به گزارش مجله خبری نگاربیشتر افراد دارای لرزش جزئی در دستها هستند و ممکن است هنگام نگه داشتن دستها مستقیماً در جلوی بدن، این مورد به خصوص قابل توجه باشد. شدت لرزها بسیار زیاد است و شرایط متعددی میتواند باعث لرزش چشمگیر شود.
در این مقاله، علل شایع لرزش دست و درمان آنها را بررسی میکنیم.
لرزش یک اختلال حرکتی شایع است. انقباض عضلانی غیر ارادی و ریتمیک باعث لرزش میشود. لرزش در دستها بیشتر دیده میشود، اما میتواند در بازوها، سر، تارهای صوتی، تنه و پا نیز ایجاد شود. لرزشها میتوانند متناوب باشند، هر چند وقت یکبار یا ثابت اتفاق میافتد. بعضی مواقع لرزهها به خودی خود بروز میکنند و در بعضی مواقع مسئله اصلی سلامت را نشان میدهد.
دستهای لرزان ممکن است به مشکل در نوشتن و نقاشی منجر شود. همچنین ممکن است فرد در نگهداری و استفاده از ابزار و وسایل نظیر کارد و چنگال مشکل داشته باشد.
بیش از ۲۰ نوع لرزش وجود دارد، اما بیشتر آنها در دو دسته قرار میگیرند:
لرزش در حال استراحت: این حالت در هنگام شل شدن عضلات رخ میدهد، مانند زمانی که دستها در دامان استراحت میکنند.
لرزشهای عملی: اکثر لرزهها لرزهای عملی هستند. آنها هنگام انقباض عضلات اتفاق میافتند.
مواردی که بر مغز تأثیر میگذارد، معمولاً مسئول لرزش است.
در برخی موارد، علت ناشناخته است، اما لرزشها اغلب ناشی از شرایط عصبی، اختلالات حرکتی یا سایر مشکلات بهداشتی است.
برخی از بیماریهای عصبی که میتوانند باعث ایجاد لرز در دست شوند عبارتند از:
مولتیپل اسکلروزیس (MS): بسیاری از افراد مبتلا به بیماری ام اس نوعی لرزش را تجربه میکنند. این حالت اغلب هنگامی بروز میکند که بیماری به مناطقی در مسیر سیستم عصبی مرکزی که حرکت را کنترل میکند آسیب میرساند.
سکته مغزی: سکته مغزی ایسکمیک هنگامی اتفاق میافتد که لخته خون شریان را مسدود میکند و مانع از رسیدن خون به مغز میشود. این میتواند باعث صدمات پایدار در مسیرهای عصبی شود و منجر به لرزش شود.
آسیب دیدگی مغزی: صدمات جسمی به مغز همچنین میتواند به اعصاب آسیب برساند که در هماهنگی حرکتی نقش دارند. لرزشهای دست ممکن است هنگام آسیب دیدگی روی اعصاب خاص ایجاد شود.
بیماری پارکینسون: بیش از ۲۵ درصد از مبتلایان به پارکینسون دچار یک لرزش عمل مرتبط هستند و همچنین یک لرزش استراحت شایعتر در یک یا هر دو دست. لرزش معمولاً از یک طرف بدن شروع میشود و ممکن است به طرف دیگر گسترش یابد. لرزش ممکن است در دورههای استرس یا احساسات شدیدتر شود.
موارد زیر نمونههایی از اختلالات حرکتی است که میتواند باعث لرزش دست شود:
لرزش اساسی: این یکی از شایعترین اختلالات حرکتی است و علت آن ناشناخته است. لرزش معمولاً در هر دو طرف بدن تأثیر میگذارد، اما ممکن است در دست غالب قابل توجه باشد. تمایل دارد که فرد هنگام حرکت و همچنین در حالت ایستادن در حال حرکت باشد. ژنتیک ممکن است مسئولیت حدود نیمی از موارد لرزش اساسی باشد.
لرزش دیستونیک: در فرد مبتلا به دیستونی، مغز پیامهای نادرستی میفرستد، در نتیجه عضلات بیش فعال، حالتهای غیر طبیعی و حرکات نامطلوب پایدار ایجاد میشود. بزرگسالان جوان و افراد میانسال به احتمال زیاد دچار لرزش دیستونیک میشوند که در هر عضلهای ممکن است رخ دهد.
