معتقدیم این همه پیاده روی به خواست و اراده خودمان نیست و اهل بیت به کمک ما می‌آیند. وگرنه این میزان گرما و راه طولانی را نمی‌توان به راحتی تحمل کرد.

خادمان کاروان از همین جوانان هستند

از حقیرپور درباره خادمان کاروان پیاده می‌پرسم. او می‌گوید: همه خدمه جزو خود کاروان هستند و ۱۲ نفر به صورت ثابت برای آبرسانی، تبلیغات، تدارکات، انتظامات و... کمک می‌کنند. ما هرسال با توجه به شروع پیاده روی‌ها زمان بیشتری داشتیم. امسال به خاطر این که چندروزی را دیرتر به جاده می‌رویم زمان کمتری داریم و بعضی روز‌ها را باید تا ۶۵ کیلومتر پیاده روی یکنیم تا به برنامه هایمان برسیم. ما مراسمات خاصی مثل دعای عرفه، جشن اعیاد قربان و غدیر را داریم و کاروان پیاده هم همراه بقیه مردم به شادی می‌پردازند.

تمرکز اصلی این کاروان، بحث فرهنگی است. ما از همین الان می‌خواهیم به هر شهری می‌رویم محرم و صفر را تداعی کنیم. سخنران‌های معروفی در مسیر به جمع ما می‌آیند و اعضای کاروان در کنار مردم هستند. یکی از برنامه‌های ویژه کاروان امسال این است که در روز تاسوعا و عاشورا به شهرضا در استان اصفهان برسد که مراسمات ویژه‌ای در ایام محرم دارند.

کاروان پیاده کربلا با نذر مردم انجام می‌شود

درباره هزینه‌های سفر معنوی و حدود سه ماهه کاروان کربلا می‌پرسم. هزینه‌های که به گفته حقیرپور با نذورات مردم تامین می‌شود: پولی که از اعضای کاروان گرفته ایم فقط در حدی است که بخش کوچکی از هزینه هایمان را بپردازیم. ما از هر نفر ۸ میلیون گرفته ایم. این مبلغ تا قبل از این که به اصفهان برسیم تمام می‌شود. دو میلون هم برای برنامه‌های فرهنگی و لباس کاروان گرفته ایم و برآورد خود ما برای هزینه‌های هر زائر، مبلغ ۴۵ تا ۵۰ میلیون تومان است. بقیه این مبلغ با کمک‌های مردمی و خیران تامین می‌شود. 

ما هنوز مبلغ زیادی از بانیان نگرفته ایم و تجربه سال‌های گذشته نشان می‌دهد وقتی مردم شهر‌های مختلف، کاروان ما را می‌بینند خودشان به کمک می‌آیند و با نذورات شان، هزینه‌های کاروان پیاده را تامین می‌کنند. ما بانیانی در شهر‌ها و روستا‌ها داریم که پذیرایی از کاروان را تقبل می‌کنند. تاکنون از نهاد‌ها و ... به جز مسائل فرهنگی، کمک مالی نگرفتیم. تا سال‌های قبل، آقای رییسی به کاروان توجه ویژه‌ای داشت، اما اکنون که درگیر انتخابات هستیم باید نامه نگاری می‌کردیم و از آن صرف نظر کردیم. بقیه هزینه‌ها را بانیان و مردم تامین می‌کنند. حتی برای سرویس بهداشتی و حمام و بقیه مسائل هم از خیران کمک گرفتیم. بانیانی هستند و کامیون خریداری کردند و در زمان تشرف کاروان پیاده در اختیار ما می‌گذارند.