به گزارش مجله خبری نگار،هر دو عارضه موجب میشوند تا فرد، احساسات منفی و ترسی را تجربه نماید که شاید در شرایط عادی به اندازهای که تصور میکند، بزرگ و غیرقابل تحمل نیستند.
افرادی که با نگرانی و دلواپسی همیشگی زندگی میکنند، اغلب این دلهره را دارند که از منظر دیگران انسانی بدبین به نظر برسند یا بدگمانی هایشان موجب آزار اطرافیان بشود. یا حتی این مساله وجود دارد که دیگران واقعا آنها را بدبین تصور میکنند.
چنین تجربهای این سوالات را پیش میآورد که آیا این افراد، دچار اضطراب پارانوئیدی هستند؟ یا آیا نگرانی میتواند به بدبینی منجر گردد؟ در ادامه این مطلب به این پرسشها پاسخ داده و تاثیرات پارانویا و اضطراب را بر زندگی روزمره بشر مورد بررسی قرار خواهیم داد.
اضطراب میتواند در نگاه فرد به خود و دیگران تاثیر مستقیم داشته باشد؛ احساسی مشابه به بدبینی. هر چه نگرانی شدیدتر باشد، درجه بدگمانیها بیشتر و بالاتر خواهد بود.
یکی از فاکتورهای قابل توجه اضطراب این است که به گونهای طرز فکر شما را تغییر میدهد که هرگز متوجه آن نخواهید شد. اشخاصی که با عارضه تشویش و سراسیمگی دست و پنجه نرم میکنند، عموما تفکرات منفی گستردهای دارند، به گونهای که میتوان آن را به پارانویا تشبیه کرد.
اگر در بیشتر مواقع احساسات منفی به محیط پیرامون خود دارید و همیشه منتظر اتفاقهای تلخ و ناگوار هستید، احتمال اینکه دچار اضطراب باشید زیاد است.
اضطراب تنها یک عارضه روانشناختی نیست، بلکه بیولوژیکی نیز هست. هنگامی که دچار نگرانی میشوید، فعالیتهای شیمیایی مغزتان نیز تغییر میکند. در روند کار پیام رسانهای عصبی که مسئول کنترل عواطف و احساسات شما هستند، وقفه ایجاد شده و در نتیجه، روش فکر کردن فرد عوض میشود. شاید شما متوجه چنین تغییری نشوید و خیال کنید که همه چیز به حالت عادی در حال انجام است. اما واقعیت این است که در اثر این رویداد، تفکرات شما منفی شده و ممکن است مسائل عادی زندگی را لاینحل تصور کنید.
این دقیقا روندی است که یک فرد بدبین تجربه میکند. با تاکید بر این موضوع که پارانویا و اضطراب، کاملا از هم مجزا هستند، در زیر تعدادی از تشابهات این دو عارضه را برشمرده ایم:
بیماران مبتلا به پارانویا و اضطراب، هر دو اکثر بدترین سناریوهای را در ذهن خود پرورش میدهند. به طور مثال، یک کودک مضطرب دایم این هراس را دارد که والدین خود را در اثر تصادف رانندگی از دست خواهد داد. کودکی که دچار پارانویاست نیز تفکراتی شبیه به این دارد که مثلا اشخاص غریبه به دنبال پدر و مادرش هستند تابه آنها آسیب برسانند و مطمئن است که این اتفاق خواهد افتاد.
افرادی که دچار اضطراب هستند، عموما نگران مسائل غیرمنطقی هستند. کسانی که بدبینی دارند، همیشه بدترین و منفیترین حالت یک رویداد را متصور شده و آن را به سرنوشت و حکم الهی نسبت میدهند.
فردی که دچار حملات اضطرابی میشود، اغلب گمان میکند که دچار یک بیماری صعب العلاج یا خطرناک است. این افراد در بیشتر مواقع به دنبال یافتن نشانههای انواع بیماریها هستند، زیرا اعتقاد دارند که با یک عارضه درمان ناپذیر رو به رو هستند. شدت هراس آنها به حدی است که تشخیص پزشکان را باور ندارند و خیال میکنند دکتر با آنها صادق نیست.
افراد بدبین و پارانوئید نیز تفکرات مشابهی با درجه بدگمانی بیشتری را دارند. مثلا یک فرد پارانوئید ممکن است پیش خود فکر کند که پزشک معالج، او را بیمار کرده. درجه کژاندیشی این بیماران گاهی به حدی زیاد است که حتی ممکن است درد (ی که وجود ندارد) را نیز حس کنند و فکر کنند که به موجب این درد خواهند مرد.
کسانی که به عارضه اضطراب دچار هستند، همیشه به غلط تصور میکنند که مردم طور دیگری به آنها نگاه میکنند. مثلا وقتی وارد یک سالن میشوند، خیال میکنند همه به آنها چشم دوخته و پشت سرش حرف میزنند. یا زیر لب او را قضاوت میکنند. افراد مبتلا به پارانویا هم همین احساس را دارند. این در حالی است که این نگاه بیمارگونه این افراد است و واقعیت با تفکرات آنها کاملا فرق دارد.
مراتب اضطراب در افراد گوناگون، متفاوت است. به عنوان مثال، برخی افراد وسواس دست شستن دارند، زیرا میترسند که میکروب و باکتری موجب بیماری آنها شود. این رفتار شاید از دید اطرافیان، مصداق پارانوئید باشد، اما یک رفتار اضطراب گونه است.
