به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به جای تمرکز بر درمان علائم ناتوانکننده این ویروس، روی مهندسی ژنتیکی مجدد آن کار کردند تا آن را از یک دشمن به یک متحد در مبارزه با یکی از کشندهترین تومورها تبدیل کنند: ملانومای پیشرفته و مقاوم در برابر درمان.
دانشگاه کالیفرنیای جنوبی با توسعه یک درمان آزمایشی با نام رمز RP۱، یک نسخه اصلاحشده ژنتیکی از ویروس هرپس که بهطور خاص برای حمله به سلولهای سرطانی طراحی شده است، این تحول انقلابی را رهبری میکند. آنچه این درمان را منحصربهفرد میکند، مکانیسم عمل دوگانه آن است: نه تنها به سلولهای سرطانی از درون حمله کرده و آنها را از بین میبرد، بلکه سیستم ایمنی بیمار را نیز فعال میکند تا تومورها را بهطور مؤثرتری شناسایی و از بین ببرد.
نتایج اولیه نشان میدهد که این رویکرد جدید به نتایج چشمگیری دست یافته است. در یک کارآزمایی بالینی شامل ۱۴۰ بیمار مبتلا به ملانوم پیشرفته که به درمانهای مرسوم پاسخ نداده بودند، محققان مشاهده کردند که تقریباً یک سوم از شرکتکنندگان، کوچک شدن قابل توجه تومور حداقل ۳۰٪ را تجربه کردند، در حالی که تومورها در ۱۶٪ از بیماران کاملاً ناپدید شدند.
نکته هیجانانگیزتر این است که این پاسخ حتی شامل تومورهایی نیز میشد که مستقیماً تحت درمان قرار نگرفته بودند، که نشان دهنده توانایی آن در تحریک یک پاسخ ایمنی جامع در بدن است.
سالها تحقیق و پژوهش دقیق پشت این دستاورد علمی است. ایده استفاده از ویروسها برای مبارزه با سرطان چیز جدیدی نیست و اولین اشاره به آن به اوایل قرن بیستم برمیگردد. با این حال، پیشرفت واقعی تنها اخیراً به لطف انقلاب در تکنیکهای مهندسی ژنتیک حاصل شده است که به دانشمندان اجازه داده است ویروسها را به طور دقیق اصلاح کنند تا آنها را ایمنتر و مؤثرتر کنند.
ویروس هرپس به طور خاص به چند دلیل انتخاب شد که آن را به کاندیدای ایدهآلی برای این نقش تبدیل میکند. اندازه نسبتاً بزرگ آن، اصلاح ژنتیکی آن را آسان میکند؛ DNA آن با سلولهای میزبان ادغام نمیشود و خطر ایجاد جهش ژنتیکی را کاهش میدهد؛ و عفونت آن معمولاً بیضرر است و در صورت لزوم میتوان آن را با داروهای ضد ویروسی کنترل کرد.
این درمان جدید که توسط شرکت Replimayun Biotechnology توسعه داده شده است، نسل دوم درمانهای ویروسی سرطان را نشان میدهد. این درمان صرفاً یک نسخه ضعیفشده از ویروس اصلی نیست؛ بلکه تحت یک سری اصلاحات ژنتیکی دقیق قرار گرفته است که توانایی آن را برای هدف قرار دادن اختصاصی سلولهای سرطانی افزایش میدهد و همزمان سیستم ایمنی را تحریک میکند. این اصلاحات، آن را بسیار ایمنتر و مؤثرتر از ویروس طبیعی میکند.
در مورد مکانیسم عمل، این درمان از طریق تزریق مستقیم به تومورهای سطحی به بیمار داده میشود، در حالی که میتوان آن را با استفاده از تصویربرداری هدایتشده به تومورهای عمیقتر تزریق کرد.
بیماران هر دو هفته یکبار به مدت چهار ماه، همراه با داروی ایمونوتراپی نیوولوماب، تحت درمان قرار میگیرند. کسانی که به درمان پاسخ میدهند، مصرف نیوولوماب را به تنهایی تا دو سال ادامه میدهند.
خبر دلگرمکننده این است که عوارض جانبی این درمان عمدتاً خفیف و محدود به علائم شبهآنفولانزا یا خستگی عمومی بود که در مقایسه با درمانهای سنتی شیمیدرمانی به راحتی قابل کنترل هستند.
دکتر جینو ان، استاد دانشکده پزشکی کک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، تأکید میکند که این درمان، امید تازهای برای بیمارانی است که تمام گزینههای درمانی موجود را امتحان کردهاند. حدود نیمی از بیماران مبتلا به ملانومای پیشرفته به ایمونوتراپیهای فعلی پاسخ نمیدهند و میانگین بقای آنها در موارد مقاوم به درمان تنها چند سال است.
امید محققان به درمان ملانوما محدود نمیشود. این درمان در حال حاضر روی انواع دیگر سرطان در حال آزمایش است و دکتر اِن و تیمش یک آزمایش بالینی فاز III را برای بررسی تأثیر این درمان روی بیش از ۴۰۰ بیمار سرطانی آغاز کردهاند.
اگر آزمایشهای بالینی جاری موفقیتآمیز باشند، ممکن است در آستانهی عصر جدیدی در درمان سرطان باشیم، جایی که برخی از نگرانکنندهترین ویروسهای بشریت به قویترین متحدان ما در مبارزه با این بیماری تبدیل میشوند.
نتایج این آزمایش روز سهشنبه در مجلهی Clinical Oncology منتشر شد و همچنین اخیراً در نشست سالانهی انجمن آمریکایی Clinical Oncology ارائه شده است.
منبع: نیویورک پست