به گزارش مجله خبری نگار،دید و بازدیدهای نوروزی به آدمهای اطراف شما فرصتی طلایی برای یاد دادن راه و رسم مادری به شما میدهد و گاهی حضور در جمع را برایتان به سختترین کار دنیا تبدیل میکند.
از آشنایانی که بدشان نمیآید در کارتان دخالت کنند گرفته تا کسانی که تصور نمیکنند نصیحتهای دوستانهشان دخالت تلقی شود، همه و همه به شما فشار میآورند و مادر بودن را برایتان سخت میکنند، اما نگران نباشید. ما به شما میگوییم که کجا باید در مقابل آنها بایستید و چه چیزهایی را بهخاطر آرامش خود و فرزندتان نباید سخت بگیرید. در ادامه روایتی از چهارتجربه شخصی مادرانه را در این باره میخوانید.
میخواهید فرزندتان شمع مجلس باشد و با نمایش چیزهایی که تازه یاد گرفته است توجه همه را به خود جلب کند؟ برای رسیدن به این هدف، به محض آمدن مهمانها از او میخواهید حرکات ورزشی که تازه یادگرفته را انجام دهد یا آهنگ تازهای که در کلاس پیانو آموخته را به نمایش بگذارد؟ شاید تصور نکنید که با این رفتارها، فشار بیش از اندازهای را به فرزندتان تحمیل کرده و با دست خودتان اسباب آزار او را فراهم میکنید. اگر نمیخواهید کودکآزار باشید، بهتر است از تلاش برای به نمایش گذاشتن مهارتهای فرزندتان دست بردارید و به او اجازه دهید که در صورت تمایل خودش، آموختههایش را با دیگران به اشتراک بگذارد.
یکی از اشتباهات رایج والدین، تشویق بیهوده فرزندان در حضور دیگران و گفتن دروغ بزرگی به نام «تو از همه بهتری» به کودکان است. اما اشتباه رایج دیگری که از اغلب والدین سر میزند، مقایسه تواناییهای فرزندشان با کودکان دیگر است. چنین والدینی حتی اگر بهطور مستقیم به فرزندشان این موضوع را گوشزد نکنند، با مضطرب و افسرده نشدن، در روزهای بعد به کودکشان فشار بیشتری میآورند و برای جبران کاستیهای فرزندشان، او را هم تحت فشار میگذارند. از نظر این والدین رقابتجو، ضعیفتر بودن بچهها در موردی خاص به معنای بیکفایتی خود آنهاست و به همین دلیل برای پاک کردن این برچسب از روی خود به کودکشان فشار میآورند.
اگر شما هم رد پای چنین حالاتی را در رفتارهایتان میبینید، از همین امروز برای پذیرفتن نقاط قوت و ضعف فرزندتان تلاش کنید و بیشتر از تواناییهایش از او انتظار نداشته باشید. البته گاهی با وجود همه تلاشهای شما برای کنترل خود، حاضر شدن در جمع مادران رقابتجو باعث میشود که هوای مقایسه کردن فرزندتان و برتر جلوه دادن او به سرتان بزند، اما بهتر است در این شرایط مچ خود را بگیرید و به خود اجازه ندهید که وارد بازی این مادرها شده و بهخاطر آنها فرزندتان را تحت فشار قرار دهید.
هرگز عنان تربیت فرزندتان را به دست دیگران ندهید و با جلو انداختن صاحبخانه، برای حل کردن مسئله تلاش نکنید. کودک شما باید بداند که بزرگترین قدرت برای مهار کردن رفتارهایش شما هستید و قرار نیست بهخاطر حرف دیگران روی صلاحدید شما پابگذارد. گذشته از این، شاید همه توصیههایی که دیگران برای کنترل رفتار فرزندتان میکنند و پیشنهادهایی که به شما برای بیرون آمدن از بحران میدهند، به صلاح شما و فرزندتان نباشد یا با شرایطی که در آن قرار دارید، سازگار نباشد. پس با کمک یک روانشناس کودک، راه درست برای حل مشکل را تشخیص دهید و به دیگران برای تغییر آن فرصت ندهید.
اینکه دیگران برای تربیت کردن فرزند شما پا پیش بگذارند، میتواند بسیار آزاردهنده باشد، اما تلاش آنها برای شکستن قانونهای تربیتی شما هم گاهی میتواند به همین اندازه آزاردهنده جلوه کند. اگر اعضای خانواده یا دوستانی که به خانهشان رفتهاید، بدون توجه به حساسیتهای شما برای رد شدن از قانونهای تربیتیتان تلاش میکنند، تنها چاره پیشرویتان قاطع بودن و گوشزد کردن حساسیتهایتان به آنهاست. اگر فرزند شما حق ندارد روی مبل بپرد، حتی در صورتی که صاحبخانه با این رفتار مشکلی نداشته باشد، نباید به او اجازه این کار را بدهید و اگر گفتن برخی جملات جزء خط قرمزهایتان است، نباید به اطرافیانتان اجازه دهید که به فرزند شما در گذشتن از این خط قرمزها کمک کنند.
در بسیاری مواقع، استدلال اطرافیان این است که «بگذارد بچه در خانه ما راحت باشد!»، اما به آنها گوشزد کنید که برخی قوانین قابل عبور نیستند و فرزند شما درهر کجایی باید به آنها پایبند باشد. گاهی دلخور شدن دیگران، آسیبی کمتر از گیج شدن فرزندتان بهخاطر ناپایدار بودن قوانین تربیتی را همراه میآورد.
هم شما میدانید و هم فرزندتان باید بداند که همه قوانین همارزش نیستند. شاید سر زدن به کمدهای صاحبخانه، از جمله قوانینی باشد که فرزندتان حق عبور از آنها را ندارد، اما مسلما کمی دیر و زود شدن ساعت خوابش نمیتواند در گروه چنین قانونهایی جا بگیرد. پس در مورد قوانینی که رعایت نشدنشان آسیب چندانی را همراه نمیآورد، انعطافپذیر باشید و بهخاطر کمی دیر شدن (نه تا نیمهشب به تاخیر افتادن) ساعت خواب کودکتان یا تلاشش برای غذا نخوردن در مهمانی، زمین و زمان را به هم نریزید.
نمیگوییم در همه مهمانیها از این قوانین صرفنظر کنید، اما بپذیرید که گاهی انعطافپذیری به شما قدرت بیشتری برای کنترل شرایط میدهد، اما در صورتی که فرزندتان را میشناسید و میدانید که دیر شدن ساعت خواب یا به تاخیر افتادن زمان غذا خوردنش او را بدقلق و کنترلش در حضور دیگران را سخت میکند، برای رعایت نظم همیشگی در این موارد تلاش کنید و به توصیههای دیگرانی که شرایط شما و فرزندتان را نمیدانند، اهمیت ندهید.
درست است که کودک شما باید مسئولیت رفتارهایش را بر عهده بگیرد و در صورت اشتباه کردن از کسانی که خسارت دیدهاند عذرخواهی کند، اما به محض دیدن اشتباه و لغزش فرزندتان، او را مجبور به عذرخواهی نکنید و غرورش را در مقابل دیگران نشکنید. بچههایی که مدام مجبور میشوند بهخاطر هر اشتباه سادهای از دیگران عذرخواهی کنند، اعتماد به نفسشان پایین میآید و تصور میکنند که تکتک رفتارهایشان اشتباه و آسیبزننده است.
نگذارید شرمندگی که بهخاطر رفتارهای فرزندتان سراغتان میآید، توان نشان دادن واکنش درست را از شما بگیرد. میدانیم در موقعیت سختی قرار دارید، اما بهخاطر خوشآمد دیگران، واکنشی به رفتارهای فرزندتان نشان ندهید که بعدها بهخاطرش احساس گناه کنید. اگر به هیچ طریق از پس کنترل رفتارهای کودکتان برنمیآیید به جای تلاش برای فهماندن مشکل به او برای مهار کردن موقتیاش تلاش کنید یا با کوتاه کردن زمان مهمانی، امکان بروز مشکلات شدیدتر را فراهم نکنید.
با تغییر دادن مداوم روش تربیتیتان ماجرا را پیچیدهتر نکنید. اگر روش خاصی را برای کنترل فرزندتان در نظر گرفتهاید و نسبت به درست بودنش مطمئن هستید حتی در حضور دیگران هم به آن روش پایبند باشید در غیر این صورت، فرزندتان گیچ و سردرگم خواهد شد و از حضور دیگران به عنوان ابزاری برای در دست گرفتن کنترل و نشان دادن رفتارهای نادرست استفاده خواهد کرد پس نگذارید روی نقطه ضعف شما دست بگذارد و حضور دیگران را به عنوان مجوزی برای سرپیچی کردن از قوانین و در دست گرفتن قدرت تلقی کند.
منبع:اینفو