یا مثلا کسی که از شدت استرس و ترس، هنگام پریدن داد میکشد، پارانوئید نیست، بلکه یک انسان نگران به شمار میرود.
با وجود تمامی تشابهات این دو عارضه، آنها دو تفاوت بسیار بارز با هم دارند.
فردی که به بدبینی شدید مبتلاست، اغلب به توهم و خیالات واهی دچار است و مشورت دادن به او هیچ کمکی در رفع این توهمات نخواهد داشت. پارانویا یک بیماری دنباله دار است و به سختی میتوان آن را متوقف کرد. اشخاص مبتلا بسیار بیشتر از افراد نگران، توهم توطئه و خطر دارند.
اشخاص مضطرب همان طور که از نامشان پیداست، فقط دچار ترس و نگرانی هستند و به لحاظ پزشکی نمیتوان آن را به پارانویا تشبیه کرد.
این کاری است که فقط یک پزشک متخصص میتواند انجام دهد. اما به صورت کلی میتوان گفت که پارانویا چندان رایج نیست و افراد محدودی دچار توهمات اینچنینی هستند. البته باید اشاره داشت که افراد شیزوفرن و کسانی که داروهای روان گردان مصرف میکنند از این قاعده مستثنا هستند.
شاید نگرانیها و تفکرات منفی شما از منظر دیگران بدبینی و کژپنداری تلقی شوند، اما شک نکنید که در بیشتر موارد افراد دچار اضطراب و نگرانی هستند.
خوشبختانه عارضه اضطراب قابل درمان است.
پارانویا یا پارانوئید، همان طور که اشاره کردیم، حالتی است که فرد توجه بیش از حد به سلامت جانی و مالی خود دارد و در این راستا خود را شکنجه و آزار میدهد. این اشخاص عموما در این فکر هستند که عوامل انسانی، طبیعی یا ماورا طبیعی، آنها، دارایی و افراد خانواده شان را تهدید میکنند. یا تصور میکنند که همه در فکر توطئه چینی علیه آنها هستند.
در این نوع بیماری که یکی از گونههای روانگسیختگی است، فرد مبتلا، تماس با واقعیت را از دست میدهد و حتی ممکن است به فعالیتهای خطرناک همانند خودکشی دست بزند.
از رایجترین نشانههای پارانویا میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
*توهمهای شنیداری
*خشم
*خشونت
*انزواطلبی
*مشکلات گفتاری
*کژپنداری: مثل اینکه دوست شما میخواهد شما را مسموم
*اقدام به خودکشی
حمله اضطرابی را میتوان به حمله ترسگونه تشبیه کرد؛ شرایطی که فرد در آن ترس و نگرانی زیادی را تجربه میکند و تصور میکند که مثلا خواهد مرد. این حمله عموما در حد ۱۰ دقیقه بیشتر ادامه ندارد، اما نشانههای روانی و فیزیکی متعددی، از جمله موارد زیر به دنبال دارد که فرد در طول حمله آنها را تجربه مینماید:
*تپش قلب شدید و کوبشی
*فشار قلب
*درد قفسه سینه
*عرق کردن / یخ کردن بدن
*تنگی نفس
*سردرد سبک
*ضعف عضلانی / لرزش
*احساس عدم کنترل
*ترش شدید از مرگ
*زوال شخصیت / احساس جنون
*تهوع
*نیاز به اجابت مزاج / ادرار کردن
*سنگینی سر / سر درد
برای درمان عارضه نگرانی در درجه اول بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید، زیرا روشهای درمان و تسکین اضطراب با یکدیگر فرق دارند. برای تسکین این درد شما باید یک سری تمرینات روزانه را انجام دهید. اما در ادامهی درمان شما نه تنها موجب از بین رفتن این عارضه میشوید، بلکه از بازگشت دوباره آن نیز پیشگیری خواهید کرد.
بنابراین، به نظر کارشناس این مقوله نیاز خواهید داشت. اما برای مدیریت نمودن اضطراب و به دست گرفتن کنترل آن میتوانید موارد زیر را روزانه در خانه تمرین و تکرار کنید:
مدام ورزش کنید: ورزش فیزیکی باعث کاهش نشانههای اضطراب و تقویت سیستم عصبی میشود.
تکنیکهای آرامش را بیاموزید و تمرین کنید: مدیتیشن، شل کردن عضلات و تصویرسازی ذهنی
خواب کافی و باکیفیت داشته باشید: خواب یکی از بهترین روشهای درمانی استرس به شمار میرود.
حساسیتهای خود را به صورت سیتماتیک کاهش دهید: با برنامه ریزی و به تدریج، از میزان ترسها و نگرانیهای خود بکاهید.
فعالیتهای سرگرمی خود را افزایش دهید: لازم نیست همیشه جدی و خشک رفتار کنید، سعی کنید مسائل روزمره زندگی را به کارهای شاد و جذاب تبدیل کنید.
سرگرمیهای سالم داشته باشید: موسیقی شاد، فیلمهای کمدی، بازیهای دسته جمعی و …
کار هنری انجام دهید: هنر یکی از بهترین روشها برای درمان و کاهش اضطراب است.
منبع:اینفو