به گزارش مجله خبری نگار،فرزانه فتحاللهزاده در گفتوگو درباره پسماند منسوجات اظهار کرد: با توجه به تعریف ارائهشده از پسماندهای عادی در قانون مدیریت پسماندها، لباسهای کهنه و استفادهشده، پتوها، کیف و کفش، فرش و موکت در گروه پسماندهای عادی دستهبندی شده و مدیریت اجرایی این پسماندها برابر ماده ۷ قانون یادشده بر عهده شهرداریها و دهیاریها است.
وی افزود: مدیریت این گروه از پسماندها در ایران مغفول مانده و اغلب خانوارها به دلیل عدم آگاهی از مدیریت صحیح، آنها را همراه با سایر پسماندهای خانگی در کنار خیابانها رها میکنند و توسط ماشینآلات حمل زباله شهرداریها به مراکز دفع پسماند منتقل میشوند.
فتحاللهزاده ادامه داد: از جمله چالشهای مدیریت پسماندهای پارچهای، افزایش حجم پسماند، کمبود مراکز جمعآوری، تفکیک و بازیافت تخصصی، هزینههای بالای فرآیندهای بازیافت پارچه و کمبود قوانین و مقررات کامل و مؤثر برای مدیریت این نوع پسماندها است.
این کارشناس پسماند اداره کل حفاظت محیط زیست البرز عنوان کرد: آمار دقیقی از میزان تولید پسماندهای پارچهای در ایران وجود ندارد، اما بنا به گفته شورای بازیافت منسوجات آمریکا، هر شهروند آمریکایی به طور میانگین سالانه بیش از ۳۰ کیلوگرم پارچه و منسوجات پارچهای را دور میاندازد. همچنین تخمین زده شده که پسماند پارچهای حدود پنج درصد از زبالههای دفعشده را به خود اختصاص میدهد.
وی در ادامه گفت: بر اساس مطالعهای که در سال ۱۳۹۸ برای تهیه طرح جامع مدیریت پسماند شهر کرج در محل دفع حلقهدره انجام شد، منسوجات ۲.۱۹ درصد از ترکیب پسماند را تشکیل میدهند.
فتحاللهزاده با اشاره به فواید بازیافت پسماند منسوجات اظهار کرد: بازیافت پسماندهای پارچهای به کاهش حجم زباله، آلودگیهای ناشی از دفن زباله، کاهش مصرف آب و انرژی مورد نیاز برای تولید الیاف تازه و کاهش تولید گازهای گلخانهای مانند متان از پشم کمک میکند.