توسعه یک سیستم دو جزئی برای تولید ویروس‌های واکسن سرخک

به گزارش مجله خبری نگار/سیناپرس: تیمی از محققان موفق به توسعه یک سیستم دو جزئی شدند که در آن تمام اجزای مورد نیاز به نسبت مورد نیاز خود ارائه می‌شوند.

محققان در این باره توضیح می‌دهند: بهترین محافظت در برابر عفونت سرخک واکسیناسیون است. واکسن‌ها از ویروس‌های ضعیف شده و غیرخطرناک سرخک استفاده می‌کنند که هنوز به میزان محدودی تکثیر شده، اما نمی‌توانند هیچ بیماری ایجاد کنند.

 واکسیناسیون سرخک یکی از موثرترین و طولانی‌ترین واکسیناسیون‌های شناخته شده است. با این حال، دلیل دقیق اینکه چرا ویروس‌های واکسن سرخک چنین محافظت عالی را ارائه می‌کنند، هنوز در برخی جزئیات نامشخص است. اصلاح ژنتیکی هدفمند ویروس‌های واکسن، مانند معرفی یک ژن نشانگر کدکننده پروتئین فلورسنت، می‌تواند به محققان در تحقیقات پایه کمک کند تا خواص این ویروس‌های ضعیف شده زنده را بهتر درک کنند.

به گفته محققان موسسه Paul-Ehrlich، ویروس‌های واکسن سرخک اصلاح شده ژنتیکی یک فناوری جالب برای طراحی واکسن ناقل ویروسی برای محافظت در برابر بیماری‌های مختلف ارائه می‌کنند. یکی دیگر از کاربرد‌های بالقوه ویروس‌های سرخک که به صورت بیوتکنولوژیکی تولید می‌شوند، درمان سرطان است. چنین درمانی شامل نوعی ویروس به نام ویروس انکولیتیک می‌شود که به طور خاص سلول‌های سرطانی را هدف قرار داده و از بین می‌برد.

با این حال، روش تولید ویروس‌های سرخک اصلاح شده ژنتیکی و نوترکیب که در گذشته استفاده می‌شد، یک فرآیند نسبتاً پیچیده و ناکارآمد بود. روشی که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است شامل تولید ژنوم‌های ویروسی اصلاح شده بر روی مولکول‌های کوچک و حلقه‌ای شکل دی ان‌ای است که به طور مستقل در باکتری‌های بی ضرر تکثیر می‌شوند. سپس ویروس‌های واکسن قابل تکرار باید بر اساس چندین مولکول کوچک که ژنوم‌های اصلاح شده یا سایر اجزای دستگاه تکثیر ویروس را در بر می‌گیرند، تولید شوند.

دکتر مایکل مولباخ (Michael Mühlebach) سرپرست گروه تحقیقاتی و رئیس بخش آزمایش محصول محصولات دارویی ایمونولوژیک در موسسه Paul-Ehrlich، حدود ۱۵ سال است که روی سرخک نوترکیب کار کرده است. او در این باره توضیح می‌دهد که ویروس سرخک دارای ژنوم آر ان‌ای تک رشته‌ای است که در جهت خواندن معکوس رونویسی شده است. این امر بدان معناست که به خودی خود عفونی نیست، اما در عوض برای تشکیل ذرات ویروسی عفونی به حضور همزمان عوامل ویروسی اضافی نیاز دارد.

این عوامل دستگاه تکثیر اسید نوکلئیک ویروس سرخک را تشکیل می‌دهند. تنها زمانی که این اجزا وجود داشته باشند، ذرات ویروس سرخک با قابلیت تکثیر آزاد می‌شوند. چنین سیستم‌هایی که اجازه انتشار ذرات ویروس سرخک با قابلیت تکثیر را می‌دهند، سیستم‌های نجات نیز نامیده می‌شوند.

دکتر مولباخ در خاتمه گفت: به منظور فعال کردن تولید ویروس‌های سرخک نوترکیب، سیستم‌های نجات پیچیده‌ای قبلاً توسعه یافته اند که در آن‌ها دستگاه تکثیر ویروسی با استفاده از خطوط سلولی تراریخته در دسترس قرار می‌گیرد. این فرآیند‌ها که حداقل به چهار جزء مختلف نیاز دارند، اغلب ناکارآمد هستند.

 تیم تحقیقاتی سرانجام موفق شد یک سیستم نجات ویروس سرخک متشکل از تنها دو جزء ایجاد کند که شامل پلاسمید و پلاسمید کمکی می‌شود. به گفته محققان، سیستم دو جزئی جدید هنوز کارایی سیستم‌های پیچیده‌تر موجود را ندارد، اما در درازمدت نتایج این تحقیقات راه را برای آزمایش سیستم‌های نجات کارآمدتر برای تولید ویروس‌های سرخک نوترکیب و استفاده از آن‌ها هموار می‌کند.

شرح کامل این پژوهش و یافته‌های آن در مجله تخصصی General Virology منتشر شده است.