به گزارش مجله خبری نگار، این نشست سهروزه به میزبانی مشترک انگلیس، مصر و تشکیلات خودگردان فلسطین و با حضور نمایندگان برخی کشورهای غربی و عربی، نهادهای مالی بینالمللی و شرکتهای خصوصی برگزار شد. هدف اعلامشده، بررسی راههای تأمین مالی بازسازی و احیای اقتصادی نوار غزه پس از آتشبس اخیر عنوان شد، اما بیانیه پایانی بیش از آنکه برنامهمحور باشد، رنگ و بوی سیاسی و تبلیغاتی داشت.
در این بیانیه از به اصطلاح «رهبری آمریکا» در برقراری آتشبس و آزادی اسرا تقدیر و بر «نقش بخش خصوصی بینالمللی در تأمین مالی بازسازی» تأکید شده است. با این حال، هیچ اشارهای به میزان تعهدات مالی کشورها، سازوکار شفاف هزینهکرد منابع یا جدول زمانی اجرای پروژهها نشده است.
بیانیه مشترک که نسخهای از آن در تارنمای دولت انگلیس منتشر شد، اعلام میکند که بازسازی غزه «دهها میلیارد دلار» هزینه خواهد داشت و این فرایند باید بر پایه برنامههای پیشین از جمله «طرح عربی اسلامی بازیابی زودهنگام، بازسازی و توسعه غزه» و «سند کنفرانس راهحل دودولتی» پیش برود. با این وجود، مشخص نیست این منابع از کدام کانال تأمین یا چگونه میان نیازهای انسانی و زیرساختی تقسیم خواهد شد.
تحلیلگران بر این باورند که تمرکز بر جذب سرمایهگذاری خارجی و مشارکت بخش خصوصی، در شرایطی که محاصره غزه همچنان ادامه دارد و بخش عمدهای از زیرساختهای حیاتی این منطقه ویران شده، بیش از آنکه واقعبینانه باشد، بیانگر رویکردی سیاسی برای مدیریت پساجنگ و تقسیم نفوذ در سرزمینهای فلسطینی است.
ناظران همچنین معتقدند که تکرار واژگانی، چون «راهحل دودولتی» و «افق سیاسی جدید» در بیانیه نهایی، تلاشی برای احیای پروژهای است که عملاً در میدان واقعیت جایگاهی ندارد، چرا که رژیم اشغالگر صهیونیستی نه موجودیت فلسطین را بهرسمیت میشناسد و نه اجازه تحقق هیچ ابتکاری در این زمینه را میدهد.
ناظران همچنین معتقدند که تکرار واژگانی، چون «راهحل دودولتی» و «افق سیاسی جدید» در بیانیه نهایی، تلاشی برای احیای پروژهای است که عملاً در میدان واقعیت جایگاهی ندارد، زیرا رژیم اسرائیل موجودیت فلسطین را بهرسمیت نمیشناسد و برای اجرای هر ابتکاری در این زمینه مانعتراشی میکند.
دولتهای اروپایی در هفتههای اخیر کوشیدهاند با برگزاری جلسات پیدرپی، نقش خود را در روند سیاسی پس از جنگ غزه پررنگ نشان دهند. همیش فالکونر معاون وزیر خارجه انگلیس در امور خاورمیانه در سخنرانی افتتاحیه نشست ویلتونپارک گفته بود: اکنون، پس از دو سال رنج و ویرانی، میتوانیم به آیندهای روشنتر برای فلسطینیها، اسرائیلیها و راهحل دودولتی بنگریم.
اما کارشناسان بر این باورند که این اظهارات و نشستهایی از این دست، بیش از آنکه به رفع رنج مردم غزه کمک کند، ابزاری برای مشروعیتبخشی به نقش سیاسی آمریکا و متحدانش در روند پساجنگ است. هیچیک از نشستهای برگزارشده تاکنون، حتی به گشایش کامل گذرگاهها، رفع محاصره یا تأمین فوری نیازهای انسانی مردم غزه منجر نشده است.
در نهایت، نشست ویلتون پارک که با تبلیغات گسترده و حضور هیأتهای متعدد برگزار شد، بدون هیچ تصمیم الزامآور و برنامه عملی مشخص به پایان رسید. نتیجه آن، بیانیهای بود با تکرار شعارهای سیاسی و وعدههایی که پیشتر نیز در محافل بینالمللی مطرح شده بود، اما تا واقعیت فاصلهای طولانی دارند.