به گزارش مجله خبری نگار،آن را با پوست بپزید و بخورید. برای رفع آبله مفید است.
عدس پخته شده را با سرکه بخورید. مقوی معده بوده و بدن را تقویت می کند.
آش عدس با روغن بادام شیرین برای دوره نقاهت بیماری، و برای پیشگیری از تب های مجدد مفید است.
کسانی که غذا در معده آنان فاسد شده، تعداد سی عدد عدس پوست گرفته را ببلعند. به خروج آن مواد از معده کمک میکند.
خانم هایی که خونریزی عادت ماهانه شان، بیشتر از حالت طبیعی است، مقداری عدس پخته را کوبیده و با مقداری سرکه میل کنید. خونریزی را کاهش می دهد.
آب دم کرده آن را با سرکه، برای ورم های گرم و مخملک مفید میباشد.
غرغره کردن با آب عدس پخته، برای درمان برفک و زخم های دهان و گلو نافع است؛ خصوصا اگر با رب شاه توت پخته شود.
تاجریزی، گیاهی علفی و پرشاخه است و دارای برگهای پهن و دندانه ای. سرشاخه های گل دار و میوه آن که شبیه به دانه انگورریز و سیاه رنگ است، درطب بکارمی رود. عدس را با تاجریزی بجوشانید و جوشانده را غرغره کنید. برای درمان دیفتری بسیار موثر است.
آرد آن را با سرکه مخلوط کنید و بر تَرَک های حاصل از سرما، شقاق سر پستان و ورم های سفت از خارج ضماد کنید. بهبودی حاصل میشود.
آب پخته آن را با گلاب مخلوط کرده و بر پوست بدن بمالید. خارش بدن را تسکین می دهد.
آرد آن را با سفیده تخم مرغ مخلوط کرده و ضماد کنید. شقاق پا را درمان کرده و جوش هایی که خارش و سوزش دارند را نیز بهبود می بخشد.
برای رفع بندآمدگی شیر در پستان و درمان ورم پستان، آرد آن را با کوبیده برگ کلم تازه مخلوط کرده و ضماد کنید؛ بهبودی حاصل میشود.
آٰرد آن را با عسل خمیر کرده روی زخم های گود شده ضماد کنید. محل گودشده را ترمیم می کند.
عدس نفاخ است. افراط در مصرف آن دید چشم را کاهش میدهد، جریان خون را کم میکند، خون را غلیظ کرده و خاصیت ارتجاعی دیواره مویرگ ها را نیز کاهش میدهد. کسانی که به یبوست یا نفخ شکم و یا نارسایی قلبی–عروقی مبتلا هستند بهتر است از مصرف آن صرف نظر کنند.
منبع:اینفو