انواع شکستگی استخوان به همراه نوع تغییر شکل

به گزارش مجله خبری نگار،شکستگی استخوان زمانی رخ می‌دهد که نیرویی فراتر و بیشتر از تحمل استخوان بر آن وارد شود که این ساختار و قدرت استخوان را مختل می‌کند، و منجر به درد، از دست دادن عملکرد و گاهی خونریزی و آسیب در اطراف می‌شود. اسکلت ما از استخوان تشکیل شده است. استخوان‌ها نوعی بافت پیوندی هستند که با سلول‌های کلسیم و استخوان تقویت می‌شوند. استخوان‌ها مرکز نرم تری به نام مغز دارند که سلول‌های خونی در آن ساخته می‌شود. عملکرد‌های اصلی اسکلت ما پشتیبانی از بدن، امکان حرکت و محافظت از اندام‌های داخلی می‌باشد.

شکستگی استخوان انواع مختلفی دارد. بسته به قدرت و جهت نیروی وارده، استخوان خاصی که درگیرشده است، سن و وضعیت سلامتی عمومی، برخی از آن‌ها شدیدتر و برخی خفیف‌تر خواهند بود. شکستگی‌های معمول استخوان شامل مچ دست، مچ پا و لگن می‌شود. شکستگی لگن اغلب در افراد مسن رخ می‌دهد. بهبود استخوان‌های شکسته حدود ۴-۸ هفته طول می‌کشد، و این بستگی به سن و سلامت فرد و نوع استراحت فرد دارد.

علائم شکستگی استخوان
شکستگی‌ها با سایر آسیب‌های اسکلت مانند دررفتگی متفاوت است. گاهی ممکن است فرد بیش از یک نوع آسیب داشته باشد که درهر صورت درمان لازمه هر دو می‌باشد. علائم شکستگی به استخوانی که درگیر شده و شدت آسیب بستگی دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر نیز شود:

درد
تورم
کبودی
تغییر شکل
ناتوانی در استفاده از اندام

انواع مختلف شکستگی شامل موارد زیر می‌شود:
شکستگی باز (مرکب):

استخوان شکسته از طریق پوست خارج می‌شود و احتمال عفونت و خونریزی خارجی بیشتر است.

شکستگی بسته (ساده):

استخوان شکسته، اما پوست را سوراخ نکرده است.

شکستگی گرین استیک:

ترک کوچک و باریکی در استخوان است که این ممکن است در کودکان رخ دهد، زیرا استخوان‌های آن‌ها از استخوان‌های بزرگسالان انعطاف پذیرتر می‌باشد.

شکستگی پیچیده:

در این شکستگی ساختار اطراف بافت آسیب دیده یا شکسته شده اند و ممکن است به رگ ها، سرخرگ‌ها یا اعصاب آسیب برسد و همچنین ممکن است پوشش استخوان آسیب دیده شود.

شکستگی کنده شده:

عضلات با استخوان تاندون که نوعی بافت همبند است، به استخوان لنگر می‌اندازند. انقباضات عضلانی قدرتمند می‌تواند تاندون را از بین ببرد و قطعات آن را بیرون بکشد. این نوع شکستگی بیشتر در مفاصل زانو و شانه دیده می‌شود.

شکستگی مویی:

شایع‌ترین شکل شکستگی است و قسمت‌های شکسته شده جابه جا نشده اند و نیرویی که موجب این شکستگی شده قوی نیست.

شکستگی خرد و له شده:

این شکستگی بیشتر در استخوان‌های اسفنجی دیده می‌شود. استخوان‌های ستون فقرات که مهره نامیده می‌شوند می‌توانند به این نوع شکستگی دچار شوند. افراد مسن، به ویژه افراد مبتلا به پوکی استخوان، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

همه شکستگی‌ها از ناحیه بازو یا پای فرد نیست. ضربه به سر، قفسه سینه، ستون فقرات یا لگن می‌تواند باعث شکستگی استخوان‌هایی مانند جمجمه و دنده‌ها شود. این شکستگی‌ها با ساختار زیرین بدن که استخوان به طور معمول از آن محافظت می‌کند، پیچیده‌تر می‌شوند. مدیریت برخی از این شکستگی‌ها فقط با استفاده از اصول کمک‌های اولیه ممکن است بسیار دشوار است. اگر به این نوع شکستگی مشکوک هستید، به دنبال کمک‌های اضطراری باشید.

سایر مشکلات ناشی از شکستگی استخوان می‌تواند شامل موارد زیر شود:
خونریزی:
استخوان‌ها منبع غنی خون هستند. یک وقفه طولانی باعث می‌شود مقدار زیادی خون از دست بدهید.

