به گزارش مجله خبری نگار/یک تیم بینالمللی از دانشمندان به رهبری دیرینهشناسان دانشگاه کرتین در استرالیا، نحوهی تغذیهی دایناسورهای ساروپود عظیمالجثهی گیاهخوار Diamantinasaurus matildae که حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش روی زمین زندگی میکردند را کشف کردهاند. این کشف به لطف کشف محتویات رودهی فسیلشدهی یک مارمولک باستانی از این گونه انجام شد. این مطالعه در مجلهی علمی Current Biology (CurBio) منتشر شده است.
مانند دیگر ساروپودها، دیامانتیناسوروس ماتیلدائه روی چهار دست و پا راه میرفت و طول آن تا ۱۶ متر میرسید.
پیش از این، دانشمندان علیرغم پراکندگی گسترده ساروپودها در تمام قارهها و دوره طولانی حیات آنها - حدود ۱۳۰ میلیون سال - شواهد مستقیمی از محتویات روده آنها پیدا نکرده بودند.
تجزیه و تحلیلها نشان داد که این دایناسور از انواع پوشش گیاهی، از جمله درختان مخروطی، سرخسهای دانهدار و گیاهان گلدار (آنژیواسپرمها) تغذیه میکرده است.
این مطالعه تأیید کرد که ساروپودها برای جویدن غذای خود کار زیادی انجام نمیدادند و در عوض برای تخمیر و هضم به میکروبیوتای روده متکی بودند.
استفن پوروپات، نویسندهی اصلی مقاله از دانشگاه کرتین، گفت: «گیاهان درون روده شواهدی از بریده شدن یا گاز گرفته شدن نشان میدهند، اما جویده نشدهاند، که با این فرضیه که ساروپادها به صورت دسته جمعی تغذیه میکردند، سازگار است.»
همچنین مشخص شده است که دیامانتیناسوروس در خوردن غذا سختگیر نبوده است: هر گیاهی را که پیدا میکرد میخورد، و این آن را به بخش کلیدی اکوسیستم تبدیل میکرد.
نکتهی جالب توجه، وجود گیاهان گلدار (آنژیوسپرمها) در رودهها بود که در آن زمان تازه شروع به گسترش کرده بودند. این نشان میدهد که ساروپودها به سرعت با انواع جدید غذا سازگار شدهاند.
با وجود اهمیت این یافته، دانشمندان تأکید میکنند که این تنها آخرین وعده غذایی یک فرد را نشان میدهد. مشخص نیست که چنین رژیم غذایی برای سایر ساروپودها، از جمله ساروپودهای جوان و بالغ، چقدر معمول بوده و چگونه تحت تأثیر تغییرات فصلی قرار گرفته است.
این کشف تایید میکند که ساروپودها نقش بزرگی در اکوسیستمهای مزوزوئیک ایفا کردهاند، مقادیر زیادی از پوشش گیاهی را مصرف کرده و به پراکندگی دانهها کمک کردهاند.