شرایط زیر نیز میتواند باعث لرزش دستها شود:
شرایط روانی مانند افسردگی یا اختلال استرس پس از آسیب
اختلالات دژنراتیو ارثی، مانند آتاکسی ارثی یا سندرم X شکننده
مصرف بیش از حد الکل
مسمومیت با جیوه
پرکاری تیروئید یا تیروئید بیش فعال است
نارسایی کبد یا کلیه
اضطراب یا هراس
برخی از داروها همچنین میتوانند باعث لرزش دست شوند، مانند:
برخی از داروهای آسم
آمفتامینها
کافئین
کورتیکواستروئیدها
داروهایی که برای درمان برخی از اختلالات روانی و عصبی استفاده میشود
اگر یک بیماری زمینهای، مانند پرکاری تیروئید، مسئول لرزش باشد، معمولاً وقتی فرد تحت درمان قرار بگیرد، بهتر میشود. اگر لرزش یک عارضه جانبی باشد، وقتی شخصی داروهای خود را عوض میکند، اغلب از بین میرود.
موارد زیر همچنین ممکن است کمک کند:
سبک زندگی تغییر میکند:
محدود کردن یا اجتناب از موادی که میتواند باعث لرزش شود، از جمله کافئین و آمفتامین، میتواند لرزش فرد را کاهش داده یا از بین ببرد.
فیزیوتراپی میتواند ضمن تقویت هماهنگی و تعادل، کنترل، عملکرد و قدرت عضلات را بهبود بخشد. یک متخصص کاردرمانی میتواند به افرادی که با لرزش زندگی میکنند کمک کند تا به فعالیتهای روزمره خود ادامه دهند.
اگر اضطراب یا هراس عامل لرزش باشد، فرد ممکن است از تمرین تکنیکهای آرامش مانند تمرینهای تنفسی بهرهمند شود.
پزشک ممکن است لرزشهای دست را با دارو درمان کند.
اغلب انواع لرزش قابل درمان نیستند و یک لرزش خفیف معمولاً نیازی به درمان ندارد.
اگر لرزش در زندگی روزمره تأثیر بگذارد، با این وجود بسیاری از درمانها در دسترس هستند.
در مورد لرزش اساسی، پزشک ممکن است مسدود کنندههای بتا، مانند پروپرانولول، متوپرولول یا نادولول را تجویز کند. پزشک همچنین ممکن است داروهای ضد تشنج مانند پریمیدون را توصیه کند.
پزشکان معمولاً داروهای خاص بیماری مانند لوودوپا و کاربیدوپ را برای مدیریت موارد پیشرفته تجویز میکنند.
مسدود کنندههای بتا، داروهای ضد اضطراب و داروهای ضد تشنج از جمله گزینههای درمانی برای مبتلایان به لرزش MS هستند.
اگر پزشکان نتوانند علت لرزش را تعیین کنند، ممکن است داروهای آرامبخش را تجویز کنند. برخی ممکن است تزریق سم بوتولینوم یا بوتاکس را تجویز کنند، اگرچه این میتواند منجر به ضعف در انگشتان دست شود.
لرزش ناشی از دارو زمانی رخ میدهد که فردی به داروها پاسخ ندهد و لرزش بدن زندگی آنها را تحت تأثیر قرار دهد، در این صورت پزشک ممکن است مداخلاتی از قبیل تحریک عمیق مغزی (DBS) را توصیه کند.
DBS به پزشک نیاز دارد تا یک ژنراتور کوچک را در زیر پوست در سینه فوقانی قرار دهد. این سیگنالهای الکتریکی را به الکترودهای کاشته شده در تالاموس ارسال میکند، که بخشی از مغز است که برخی از حرکات غیر ارادی را هماهنگ و کنترل میکند.
پزشکان از DBS برای درمان لرزشهای مرتبط با بیماری پارکینسون، لرزش اساسی یا دیستونی استفاده میکنند.
ممکن است با افزایش سن، دستها بیشتر بلرزد. برخی از داروها، موادی مانند کافئین و اضطراب نیز میتوانند باعث لرزش شوند.
اگر لرزش همچنان ادامه دارد و یا بدتر میشود و در فعالیتهای روزمره اختلال ایجاد میکند، به پزشک مراجعه کنید.
منبع:اینفو