بودجه قطره چکانی برای درد دارو

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: در دو سال اخیر که درد بدهی به زخمی عمیق تبدیل شد و انجام نشدن به موقع تعهدات توسط بیمه‌ها به شرکت‌ها و داروسازان تشدید یافت، تهیه مواد اولیه به آب باریکه‌ای وصل بوده که مسیر تولید و عرضه را با مشکلاتی همراه کرده است. محمد عبده زاده، رئیس اتحادیه صاحبان دارو‌های انسانی ایران روز گذشته در گفتگو با خانه ملت با انتقاد از این که نقدینگی لازم را برای تامین مواد اولیه دارویی نداریم، گفته است: موجودی مواد اولیه ۴۵ تا ۶۰ روز است که باید توسط دولت برای رفع مشکلات حوزه دارو یک چاره اندیشی اورژانسی صورت گیرد.

طلب داروسازان چقدر است؟

درباره این که طلب داروسازان به شرکت‌های دارویی چقدر است، رئیس این اتحادیه با یادآوری این که طلب شرکت‌های دارویی دولتی از دانشگاه‌های علوم پزشکی به ۱۷ هزار میلیارد تومان رسیده است، گفت: اگر سایر بیمارستان‌های دولتی هم اضافه شوند این مبلغ به ۲۵ هزار میلیارد تومان می‌رسد و تاکنون حتی یک ریال به شرکت‌های دارویی بابت مطالبات شان پرداخت نشده در حالی که این پول، پولی است که شرکت توزیع کننده باید به تولید کننده پرداخت کند تا نسبت به تولید اقدام کند، اما متاسفانه نمی‌توانند وام و مطالبات را دریافت کنند.

ما موضوع بدهی‌های بیمه‌ها به حوزه دارو را با دکتر شهرام کلانتری خاندانی در میان گذاشتیم. او این طور می‌گوید:

در سال ۱۴۰۲ حدود ۶۹ هزار میلیارد تومان اعتبار مصوب حوزه دارو بود که این اعتبار قرار بود در قالب طرح «دارو یار» به حلقه نهایی زنجیره به داروخانه‌ها ارائه و از این طریق به پخش کننده، تولیدکننده، تولیدکننده و وارد کننده مواد اولیه و... پرداخت شود.

دکتر کلانتری پس از این مقدمه می‌گوید: متاسفانه سازمان برنامه و بودجه این اعتبارات را به موقع تامین نکرده است و بنابر آمار این سازمان حدود ۳۵ هزار میلیارد تومان از ۹۶ هزار میلیارد را تا ابتدای اسفند پرداخت کردند که قول دادند بخش‌های دیگری را هم پرداخت کنند که هنوز همه آن محقق نشده است.

از دکتر کلانتری درباره جزئیات مطالبات شرکت‌های دارویی می‌پرسم که می‌گوید: حدود ۶۵ هزار میلیارد تومان طلب شرکت‌های پخش از بخش دولتی و خصوصی است.

کمبود دارویی در ۱۰۰ قلم

ما از رئیس انجمن داروسازان ایران وضعیت کمبود دارویی را هم جویا می‌شویم. پیش از آن، درد دل چند داروخانه در گفتگو‌های سه روز قبل با دنیای اقتصاد را مرور کنیم:

-«امیدی نداریم دو ماه دیگر بتوانیم جنس مورد نیازمان را تامین کنیم. با این وضعیت تحریم، مشکلات شرکت‌های داروسازی و اخباری که شنیده می‌شود، بعید می‌دانیم که اتفاق بهتری رخ دهد.»

-صاحب یک داروخانه در شمال تهران: برخی دارو‌های روتین مثل انسولین‌های قلمی اکنون با کمبود مواجه‌اند. «بازار برخی انسولین‌ها مثل لنتوس، نورورپید و نوومیکس بسیار بد است و شرکت‌ها توزیع نمی‌کنند. تعداد بیمارانی که این انسولین‌ها را مصرف می‌کنند، کم نیستند، اما بسیار بد پیدا می‌شود. سایر دارو‌ها هم دچار نوسان کمبود و توزیع هستند، مثل تامی‌فلو که یک داروی ضدویروسی است یا قطره چشمی زایلومول یا لاتانوپروست که توزیع نامناسبی دارد و دایم دچار کمبودند.»

-ریتالین هم به سختی توزیع می‌شود و گاهی به ما یکی، دو بسته می‌دهند. همیشه با بیماران دعوا داریم که سهمیه آن‌ها را کامل بدهیم. حق هم دارند، چون برای هر نسخه چیزی حدود ۲۰۰ هزار تومان هزینه ویزیت پرداخت می‌کنند و انتظار دارند داروی مورد نیازشان را به میزان کافی دریافت کنند.

-و...

رئیس انجمن داروسازان ایران درباره کمبود‌های دارویی این طور می‌گوید: نسبت به سال قبل شرایط بهتری داریم، اما در مجموع در کمتر ۱۰۰ قلم دارو دچار کمبود هستیم.

دلیل این کمبود‌ها را هم از کلانتری می‌پرسم که معتقد است، این مسئله چندان به سازمان غذاودارو ارتباط ندارد و علت آن در دیر تامین اعتبار شدن است.

دارو ارز مرغوب و به موقع می‌خواهد

رئیس انجمن داروسازان در ادامه همین موضوع، تاکید می‌کند: برخی کالا‌ها برای واردات نیازمند ارز مرغوب همچون دلار و یورو است. حوزه دارو چه در بخش مواد اولیه و چه در بخش واردات محصول دارو نیازمند تخصیص به موقع ارز مرغوب است و چنان‌چه این امر در زمان خودش محقق نشود و تخصیص نیابد، سازمان غذا و دارو هم از این که بتواند به موقع اقدام کند، دستش کوتاه است.

دکتر کلانتری البته، این را هم در پاسخ به ما می‌گوید که با توجه به شرایط تحریم و شرایط اقتصادی و تخصیص‌ها و این مسائل، به نظرم کمبود ۱۰۰ قلم در کشور ما شاید امری طبیعی باشد.