فناوری mRNA میتواند امیدی برای درمان سرطان باشد؟

به گزارش مجله خبری نگار/بهداشت نیوز، این فناوری دارای توانایی بالقوه برای تقویت سیستم ایمنی بدن برای استفاده بهتر از دارو‌های ایمونوتراپی برای حمله به تومور‌ها است.

تحقیقات اولیه نشان داد که بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته ریه یا پوست که ظرف ۱۰۰ روز پس از شروع ایمونوتراپی، واکسن کووید را دریافت کردند، به طور قابل توجهی طولانی‌تر از کسانی که این واکسن را دریافت نکردند، زندگی کردند.

محققان می‌گویند که مولکول RNA پیام‌رسان (mRNA) موجود در واکسن‌ها، سیستم ایمنی را حساس می‌کند. این امر به آن کمک می‌کند تا به دارو‌های پیشرفته سرطان که به عنوان مهارکننده‌های ایست بازرسی شناخته می‌شوند، مؤثرتر پاسخ دهد.

مهارکننده‌های ایست بازرسی با از بین بردن سپر پروتئینی که تومور‌ها برای پنهان شدن از سیستم ایمنی سالم استفاده می‌کنند، عمل می‌کنند. در حالی که دارو‌های قدرتمندی هستند، اما برای همه مؤثر نیستند، زیرا برخی از سلول‌های ایمنی هنوز نمی‌توانند تومور را به عنوان غیرطبیعی تشخیص دهند.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که واکسن کووید می‌تواند به عنوان کاتالیزوری برای سلول‌های ایمنی بیماران عمل کند.

دکتر «آدام گریپین»، محقق ارشد از مرکز پزشکی اندرسون در هوستون تگزاس، گفت: «این واکسن مانند آژیری برای فعال کردن سلول‌های ایمنی در سراسر بدن عمل می‌کند.»

وی افزود: «ما تومور‌های مقاوم به سیستم ایمنی را به ایمونوتراپی حساس می‌کنیم.»

واکسن‌های اختصاصی‌تر mRNA مخصوص سرطان برای بیمار جهت تحریک سیستم ایمنی سال‌هاست که در حال توسعه هستند، اما هنوز به طور گسترده تولید یا استفاده نمی‌شوند. محققان گفتند که یک واکسن mRNA آماده مانند واکسن کووید ۱۹ ممکن است یک جایگزین کم‌هزینه و در دسترس باشد.

برای این مطالعه، آنها سوابق نزدیک به ۱۰۰۰ بیمار مبتلا به سرطان پیشرفته را که مهارکننده‌های چک‌پوینت دریافت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند و افرادی را که واکسن کووید دریافت کرده بودند با افرادی که دریافت نکرده بودند، مقایسه شدند.

آنها ۳۹ متغیر را تنظیم کردند تا اثرات واکسن mRNA را بر پیامد‌های بیمار مشخص کنند و موارد دیگر را رد کنند.

داده‌ها نشان داد ظرف ۱۰۰ روز بعد از شروع مهارکننده‌های چک‌پوینت ایمنی، مزیت چشمگیری وجود دارد:

• بقای کلی: واکسینه شدن با بهبود قابل توجه بقای کلی (میانگین ۳۷.۳ ماه در مقابل ۲۰.۶ ماه) و همچنین بقای کلی سه ساله (۵۵.۷٪ از بیماران در مقابل ۳۰.۸٪) مرتبط بود.

• سرطان ریه: بیماران واکسینه شده تقریباً دو برابر بیشتر از بیماران واکسینه نشده، سه سال پس از شروع درمان سرطان، زنده ماندند.

• ملانوما (سرطان پوست): بیماران واکسینه شده میانگین زمان بقای طولانی‌تری نشان دادند و بسیاری از آنها هنگام بررسی داده‌ها هنوز زنده بودند.

نکته مهم این است که محققان دریافتند واکسن‌های غیر mRNA، مانند واکسن‌های استاندارد آنفلوانزا و ذات‌الریه، تفاوتی ایجاد نمی‌کنند.

محققان اکنون یک مطالعه بزرگ‌تر و دقیق‌تر را برنامه‌ریزی می‌کنند.