به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، کشف کردهاند که کودکانی که حساسیت بیشتری به صدا، نور یا لمس دارند، الگوی منحصر به فردی از پاسخهای مغزی به محرکهای حسی دارند - این همان چیزی است که باعث واکنشهای شدید عاطفی و کجخلقی میشود. یافتههای این مطالعه در مجله اختلالات عصبی-رشدی (JND) منتشر شده است.
دانشمندان فعالیت مغز ۸۳ کودک ۸ تا ۱۲ ساله را با استفاده از MRI عملکردی تجزیه و تحلیل کردند. تقریباً نیمی از شرکتکنندگان ناراحتی قابل توجهی را از محرکهای حسی تجربه کردند، در حالی که نیمی دیگر این ناراحتی را نداشتند. تجزیه و تحلیل تصاویر، تفاوتهای واضحی را در فعالیت شبکه عصبی نشان داد.
در کودکان بسیار حساس، فعالیت در شبکههای مسئول درک محرکهای خارجی - صدا، نور و حس لامسه - کاهش یافته بود. در عین حال، فعالیت در شبکههای مرتبط با فرآیندهای داخلی، مانند کنترل تکانه، تفکر و خودتنظیمی، افزایش یافته بود. به گفته دانشمندان، این میتواند منجر به "اضافه بار" مغز شود و کودک را به کجخلقی وادار کند.
در کودکانی که مستعد اضافه بار حسی نبودند، الگوی مخالف مشاهده شد: شبکههای حسی خارجی به طور قابل اعتمادی عمل میکردند، بنابراین نیازی به پردازش از طریق سیستمهای "داخلی" نبود.
در حال حاضر، درمان حساسیت بیش از حد معمولاً مبتنی بر افزایش تدریجی مواجهه با محرکها است تا کودک یاد بگیرد که آنها را تحمل کند. به گفته دانشمندان، این یافتههای جدید ممکن است دقت درمان را بهبود بخشد.
پروفسور پراتیک موکرجی، یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح میدهد: «اختلالات پردازش حسی، بسیاری از مشکلات رفتاری در کودکان در سن مدرسه را توضیح میدهد. درک چگونگی عملکرد مغز کودک به ما این امکان را میدهد که درمان را شخصیسازی کرده و آن را مؤثرتر کنیم.»