به گزارش مجله خبری نگار،نتایج یک مطالعه جدید نشان میدهد: تنهایی نه تنها بر سلامت روانی مردان تأثیر منفی میگذارد، بلکه بر سلامت استخوان آنها نیز تأثیر دارد.
دکتر ربکا مونتین، محقق ارشد مؤسسه تحقیقاتی سلامت مین که سرپرستی این مطالعات را بر عهده دارد در این رابطه میگوید: انزوای اجتماعی شکلی قوی از استرس روانی – اجتماعی است و یک نگرانی رو به رشد برای سلامت عمومی، به ویژه در میان افراد مسن محسوب میشود.
لازم به توضیح است که حتی قبل از شروع همه گیری کرونا که به طور قابل توجهی شیوع انزوا و تنهایی را افزایش داده است، محققان نگران افزایش اپیدمی تنهایی در جوامع بودند.
پژوهشگران در این رابطه میگویند: انزوای اجتماعی با افزایش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها، از جمله اختلالات روانی و همچنین افزایش نرخ بیماری و مرگ و میر مرتبط است.
تحقیقات بالینی پیشین نشان داده است که استرسهای روانی – اجتماعی و متعاقب آن اختلالات سلامت روان، عوامل خطر اصلی برای پوکی استخوان و شکستگی هستند که به طور نامتناسبی بر افراد مسن تأثیر میگذارند. با این حال، اثرات انزوای اجتماعی بر استحکام و قدرت استخوان افراد به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است.
در این مطالعه جدید، محققان موشهای بالغ را به مدت چهار هفته در انزوای اجتماعی (یک موش در هر قفس) یا سکونت گروهی (چهار موش در هر قفس) قرار دادند. نتایج نشان داد که انزوای اجتماعی منجر به کاهش قابل توجهی در کیفیت استخوان، از جمله کاهش تراکم معدنی استخوان، در موشهای نر میشود، اما این موضوع در موشهای ماده صدق نمیکند.
به طور کلی، دادههای ما نشان میدهد: انزوای اجتماعی تأثیر منفی چشمگیری بر استخوان موشهای نر دارد، اما ممکن است در موشهای ماده از طریق مکانیسمهای مختلف یا در بازه زمانی متفاوتی عمل کند. البته باید توجه داشت این مطالعات فعلا روی موشها بوده و تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه چگونه این یافتهها در مورد جمعیت انسانی اعمال میشود، مورد نیاز است.
شرح کامل این یافتهها در نشست سالانه انجمن غدد درون ریز در شیکاگو ارائه شده و در آخرین شماره مجله تخصصی Bone منتشر شد.