ورزش در میانسالی می‌تواند سال‌ها بی‌تحرکی را جبران کند

به گزارش مجله خبری نگار/با افزایش جمعیت سالمندان جهان و رسیدن زوال عقل، بیماری‌های قلبی عروقی و پوکی استخوان به سطوح اپیدمیک، افراد در هر سنی می‌خواهند بدانند که چگونه می‌توانند زندگی سالم‌تری داشته باشند، نه فقط زندگی طولانی‌تر.

برای زنان در دهه ۴۰ و ۵۰ زندگی‌شان هنوز دیر نشده که اقدامی انجام دهند. مطالعه‌ای روی بیش از ۱۱۰۰۰ زن در استرالیا نشان داد که میانسالی زمان بسیار مهمی برای رعایت توصیه‌های حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی در هفته است. این مطالعه در مجله PLOS Medicine منتشر شده است.

زنانی که در این مطالعه گفتند که در طول ۱۵ سال بعدی به طور مداوم از این توصیه‌ها پیروی کرده‌اند، نسبت به زنانی که این کار را نکرده‌اند، نمرات سلامت جسمی بهتری داشتند.

حتی شرکت‌کنندگانی که تا میانسالی به‌طور منظم ورزش نکرده بودند، از این برنامه‌ی جدید بهره‌مند شدند. در واقع، در یک مطالعه‌ی پیگیری اخیر، نمرات تست ورزش این گروه عملاً با نمرات گروهی از زنانی که تا ۵۰ سالگی به‌طور منظم ورزش می‌کردند، یکسان بود - سه درصد بیشتر از زنانی که هرگز یا به‌ندرت توصیه‌های ورزشی را رعایت می‌کردند.

تحقیقات آینده لازم است تا مشخص شود که آیا این مزایای جسمی شامل مردان میانسال نیز می‌شود یا خیر، اما دلیل خوبی برای گمان کردن به این موضوع وجود دارد.

تیم تحقیقاتی به رهبری دانشمندان دانشگاه سیدنی نوشتند: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که برای حفظ کیفیت زندگی مرتبط با سلامت جسمی در دهه ۷۰ زندگی، می‌توان با شروع یک سبک زندگی فعال در اواسط دهه ۵۰ زندگی، بی‌تحرکی اولیه را «جبران» کرد.» این یافته از ابتکارات بهداشت عمومی برای «به عقب برگرداندن زمان» در میانسالی از طریق تغییرات سبک زندگی مانند فعالیت بدنی پشتیبانی می‌کند.

جالب اینجاست که زنانی که در این مطالعه تا سن ۶۰ سالگی ورزش منظم را شروع نکرده بودند، همان مزایایی را که زنانی که از ۵۰ سالگی شروع به ورزش کرده بودند، مشاهده نکردند. بین نگوین، نویسنده اصلی و اپیدمیولوژیست، و همکارانش گمان می‌کنند که دلیل این امر این است که «تجمع فعالیت بدنی به اندازه‌ای نبوده که فواید سلامتی آن تا حدود ۷۰ سالگی آشکار شود.»

ورزش منظم به سختی می‌تواند یک نسخه جدید برای افراد میانسال یا افراد در هر سنی باشد. مطالعات متعدد روی جمعیت‌های بزرگ، فعالیت بدنی را با کاهش خطر مرگ مرتبط دانسته‌اند، اما جای تعجب است که مطالعات طولانی‌مدت کمی اثرات ورزش بر سلامت افراد را با افزایش سن پیگیری کرده‌اند.

این مطالعه جدید، زنان ۴۷ تا ۵۲ ساله را در استرالیا از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۹ تحت نظر قرار داد و سلامت روان و جسم آنها را هر سه سال یکبار به صورت دوره‌ای بررسی کرد.

شرکت‌کنندگان فعالیت بدنی خود را گزارش کردند که ممکن است منعکس‌کننده واقعیت نباشد. با این حال، حتی پس از در نظر گرفتن عوامل اجتماعی-اقتصادی، رژیم غذایی و سایر عوامل سلامت جسمی و روانی، یک مزیت «کوچک، اما قابل توجه» وجود داشت.

برای اینکه سه درصد را در این زمینه قرار دهیم، محققان استرالیایی توضیح می‌دهند که آرتروز معمولاً منجر به اختلاف ۱۰ امتیازی در نمرات عملکرد فیزیکی فرد در مقایسه با افراد بدون آرتروز می‌شود.

یک متاآنالیز اخیر نشان می‌دهد که حتی اختلاف فقط یک امتیاز در این آزمون فعالیت بدنی می‌تواند خطر مرگ و میر را در جمعیت عمومی کاهش دهد.

محققان نتیجه می‌گیرند: «این مطالعه، در کنار داده‌های موجود، به شواهد رو به رشد در مورد مزایای حفظ یا اتخاذ یک سبک زندگی فعال در میانسالی کمک می‌کند.»