آسیب به اندام‌ها، بافت‌ها یا ساختار‌های اطراف آن:
به عنوان مثال مغز ممکن است که در اثر شکستگی جمجمه آسیب ببیند. در صورت شکستن دنده، اندام‌های قفسه سینه نیز آسیب خواهند دید.

رشد متوقف شده استخوان:
اگر طولانی‌ترین استخوان کودک نزدیک مفصل محل شکسته شود باعث می‌شود تا رشد استخوان متوقف شده و به حالت اولیه برنگردد.

کمک‌های اولیه برای شکستگی استخوان
مراقبت‌های درست و اولیه دربرابر شکستگی بسیار مهم است. حرکت دادن استخوان‌های شکسته می‌تواند باعث افزایش درد و خونریزی شود و به بافت‌های اطراف آسیب برساند. بعد‌ها این موضوع می‌تواند منجر به عوارضی در ترمیم و بهبود شود.

کمک‌های اولیه برای شکستگی‌ها معمولا بی حرکتی (محدود کردن حرکت) ناحیه آسیب دیده است. برای این کار می‌توان از آتل استفاده کرد.

هر گونه خونریزی خارجی را کنترل کنید، فاصله پیچیده‌ای که در آن اندام تغییر شکل یافته است، ممکن است نیاز به جاانداختن مجدد قبل از آتل زدن داشته باشد که این کار فقط مختص امدادگران یا کارکنان پزشکی است.

شکستگی‌های سر یا بدن مانند جمجمه، دنده‌ها و لگن همه جدی است و باید توسط امدادگران کنترل شود.

اگر به شکستگی استخوان مشکوک هستید، راهکار‌های زیر را درنظر بگیرید:
فرد را بی حرکت نگه دارید؛ او را حرکت ندهید، مگر این که خطر فوری وجود داشته باشد، به خصوص اگر به شکستگی جمجمه، ستون فقرات، دنده‌ها، لگن یا بالای پا مشکوک هستید
ابتدا به سراغ هر زخم خونریزی شده بروید؛ با فشار دادن محکم روی محل با پانسمان تمیز، خونریزی را متوقف کنید.

اگر استخوانی بیرون زده است، به لبه‌های زخم فشار وارد کنید.

در صورت کنترل خونریزی، زخم را با یک پانسمان تمیز بپوشانید.

هرگز سعی نکنید استخوان‌های شکسته را صاف کنید.

برای شکستگی اندام، حمایت و راحتی فرد مانند گذاشتن بالشت زیر ساق پا یا بازو را فراهم کنید. با این حال، باعث درد بیشتر یا حرکت غیرضروری استخوان شکسته نشوید.

برای حمایت از اندام آتل ببندید؛ آتل نیازی به ساخت حرفه‌ای ندارد. مواردی مانند تخته‌های چوبی و مجله‌های تاشو می‌توانند برای برخی شکستگی‌ها مفید باشند. باید اندام بالا و پایین شکستگی را بی حرکت کنید. یک آتل را در قسمت بالا و پایین محل شکستگی قرار دهید. بستن آتل می‌تواند به کاهش ناراحتی و درد کمک کند.

برای حمایت از شکستگی بازو یا استخوان شانه از یک اسلینگ (آویز دست) استفاده کنید.

در صورت امکان ناحیه شکستگی را بالا آورده و برای کاهش تورم و درد از کمپرس سرد استفاده کنید. استفاده از کمپرس یخ تورم را کاهش داده و به تسکین درد کمک می‌کند. یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید و در یک حوله، تکه پارچه یا هر چیز مشابه دیگر بپیچید.

در صورت نیاز به جراحی، فرد را از خوردن و نوشیدن هر چیزی منع کنید تا توسط پزشک ویزیت شود.

اقدامات عمومی شوک را انجام دهید. اگر فرد احساس ضعف کرد یا نفس‌های کوتاهی داشت یا سریع نفس می‌کشید، او را در حالی که سرش کمی پایین‌تر از تنه است، پایین بگذارید و در صورت امکان پاهایش را بالا بیاورید.

در این موارد با اورژانس تماس بگیرید
فرد پاسخی نمیدهد، نفس نمی‌کشد یا حرکت نمی‌کند. اگر تنفس یا ضربان قلب وجود ندارد، CPR را شروع کنید.

خونریزی شدید وجود دارد.

حتی فشار یا حرکت آرام هم باعث ایجاد درد می‌شود.

اندام یا مفصل او تغییر شکل داده به نظر می‌رسند.

استخوان، پوست را سوراخ کرده است.

نوک استخوان دست یا پای آسیب دیده مانند انگشت شست یا انگشت پا، بی حس یا کبود شده است.

شما شک دارید که استخوان در گردن، سر یا پشت شکسته است.