به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان دانشگاه ادینبورگ کشف کردهاند که تأخیر در بهبود زخمهای مزمن ممکن است با اختلال در ژن MC۱R که مسئول رنگ قرمز مو و رنگدانههای پوست است، مرتبط باشد. یافتههای این مطالعه در مجله PNAS (مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم) منتشر شده است.
زخمهای مزمن، مانند زخمهای دیابتی و زخمهای فشاری، همچنان یکی از چالشبرانگیزترین مشکلات پزشکی، بهویژه در بزرگسالان مسن هستند. برای شناسایی علل بالقوه جدید این اختلال، دانشمندان هزاران سلول از نمونههای بافتی آسیبدیده مزمن را تجزیه و تحلیل کردند.
نتایج نشان داد که اختلالات در مسیر سیگنالینگ POMC-MC۱R التهاب را افزایش داده و مانع از بازسازی مؤثر میشود. در افرادی که ژن MC۱R آنها به طور کامل یا جزئی دچار اختلال شده است، بهبودی به طور قابل توجهی کندتر است.
آزمایشهای بیشتر روی موشها تأیید کرد که ۹۵٪ از جوندگان با خز قرمز، یک هفته پس از آسیب، نواحی پوستی التیام نیافتهای داشتند، در حالی که در حیوانات با خز تیره، زخمها به طور کامل بهبود یافتند.
برای آزمایش اینکه آیا این ویژگی ژنتیکی قابل جبران است، محققان کرمی با آگونیست انتخابی MC۱R ساختند. در مطالعات حیوانی، این کرم باعث بهبود بهبودی، کاهش التهاب، افزایش تشکیل عروق و کاهش جای زخم شد -، اما تنها زمانی که ژن تا حدی فعال بود. اگر MC۱R کاملاً غیرفعال بود، دارو بیاثر بود.
این تیم در حال حاضر در حال آمادهسازی برای آزمایشهای بالینی است. آگونیستهای MC۱R قبلاً در پزشکی استفاده شدهاند و ایمنی آنها ثابت شده است. محققان امیدوارند که داروهای جدید مبتنی بر آنها نسبتاً سریع در دسترس بیماران مبتلا به زخمهای مزمن قرار گیرد.