یورش گسترده شعر‌های فلّه‌ای به ساحت ادب فارسی

محمد کاظم کاظمی، شاعر و منتقد برجسته در گفتگو با خراسان، از بی رمقی انجمن‌های ادبی و علل کمیابی اشعار شنیدنی می‌گوید

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: در سال‌های اخیر، این جمله را در میان مخاطبان جدی شعر، زیاد می‌شنویم که «چند سالی است شعر خوب کم می‌شنویم». از سوی دیگر، شاعران برجسته‌ای که در دهه‌های گذشته، شعر‌های مستحکمی منتشر می‌کردند، امروز کنج عزلت را به حضور در انجمن‌های ادبی و چاپ کتاب ترجیح داده یا دست از سرودن شعر کشیده‌اند. برخی از این شاعران نیز، اگرچه همچنان به سرودن شعر مشغول‌اند، اما آثار آن‌ها به‌شدت دچار ضعف شده به‌طوری‌که تعداد زیادی از مخاطبان خود را ازدست‌داده‌اند.

برای بررسی این موضوع با محمدکاظم کاظمی، شاعر و منتقد ادبی شناخته‌شده گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

معضل انتشار آسان شعر!

کاظمی به خراسان گفت: همواره در طول تاریخ ادبیات، شعر ضعیف و خوب وجود داشته است؛ ولی درگذشته بنا به دلایل متعددی، شاعران کمتر امکان انتشار شعر را داشتند و شعر‌هایی که دارای قدرت بیشتری بود، سینه‌به‌سینه نقل و در بین مردم بیشتر شنیده می‌شد. در دهه‌های قبل همچنین، به این دلیل که در حوزه نشر، دشواری‌هایی نسبت به امروز وجود داشت، طبیعتاً شاعران اندکی اقبالی برای چاپ کتاب پیدا می‌کردند یا ناشران به سراغ کتاب‌هایی می‌رفتند که ازنظر برگشت سرمایه تضمین‌شده باشند. ولی امروز علاوه بر این‌که انتشار کتاب شعر، آسان شده و انتشار شعر در فضای مجازی نیز به‌شدت سهل‌الوصول و دست‌یافتنی است، شعر‌هایی که ما در فضای عمومی می‌بینیم آثار ضعیف‌تری نسبت به آن چیزی است که در دهه هفتاد و پیش از آن وجود داشت. بی‌شک، زیادشدن شعر‌های ضعیف، به‌مرور زمان ذائقه مخاطب را به سمت‌وسوی خود سوق می‌دهد.

فرار شعر‌های تازه از نقد انجمن‌های ادبی

کاظمی در ادامه، به تأثیر انجمن‌های ادبی دهه‌های قبل در تقویت و رشد شعر اشاره کرد و افزود: در اواخر دهه هشتاد و پیش از آن، شعر‌ها در انجمن‌های ادبی به‌صورت جدی، نقد و درنهایت پیش از چاپ اثر، غربال می‌شد و شعر‌های دانه‌درشت و صیقل‌خورده به دست مخاطب می‌رسید؛ اما در موقعیت کنونی شعر متوسط و ضعیف، پیش از نقد شدن بلافاصله در قالب کتاب یا در صفحات مجازی، منتشر می‌شود.

وی تصریح کرد: زندگی پرشتاب امروز و ورود رگباری اطلاعات به ذهن شاعران، بخش عمده‌ای از زمان و ذهن آن‌ها را مشغول می‌کند و مجال اندیشه‌های عمیق به آن‌ها نمی‌دهد.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری